سرویس سینمایی هنرآنلاین: داود اشرفی مستندساز این روزها فیلم مستند "قصه بولوار" را در گروه هنر و تجربه در حال اکران دارد. این فیلم در جشنواره سینما حقیقت سال 96 به نمایش درآمد و برگزیده جشن خانه سینما شد و دیپلم افتخار گروه هنر و تجربه را در جشنواره سینما حقیقت از آن خود کرد. "قصه بولوار" درباره بولوار کشاورز یکی از معروف‌ترین خیابان‌های تهران است که در سال 1339 ساخته شد.
اشرفی در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره دلیل انتخاب بولوار کشاورز برای ساخت فیلمی مستند با توجه به این که در تهران خیابان‌های تاریخی بسیاری داریم، گفت: شاید بتوانم به دو نکته اشاره کنم؛ نفس حضور مردم در بولوار و اهمیتی که شکل ظاهری آن به این حضور می‌دهد بسیار به نگاه ما به شهر نزدیک است. این "ما" که عرض می‌کنم شهروندان هستند که در سال‌های اخیر شهر برایشان موضوعی جدی شده است و در بسیاری از حوادث اجتماعی سیاسی این مسئله را نشان داده و نکته دوم این که بولوار بسیار تصویرساز است، خیابان مدرنی که در دهه چهل ساخته می‌شود صاحب تصویر است در سینما، ادبیات، گزارش‌های روزمره و اتفاقات بسیار دیده شده است. این تنوع تصویر بسیار جذاب است و در عین حال نشان از زنده بودن بولوار دارد.
اشرفی در ادامه به پژوهش‌های انجام‌شده و عمده‌ترین منابع این مستندات اظهار کرد: مرحله تحقیق اولیه حدود دو سال به طول انجامید اما در حین ساخت فیلم نیز این تحقیقات ادامه پیدا کرد. در مجموع تولید فیلم هفت سال طول کشید با توجه به نوع نگاه فیلم به شهر علاوه بر تحقیقات تاریخی جستجو در فیلم‌های تاریخ سینمای ایران و گزارش‌های روزنامه‌ها و عکس‌های به‌جامانده از بولوار بخش اصلی این پژوهش بود.
این مستندساز همچنین درباره روایت‌های مشابه به "قصه بولوار" بیان کرد: با موضوع مشخص بولوار به هیچ‌وجه تاکنون اثری تولید نشده است، اما لابه‌لای فیلم‌های داستانی و مستند تا دلتان بخواهد تصویر از بولوار وجود دارد.
وی در ادامه در پاسخ به این سؤال که قصد داشتید با ساخت این فیلم صرفاً یک روایت از قدیمی‌ترین بولوار تهران داشته باشید یا بیان نکات دیگری نیز مدنظرتان بوده است، گفت: فکر می‌کنم نکته اساسی همین بود که نمی‌خواستم فیلمی بسازم که مواردی تاریخی را یک به یک روایت کند و در پایان تنها حسی نوستالژیک از گذشته داشته باشد. من علاقه‌مندی به ساخت این فیلم را جزئی از یک علاقه‌مندی کلی می‌بینم که طی این 15 یا 20 سال به شهر ایجاد شده است و جنبه‌های وسیع اجتماعی و سیاسی دارد. نگاه پویا به خیابان و نه الزاماً حسرت‌بار به گذشته، هسته اصلی فیلم را تشکیل می‌دهد. البته این که چقدر فیلم موفق بوده را باید تماشاگران تشخیص دهند.
این کارگردان همچنین درباره بازخورد مخاطبان در مواجه با "قصه بولوار" عنوان کرد: همان‌طور که پیش‌تر نیز گفتم، از آنجایی که ساخت این فیلم را جزئی از یک فرآیند بزرگ‌تر اجتماعی می‌بینم، این امیدواری را دارم که فیلم بتواند مخاطب خود را بیابد. علاوه بر این، تنوع منابع استفاده شده در فیلم از فیلم داستانی تا خاطرات اشخاص استفاده شده و به نظرم داستان‌ها به جذابیت فیلم افزوده است.
وی در خاتمه درباره تأخیر دو ساله در اکران "قصه بولوار" گفت: طولانی شدن روند اداری اکران و یافتن فیلم دیگری که بتواند همراه این فیلم در یک سئانس پخش شود از دلایل این تأخیر بود.