سرویس سینمایی هنرآنلاین: "سرخپوست" فیلم جدید نیما جاویدی اثری متفاوت و متمایز از فیلم اول او است که می‌تواند جسارت و ریسک‌پذیری این فیلمساز جوان را در تغییر ژانر و گونه سینمایی و رویکرد به ذات سینما مورد توجه قرار دهد.
جاویدی پس از "ملبورن" که با وجود موفقیت در جشنواره‌های جهانی، نتوانست نگاه خاص او را برجسته کند؛ فیلمی رئال که با حضور چند کاراکتر محدود در یک آپارتمان می‌گذشت و بسط‌دهنده یک بحران در بزنگاهی دراماتیک بود، در دومین فیلمش سراغ درامی کلاسیک و الگووار از رابطه یک پلیس و مجرم رفته است. قصه‌ای که همه مؤلفه‌های اولیه برای حرکت بر مسیری آشنا را به همراه دارد اما کیفیت حرکت فیلمساز بر این مسیر، برآمده از یک طراحی جذاب برای آشنازدایی سینمایی است.
نویسنده- فیلمساز با انتخاب مقطع زمانی دهه چهل شمسی و موقعیت دراماتیک سرگرد وظیفه‌شناس؛ نعمت جاهد (نوید محمدزاده)، چالش مهم او را به‌واسطه مأموریت انتقال زندانیان به یک زندان جدید و گم‌شدن یک زندانی به تصویر می‌کشد.
موقعیتی کلاسیک که قرار است به‌نوعی حس وظیفه‌شناسی و انسان‌دوستی سرگرد را به تقابل واداشته و در نهایت او را در تحولی بطئی به کنش تعیین‌کننده پایانی وادارد.
همان‌طور که اشاره شد این موقعیت می‌تواند آشنا و قابل پیش‌بینی باشد اما زاویه نگاه جاویدی و بستری که برای جاری شدن قصه به جهت درام پردازی و اجرا و کارگردانی انتخاب کرده، به گونه‌ای آشنازدا است که توجه مخاطب را بیش از هر چیز به کیفیت روابط، پرداخت شخصیت‌ها، اتمسفر ساخته‌شده و بخصوص جلوه‌های سینمایی جلب می‌کند که این بستر را رنگ‌آمیزی کرده و منجر به خوانش تصویری متمایزی از این موقعیت می‌شوند.
طمأنینه و مکث‌های فیلمساز به‌واسطه طراحی میزانسن‌های هوشمندانه برای ترسیم موقعیت‌های داستانی و بزنگاه‌های دراماتیک در کنار فیلمبرداری خلاقانه هومن بهمنش در کنار همه وجوه فیلم، به دوربین تشخص و عمق نگاهی انسانی داده که در انتها با تبدیل شدن دوربین به زاویه نگاه سرخپوست یا همان مجرم فراری، به سنتزی دراماتیک و جذاب منجر می‌شود.
نزدیک نشدن فیلمساز به کاراکتر سرخپوست و حفظ فاصله با او، علاوه بر ایجاد تعلیق و رمز و راز پیرامون این شخصیت، با استراتژی که جاویدی از ابتدا برای به تصویر نکشیدن این فراری در نظر داشته همخوانی جذابی دارد. همچنین در عین متمایز کردن او به‌واسطه اطلاعات جزئی که از سوی همبندان و همسرش و ... ارائه می‌شود، فیلمساز سعی کرده به شیوه‌ای سینمایی شمایلی فراگیر به او بدهد که در قاب یک تصویر محض نمی‌گنجد.
حضور کاراکترهای پیرامونی هرچند با توجه به جنس قصه متعدد است اما ایجاز در پرداخت آن‌ها و نقش کارکردی که در پیشبرد روند درام و همچنین کامل کردن پازل شخصیتی کاراکتر غایبِ سرخپوست دارند، قابل تأمل است. بخصوص که با کامل شدن تدریجی این پازل در واقع این کاراکتر سرگرد است که به مواجهه‌ای جدید با خود، وظیفه و نیاز دراماتیکش می‌رسد و در نهایت نیز دچار تغییر و تحول می‌شود.
"سرخپوست" به‌واسطه تمایز و تفاوت‌های فاحشی که با فیلم اول جاویدی دارد و همچنین به‌عنوان یک اثر قائم‌به‌ذات، نشان از گام بلند فیلمسازی جوان و تجربه‌گرا دارد که در قاب بسته یک تجربه مشخص و حتی موفق نمی‌گنجد و می‌توان انتظار شگفتی‌های بیشتری از او در فیلم‌های بعدی‌اش داشت.
------------------
"سرخپوست"
فیلمنامه‌نویس و کارگردان: نیما جاویدی / تهیه‌کننده: مجید مطلبی / سرمایه‌گذاران: محمدصادق رنجکشان و مجید مطلبی / مدیر فیلمبرداری: هومن بهمنش / موسیقی: امین کوشا / تدوین: عماد خدابخش / طراح صحنه: محسن نصرالهی / طراح لباس: شیما میرحمیدی / صدابردار: ایرج شهزادی / چهره‌پرداز: ایمان امیدواری / صداگذار: ایرج شهزادی
بازیگران: نوید محمدزاده، پریناز ایزدیار، مانی حقیقی، ستاره پسیانی، حبیب رضایی، آتیلا پسیانی