سرویس سینمایی هنرآنلاین: کامران احدی مقدم مدیرمسئول آموزشگاه "پرتو هنر تهران"، در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره آموزشگاه خود و تفاوتی که با سایر آموزشگاه‌های فعال در این عرصه دارد، گفت: از آنجایی که برخی از علاقه‌مندان به رشته‌های هنری فرصت حضور در دانشگاه را ندارند، ما سعی کردیم آموزش‌هایمان را به سمت شیوه دانشگاهی و آکادمیک ببریم و سیستم دانشگاهی را در آموزشگاه به کار بگیریم. درواقع منابع درسی ما برگرفته از سیلابس‌های رشته سینمای دانشگاه هنر و دانشکده سینما و تئاتر است که البته به شیوه کاملاً به‌روز شده توسط تیم هیئت علمی آموزشگاه که اغلب از استادان برجسته رشته‌های هنری هستند، شکل گرفته است.
او در ادامه و در پاسخ به این سؤال که آیا خروجی آموزشگاه به تیم‌های تولیدی معرفی می‌شوند یا نه، توضیح داد: متأسفانه بسیاری از دانشگاه‌ها در امر تربیت بازیگران توفیق نداشتند و ما نیز تلاش کردیم تا بر اساس کشف استعدادها، علاقه‌مندان این عرصه را جذب کنیم. یعنی ابتدا یک مصاحبه از هنرجوی بازیگری داریم تا ببینیم آیا پتانسیل ورود به این عرصه را دارد یا نه، پس از آن توصیه‌هایی به فرد داریم. بازیگری به خاطر ویترینی که دارد و آینده‌ای که از آن متصور هستند، برای بسیاری تبدیل به رؤیا شده درحالی‌که بازار بازیگری اشباع شده است. ما دوست داریم به علاقه‌مندان این رشته کمک کنیم، اما از آنجایی که هنوز نفرات قبلی که دوره‌های بازیگری را گذرانده‌اند پشت درهای ورود به این عرصه مانده‌اند و در ادامه به این جمع نیز افزوده می‌شود، ما تعداد محدودی را انتخاب می‌کنیم که شاید 50-50 از آن‌ها در دفاتر تولید خودمان یا فیلم‌های کوتاه استفاده کنیم تا ابتدا وارد عرصه آماتوری شوند و بعد پله‌پله بالا بروند. متأسفانه بسیاری می‌خواهند راه چند ساله را یک شبه طی کنند که این مسیر برای همه در سینما هموار نیست و بسیار نادر بوده است که فردی از همان ابتدای ورودش مورد توجه واقع شود.
احدی مقدم همچنین درباره چرایی نبود خروجی مناسب آموزشگاه‌ها به عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون اظهار کرد: نمی‌توانیم بگوییم به دلیل اشباع بازار کار، خروجی آموزشگاه‌ها مناسب نیست. بسیاری از این هنرجویان به تلویزیون معرفی شدند و خروجی برخی دیگر از آن‌ها را در گروه‌های کوچک تئاتری و سریال‌های تلویزیونی شاهد بودیم، اما نکته اینجاست که بازیگری حرفه‌ای، با بازیگری که صرفاً به دنبال درآمد است با هم فرق دارند. در بحث حرفه‌ای شدن که تعریفش در سراسر جهان متفاوت است، افراد علاقه‌مند می‌آیند و امکان جذب هم دارند اما این که دارای اسم شوند و یک درآمد ثابت از این راه داشته باشند و به‌گونه‌ای چهره شوند، کمی سخت است. آن‌ها به شکل حرفه‌ای، پس از گذراندن دوران آموزشی، مسیر را طی می‌کنند و در صورت داشتن استعداد به جایگاهی که باید می‌رسند. اما متأسفانه در کشور ما بازیگران باتجربه نیز به دلیل نبود امکانات لازم به شکل حرفه‌ای مشغول به کار نیستند. ما بازیگر خوب و آکادمیک پرورش نداده‌ایم که از یک سطح قابل قبولی برخوردار شوند و مدرک داشته باشند و بتوانند فعالیت خود را انجام دهند. به همین دلیل نتایج آموزشگاه‌ها دلچسب نیست. با این که شبانه‌روز کار می‌کنیم، اما مطلوب نیست چون حرفه‌ای بودن ملاک کارمان نیست و بازار نیز بیش از حد فارغ‌التحصیل دارد و همین امر نیز موجب شده تا هنرجویان بازیگری متوقع شوند. مگر ما در سال چند فیلم در حال تولید داریم که بخواهد جوابگوی این حجم از بازیگر باشد. باید استعدادهای معدود و محدود زیر نظر استادانی که کاربلد و باتجربه هستند آموزش ببینند. استاد سمندریان در زمان حیاتشان کلاس‌های بازیگری داشتند، اما از هر کلاس یکی دو نفر خروجی داشت که به شکل حرفه‌ای وارد بازار کار شدند.
او با اشاره به این که بسیاری از هنرجویان از ما انتظار دارند تا از چهره‌های شناخته‌شده دعوت کنیم برای آموزش، ادامه داد: ما روی سلبریتی‌ها برای آموزش سرمایه‌گذاری نکردیم، اما هنرجویان این انتظار را که ما از این چهره‌ها برای آموزش استفاده کنیم، دارند درحالی‌که این افراد تنها می‌توانند تجربه کاری خود را انتقال دهند و امر آموزش امری تخصصی و جدا از توانایی بازیگری است و امیدوارم بتوانیم در این مسیر به جوانان علاقه‌مند و با استعداد کمک کنیم.