سرویس سینمایی هنرآنلاین: مریم دوستی کارگردان فیلم سینمایی"دریاچه ماهی"، در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود گفت: برای دومین بار فیلمنامه "آسیه در زمستان" را تغییر دادم، اما از آنجایی که یک کار دفاع مقدسی است، از سوی هیچ ارگانی حمایت نشد. بنابراین مجبور شدم آن فیلمنامه را کنار بگذارم و فیلمنامه دیگری را که متعلق به خودم نیست بازنویسی کنم که در شرف تامین بودجه هستیم. "نقره داغ" عنوان این فیلمنامه است. موضوعی اجتماعی دارد و نگاه خاص و ویژه‌ای به قصه زن‌هایی که قدرتمندانه با مشکلات می‌جنگند.
وی که خود از فضای فیلم کوتاه وارد سینمای بدنه شده است و مدرس سینمای کوتاه است، درباره فضای فیلم کوتاه در سینمای ایران بیان کرد: به نظرم فیلم کوتاه شاخصه‌های خودش را دارد و علاقمندان به فیلمسازی کوتاه که حرفهای کار می‌کنند به این سمت و سو نمی‌روند که ساخت فیلم کوتاه، سیاه مشقی است برای ورود به سینمای حرفهای، چرا که از نگاه تمام فیلمسازان حرفهای فیلم کوتاه، این سینما به اندازه کامل حرفهای و شناخته شده در دنیا هست و فیلمساز می‌تواند به شکل حرفهای و مستقل در این فضا حضور داشته باشد. فیلم کوتاه نیازی به این نگاه ندارد، اما چون در ایران این شرط وجود دارد که برای ورود به فضای سینمای بدنه باید سه فیلم کوتاه در رزومه باشد برخی مجبور شدند وارد این فضا هم بشوند.
دوستی ادامه داد: من اسم آن‌ها را فیلمساز فیلم کوتاه نمی‌گذارم، به این دلیل که معتقدم این یک نوع تقلب است. فیلم کوتاه دغدغه خودش را دارد و آنقدر در دنیا شناخته شده و حساس است که بیشترین سرمایه گذاری روی آن انجام می‌شود وحتی کمپانی‌ها فیلمسازان فیلم کوتاه را رصد می‌کنند و نابغه‌ها را پیدا می‌کنند، در حالی که در ایران برعکس است و همه چیز در این فضا یا دانشجویی شده با بچه‌ها با پول توجیبی و هزینه پایین فیلم می‌سازند. مهم هزینه صرف شده نیست، اما نگاه باید درست باشد؛ هزینه کم گاهی خروجی واقعی ندارد.
این هنرمند همچنین اظهار کرد: مدیران دغدغه‌مندی که در راس هستند باید به سرمایه‌گذاری روی جشنواره‌های فیلم کوتاه و خود فیلمسازان توجه داشته باشند. در ایران هنوز جشنواره فیلم کوتاه کم است و ما هنوز به سطح بینالمللی نرسیدیم که مولف باشد، اما باید روی بچه‌های فعال در این حوزه سرمایه‌گذاری کرد و به نوعی حمایت کرد تا ژانرهای مختلف را تجربه کنند ولی اغلب به خاطر نبود بودجه مناسب می‌روند، سراغ ژانر دیگری که این خود یک معضل است. بچه‌های علاقمند باید ژانرهای مختلف را تجربه کنند و این وظیفه مدیران است که از آن‌ها حمایت کنند.
دوستی در ادامه عنوان کرد: من خودم به بچه‌ها و این جشنواره‌ها علاقمندم و احترام خاصی برایشان قائلم. بچه‌هایی که از فیلم کوتاه و تجربه‌های خوب وارد سینما شدند بسیار موفق‌تر هستند و نگاه جدید و نوی خود را همراه آورده‌اند. فیلمسازها باید از دوطریق وارد سینمای حرفهای شوند یا تحصیلات آکادمیک به همراه تجربه داشته باشند یا تجربه به همراه عمری که صرف این کار کردند و سرمایه و هزینه شخصی خودشان را به سینما آورده‌اند.
وی ادامه داد: ما فیلمبردار یا گریمور حرفهای برای سینمای کوتاه نداریم بلکه اغلب افراد حرفهای هستند که به این سینما کمک می‌کنند در حالی که میتوان با ایجاد کمپانی‌های تخصصی از افراد حرفهای علاقمند به این حوزه دعوت کرد تا در آن به شکل حرفهای در تمام حوزه‌های سینمای کوتاه مشغول به کار شوند. با ایجاد کمپانی‌های فیلمسازی در سینمای کوتاه میتوان گام‌های مثبتی برداشت. سینمای انجمن جوان خیلی در این زمینه فعال نبوده است و خود من در سالیان گذشته بارها با عدم حمایت این دوستان مواجه شدم. با تشکیل کمپانی‌های فیلمسازی فیلم کوتاه میتوان اتفاقات خوبی را رقم زد مدیران اگر از این نگاه و پیشنهادها حمایت کنند فضای فیلم کوتاه کاملا متفاوت می‌شود. شاید برای سینمای بدنه نتوان این کار را انجام داد چرا که سینمای ما با هالیوود یا بالیوود کاملا متفاوت است و نمی‌توانیم مانند آن‌ها از کمپانی‌ها بهره بگیریم اما در سینمای کوتاه میتوان این کار را انجام داد و به سینمای ایران کمک کرد.
دوستی در خاتمه درباره تاثیرگذاری جشنواره‌های فیلم کوتاه بیان کرد: من به عنوان مدرس و فیلمساز کوتاه که اولین فیلم کوتاهم را حدود 15 سال پیش برای جشنواره فیلم پلیس و فیلم‌های 110 ثانیه‌ای ساخته‌ام این مهم را بیشتر لمس کرده‌ام. امروزه جایگاه فیلمسازی کوتاه در جشنواره‌های بینالمللی فیلم بسیار خاص، مهم و حساس است، از این جهت که نوابغ و استعدادهای سینمای آینده جهان، در این نوع فستیوال‌های بینالمللی و جشنواره‌های ملی رصد می‌شوند.