سرویس سینمایی هنرآنلاین: فیلم سینمایی "هفت و نیم" به کارگردانی و نویسندگی نوید محمودی و تهیه‌کنندگی جمشید محمودی از چهارشنبه هشتم مرداد در سامانه‌های فیلیمو و نماوا نمایش داده می‌شود.
"هفت و نیم" که محصول مشترک ایران و افغانستان است، ماجرای زندگی هفت دختر افغانی و ایرانی را در هفت اپیزود به‌صورت سکانس پلان روایت می‌کند، این فیلم قصه دخترانی است که جمعه‌شب قرار است مراسم عروسی آن‌ها برگزار شود، اما هر کدام از آن‌ها به‌نوعی درگیر مسئله‌ای هستند.
نوید محمودی در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره دلیل پذیرش اکران آنلاین این فیلم بیان کرد: با توجه به فضایی که در حال حاضر وجود دارد و اکران در سینما تقریباً تکلیف مشخصی ندارد، احساس کردیم بهتر است فیلم اکران آنلاین شود. چون این فیلم تولید سال 97 است و در شرایطی هستیم که اگر امسال و در این شرایط اکران نشود، دو سال از زمان ساخت آن می‌گذرد. بنابراین منطقی بود که فیلم را اکران کنیم به این نوع مخاطب نیز باید خوش‌بین باشیم و اکران آنلاین چیزی است که در همه دنیا مرسوم است و ما هم به‌مرور به آن عادت خواهیم کرد.
او درباره مشکلات اکران آنلاین نیز گفت: در بحث قاچاق فیلم در اکران آنلاین، نه ما، بلکه متأسفانه هیچ کسی فعلاً نمی‌تواند کاری انجام دهد و تنها کاری که می‌توانیم بکنیم این است که اگر جایی به شکل غیرقانونی اثری را نشر داد، اعلام کنیم تا جلوی آن گرفته شود. اما تا وقتی در ایران قانون کپی رایت مصوب نشود و آدم‌ها احساس نکنند که به‌سادگی می‌توانند حقوقی را ضایع کنند، نمی‌توان کاری کرد. جلوی صد کانال تلگرامی را شاید بتوانید بگیرید اما جلوی همه آن‌ها را نمی‌توان گرفت. به همین دلیل احساس می‌کنم نه‌تنها ما بلکه تمام فیلمسازان از این مسئله بسیار ناراحت هستند، چرا که آزاردهنده است، اما کاری نمی‌توان کرد. همین موضوع نیز روند اکران آنلاین را مسئله‌دار کرده است و شاید کمتر فیلمسازی رغبت به اکران آنلاین داشته باشد، اما چاره‌ای هم نیست و نمی‌توان جلوی اکران فیلم را گرفت، باید رفت به دل موضوع و آن را انجام داد.
این فیلمساز در پاسخ به این سؤال که آیا با این به دل موضوع زدن باید همه چیز را به مخاطب واگذار کرد تا رفته‌رفته و با تعدد نمایش آثار این فرهنگ‌سازی در او شکل بگیرد که قانونی به تماشای آثار بنشیند، توضیح داد: فکر می‌کنم پرداخت 15 هزار تومان برای یک کالای فرهنگی از نوع فیلم سینمایی که تولید معمولی‌ترین اثر در شرایط حال حاضر میلیاردها تومان هزینه دربر دارد، چندان رقم زیادی نباشد. اگر فردی که سراغ دانلود غیرقانونی یا تماشای غیرقانونی می‌رود به این فکر کند که اگر در جایگاه اجتماعی و شغلی او هم این ظلم اتفاق می‌افتاد و در چنین حالتی ممکن بود چه بلایی سر زندگی‌اش بیاید، حتماً قانونی به تماشای اثر می‌نشست و این رفته‌رفته تبدیل به یک فرهنگ می‌شد. تصور کنید یک کارمند در اداره‌ای مشغول به کار است و به او بگویند پول تو را نمی‌دهیم. در اصل شبیه به اتفاقی است که برای ما می‌افتد. وقتی اضافه‌کاری او را ندهند متوجه ظلمی که به‌نوعی در حق ما می‌کند که می‌توان نام آن را دزدی گذاشت، چون حقی را از کسی ضایع کرده است، متوجه خواهد شد که با دانلود غیرقانونی چه بلایی بر سر فیلمساز می‌آورد. اگر این فرهنگ جا بیفتد بسیاری از مشکلات حل می‌شود و بالاخره این اتفاق نیز خواهد افتاد. در چنین شرایطی از آنجا که سالنی برای نمایش وجود ندارد و اگر هم باشد باید با نصف آن فعالیت کنند یا از ترس کرونا که هرروز حادتر نیز می‌شود مخاطبان به سینما نروند، باید بستری برای ارائه به مردم وجود داشته باشد که اکران آنلاین بهترین گزینه خواهد بود.