سرویس سینمایی هنرآنلاین: استنلی دانن کارگردان فیلم "آواز در باران" و دیگر آثار کلاسیک عصر طلایی هالیوود روز شنبه از دنیا رفت. او 94 ساله بود.
"آواز در باران" در 1952 با بازی جین کلی ساخته شد و در گذر زمان هسته اصلی فرهنگ پاپ لقب گرفت. دانن رقصنده و طراح رقص هم بود. از دیگر فیلم‌های او می‌توان به موزیکال "در شهر" (اولین فیلم او، تولید 1949، با بازی جین کلی، همکار کارگردانش، و فرانک سیناترا)، "هفت عروس برای هفت برادر" (1954) و "چهره نمکین" (1957) با بازی فرد آستر و آدری هپبرن اشاره کرد.
به گزارش گاردین، دانن چهار فیلم با بازی کری گرانت کارگردانی کرد: "آن‌ها را بجای من ببوس" (1957)، "بی‌احتیاط" (1958)، "چمن همسایه سبزتر است" (1960) و "معما" (1963). گرانت در فیلم آخر با آدری هپبرن همبازی بود.
آخرین فیلمی که از دانن روی پرده رفت، کمدی " ریو را مقصر بدان" با بازی مایکل کین بود که در 1984 روی پرده رفت و در گیشه به سختی شکست خورد.
دانن متولد 13 آوریل 1924 در کلمبیا در ایالت کارولینای جنوبی در آمریکا بود. او حدود چهار دهه در هالیوود فعال بود. او در 2013 به مجله ونتی فر گفت: وقتی وارد دنیای سینما شدم، صدا هنوز چیز نسبتاً جدیدی بود. و موزیکال‌ها به خاطر صدا ساخته شدند. آن‌ها می‌توانستند موسیقی را در فیلم بگذارند! همه چیز این‌طوری شروع شد.
استنلی دانن و آدری هپبرن
یکی از پسران دانن روز شنبه خبر درگذشت پدرش را در توئیتر تأیید کرد. مایکل فیلیپس منتقد شیکاگو تریبیون از دانن به‌عنوان "یک استعداد بزرگ، اما اغلب نادیده گرفته‌شده" یاد کرد.
آکادمی علوم و هنرهای سینمایی در جوایز اسکار 1997 یک جایزه افتخاری به دانن داد. مارتین اسکورسیزی او را معرفی کرد و بعد خودش که تا قبل از آن از سوی آکادمی نادیده گرفته شده بود روی صحنه گفت: روزی روزگاری، یک پسر تنها در کارولینای جنوبی متأثر از شگفتی دنیای سینما شیفته همه چیز شد، از کابوی‌ها و کمدین‌ها گرفته تا هیولاهای فیلم‌ها. و بعد او اولین فیلم موزیکال خود را دید، "پرواز به ریو".
دانن در گفت‌وگوی خود با ونتی فر گفت: نه ساله بودم که فرد آستر را در "پرواز به ریو" دیدم و آن فیلم زندگی من را عوض کرد. فیلم فوق‌العاده‌ای بود، و زندگی من فوق‌العاده نبود. لذت رقصیدن با موسیقی! و فرد شگفت‌انگیز بود، همین‌طور جینجر (راجرز)- اوه، خدای من، جینجر!
دانن به‌عنوان رقصنده در برادوی فعال بود، که با جین کلی آشنا شد و بعد با او در مقام طراح رقص در هالیوود شروع به کار کرد. آن‌ها فیلم "در شهر" را با هم کارگردانی کردند، اما دانن در 1996 به نیویورک تایمز گفت همکاری آن‌ها بی‌دردسر نبود.
او گفت: جین یک اجراکننده بود، یکی از شگفتی‌های قرن بیستم. چابکی و استعدادهای او در آهنگ و رقص خوشایند و گیرا بود. چیزی که دوست نداشتم... رفتار او پشت دوربین بود. او می‌توانست با من و هر کس دیگر سخت باشد. همکاری ما همیشه پیچیده بود، تا حدی به این خاطر که وقتی شروع کردیم، او یک ستاره بود و من در گروه کر. بعد با هم شروع به طراحی رقص کردیم. همکاری ما همیشه با شادی همراه نبود.
بعد از این که اولین ازدواج دانن به طلاق انجامید، کلی با جین کوین همسر سابق او ازدواج کرد. دانن پنج بار ازدواج کرد و مدت‌ها با الیزابت تیلور رابطه داشت.
خیلی‌ها فیلم‌های دانن را دوست دارند، هرچند خودش بین مردم عادی چندان فرد شناخته‌شده‌ای نبود. با وجود این جایگاه سینمایی او محفوظ است. دیوید تامسن منتقد فیلم بریتانیایی و نویسنده فرهنگ فیلم او را "یک شخصیت محوری در داستان موزیکال شرکت مترو گلدوین مه‌یر" خطاب کرد.