سرویس سینمایی هنرآنلاین: مصطفی قربان پور کارگردان فیلم سینمایی "لالاکن" است که اثری اجتماعی در ژانر کودک و نوجوان است و در سی و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان اصفهان حضور یافته است.
در خلاصه داستان این فیلم آمده است: آرش پسرک رویاپردازی است که در کوران اختلافات پدر و مادرش برای در امان ماندن از دنیای آدم بزرگ‌ها از رویاپردازی‌هایش برای خود پناهگاه می‌سازد. در فیلم سینمایی "لالاکن" امین زندگانی، بهنوش بختیاری، پادینا رهنما و مریم سرمدی ایفای نقش می‌کنند. راستین عزیزپور و عسل قزن قرایی به عنوان بازیگران کودک و نوجوان در این فیلم حضور دارند.
او در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره این فیلم و شکل گیری ایده آن بیان کرد: ایده "لالاکن" از حدود یک سال و نیم پیش بر اساس روابط خانوادگی که به اضمحلال رسیده است شکل گرفت. در واقع لالا کن درباره تک فرزندی است که به دلیل مشغله‌های زیاد پدر و مادرش و اختلافات آن‌ها منزوی شده و رو به تنهایی خود و رویاهایش آورده است. هر چند ما رویا را دوست داریم و معتقدیم بدون رویا نمی‌شود زندگی کرد، اما شخصیت اصلی برای پناه گرفتن و دوری از مسئله بزرگ خانواده رویاپردازی می‌کند. قصه فیلم خود خانواده است که درگیر موضوع کار و فضای مجازی شده‌اند و دور هم بودن و در جمع بودن را فراموش کرده‌اند.
قربان پور درباره زمینه‌های تحقیقاتی این فیلم گفت: ایده این فیلم کاملا یک اتفاق تحقیقاتی است و همه جا این اتفاق در حال رخ دادن است.
وی درباره این که فیلم درباره کودک است یا برای کودک نیز توضیح داد: این فیلم برای کودک و خانواده است و از جذابیت‌های فیلم برای هر دو طرف استفاده کردیم. ما از فانتزی استفاده کردیم تا کودک جذب آن شود و برای بزرگتر‌ها نیز پیام‌هایی داریم که در خلال قصه روایت شده‌اند. در واقع قصدم این بود که به خانواده‌ها بگویم اجازه ندهید بچه‌ها وارد مشکلات شما شوند و آن‌ها را ببینند چرا که این مشکلات در آینده تبدیل به معضلات بزرگتری می‌شوند.
این کارگردان در ادامه درباره وضعیت حال حاضر سینمای کودک نیز اظهار کرد: من سینمایی نمی‌بینم. نه سال پیش با فیلم "12 روز" موفق به دریافت جایزه ویژه هیئت داوران شدم و با وجود تمام جذابیت‌هایی که این جنس از سینما دارد اما باید بگویم که امروز خسته شده‌ام، چرا که فیلم من هنوز اکران نشده است و من 9 سال است که درانتظار اکران این فیلم هستم. من به سینمای کودک علاقه‌مندم و همین الان هم نمایشی که روی صحنه دارم "شازده کوچولو" است که علاقه من به این فضا را ثابت می‌کند، اما وقتی از سوی هیچ نهادی حمایت نمی‌شوی قطعا خسته می‌شوی. متاسفانه آموزش و پرورش به عنوان مهمترین ارگان وابسته به این سینما خواب است و هیچ چیزی نمی‌بیند و هیچگونه حمایتی نمی‌کند. حتی جایزه شما در جشنواره هم به شما کمکی که نمی‌کند هیچ اتفاقا شما را با دردسرهای بیشتری مواجه می‌کند. به نظرم سیستم کاملا دچار مشکل است و من برای اکران فیلمم به هرجایی سر زدم. در گروه هنر و تجربه نپذیرفتند و در رسانه‌های تصویری نیز به من گفتند سلیقه مخاطب امروز تغییر کرده است و اجازه اکران ندادند. سینمای کودک از نظر من وجود ندارد و تنها درباره آن حرف زده می‌شود. نمی‌توان گفت جشنواره نباشد این جشنواره محاسن خوبی هم دارد اما هنوز به آن نقطه نرسیده است.
قربان پور با اشاره به این که در گذشته آثار بسیار خوبی در سینمای کودک تولید شد که حتی بارها دیده شدند گفت: متاسفانه امروز ما نمی‌توانیم آثار شاخصی بسازیم که همانند گذشته بارها و بارها مورد توجه قرار بگیرند. مسائل امروز بسیار ریشه‌ای است. ما حق نداریم با لهجه‌ها شوخی کنیم و برای خندیدن به یک قوم در فیلم کودک از آن استفاده کنیم. الان صحبت از گیشه نیست. سینمای کودک آنقدر اهمیت دارد که فیلمساز نباید به گیشه فکر کند. بلکه باید به ساخت فیلم خوب فکر کند که زمانی که کودک وارد سالن سینما می‌شود با حال خوب از آن خارج شود. سینمای کودک باید صاحب داشته باشد و از آن مراقبت شود. این سینما امروز بیمار است. کودک امروز هم بسیار سخت گیر شده است و هم قهرمان می‌خواهد که ما اصلا در سینمایمان قهرمان نداریم. متاسفانه دائما در حال تکرار اشتباهاتمان هستیم و اقدام جدیدی در این زمینه رخ نمی‌دهد. بچه‌های ما بدون هیچ تغذیه فرهنگی در حال رشد هستند و خوراک مناسبی دریافت نمی‌کنند. ما نمی‌دانیم سینمای کودک باید چه خوراکی دریافت کند و تنها می‌سازیم برای این که این سینما باشد و به باقی مسائل هیچ توجهی نداریم.
کارگردان"لالا کن" در ادامه افزود: من عملکرد شورای فیلم کودک را با تمام نقدها تقدیر می‌کنم اما اینکه می‌گویند در اتاق مسئولین باز است اینگونه نیست. متاسفانه ما باید خیلی سریع بنویسیم و بعد یکسال منتظر بمانیم تا مسئولان بخواهند به ما نظر بدهند در حالی که من باید یک سال بنویسم و مسئولان در کمترین زمان ممکن به من پاسخ بدهند. ما در گذشته سینماگران و گوهرانی داشتیم که امروز در مقام استاد خسته این راه هستند و دیگر تمایلی به حضور ندارند. آموزش و پرورش به عنوان اصلی‌ترین نهاد باید جلو بیاید و اجازه دهد فرهنگ‌سازی در مورد تمام مسائل فرهنگی صورت گیرد و باید با جدیت این کار انجام شود. متاسفانه امروز می‌گویند اگر می‌خواهی فیلم بسازی و نهادی حمایتت کند باید به سراغ مسائل دینی و مذهبی بروی این در حالی است که ما باید مسائل اخلاقی را نیز در قالب فیلم به کودک آموزش دهیم. کودکان امروز بسیار باهوش هستند و به خوبی اثر خوب را از بد تشخیص می‌دهند.