فاطمه گودرزی، بازیگر شناخته شده سینما و تلویزیون، که مدتی است از پرده نقره‌ای فاصله گرفته و بیشتر در آثار تلویزیونی شاهد نقش‌آفرینی‌های او هستیم، در گفتگو با هنرآنلاین، درباره علت حضور کمتر خود در سینما گفت: راستش را بخواهید در یکی دو سال گذشته پیشنهادهای بسیاری برای بازی در سینما به من شده که متاسفانه باید بگویم آنقدر کارها ضعیف بودند که من ترجیح دادم در کارهای متوسط تلویزیونی بازی کنم اما در سینما با این وضع کار نکنم.
وی ادامه داد: شاید برای خیلی‌ها سینما همچنان اولویت داشته باشد، اما من این تجربه را گذراندم و چنانچه بخواهم دوباره در یک فیلم سینمایی بازی کنم و به سینما برگردم، حتما باید یک کار خوب و در حد استاندارد باشد.
بازیگر فیلم سینمایی "می‌خواهم زنده بمانم" در تشریح علل ضعف فیلمنامه‌ها در سینما و تلویزیون، اضافه کرد: مبحث کیفی فیلمنامه‌ها دارای دو بعد است که از یکسو به نویسنده فیلمنامه‌ها برمی‌گردد و از سویی دیگر در اولویت قرار گرفتن فروش و گیشه از سوی سازندگان آثار است.
گودرزی با اشاره به میانگین سنی نویسندگان فیلمنامه‌ها که عموما بسیار جوان هستند، درباره گرایش شدید به استفاده از کارکترهای جوان و کم بودن نقش‌های چالش برانگیز و برجسته برای بازیگران میانسال و حرفه‌ای سینما، گفت: راستش من دلم نمی‌خواهد فقط به معضل میانسالی در قشر بازیگران بپردازم، چرا که مشکلات افراد میانسال محدود به مسائل بازیگران میانسال نمی‌شود و به نظر من به جای پرداختن به اینکه بازیگران میانسال و حرفه‌ای چه مشکلاتی دارند، باید معضلات میانسالان که نه تنها در جامعه ما بلکه در همه جوامع وجود دارد، به صورت ریشه‌ای و با ارائه راهکار حل کرد.
بازیگر فیلم سینمایی "غزال" ادامه داد: حتما جوانان در جامعه مشکلات زیادی دارند و باید آنها را بیان کرد اما مسئله این است که در این همه فیلم با موضوع جوان واقعا مشکلات و دغدغه آنها بیان نمی‌شود و فقط درگیری های چند جوان در مثلث‌های عشقی است که بسیار درباره آن حرف زده و یا فیلم ساخته می‌شود.
وی با اشاره به مسائلی از قبیل بازنشستگی، مشکلات روحی خاص و ... که افراد میانسال دچار آن می‌شوند، تصریح کرد: دست‌اندرکاران فرهنگی و هنری جامعه باید برای حل ریشه‌ای این مسائل راهکاری بیاندیشند. چراکه به عنوان مثال در زمینه نگارش فیلمنامه من می‌بینم که اکثر افرادی که این روزها فیلمنامه‌نویس شدند آنقدر جوان و بی‌تجربه هستند که حتی اگر بخواهند نقشی برای افراد میانسال خلق کننده و یا درباره معضلات و مشکلات آنها بنویسد، نمی‌توانند درک درستی از میانسالی داشته باشند، مگر اینکه یک نویسنده جوان در این زمینه تحقیقات زیادی کند که آن هم استثنا خواهد بود.
وی در خاتمه اظهار کرد: همانطور که معضلات و مشکلات جوان‌ها، سالخورده‌ها و کودکان و نوجوانان به اشکال مختلف و در فیلم‌های زیادی مطرح شده و می‌شود، باید به مشکلات و معضلات میانسالی هم پرداخت شود و مشکلات و معضلات بازیگران میانسال نیز از این قاعده مستثنی نیست. همچنین متاسفانه کم تجربه بودن افرادی که این روزها در این کار مشغول هستند، باعث شده تا مقداری سطحی نگری در مقوله فیلمنامه‌نویسی به وجود بیاید.