سرویس سینمایی هنرآنلاین: حسین نمازی از جمله کارگردانانی است که دستی هم در نگارش دارد. او این روزها مشغول نگارش فیلمنامه‌ای است به نام "روزگار مجنون" که قرار است یاسمن نصرتی آن را کارگردانی کند.
نمازی که پیش از این در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره فیلمنامه "چترباز "صحبت کرده بود، بیان کرد: مشغول بازنویسی آن فیلمنامه هستم و همچنین فیلمنامه "روزگار مجنون" را هم در دست دارم که یاسمن نصرتی کارگردانی آن را برعهده دارد.
وی ادامه داد: فیلمنامه این فیلم نوشته شده بود و پس از صحبت‌هایی که با من شد، بازنویسی آن را بر عهده گرفتم. در ابتدا فضای فیلمنامه دغدغه من نبود، ولی رفته رفته در بازنویسی برایم جذاب شد و کار را دوست داشتم. فکر می‌کنم یکی از آثاری است که اگر در کارگردانی خوب درآید و در جشنواره فیلم فجر حضور داشته باشد، قطعاً یکی از اتفاق‌های جشنواره سی و ششم خواهد بود. در جشنواره سال گذشته قرار بود منیر قیدی، مریم دوستی و یاسمن نصرتی هر سه با آثاری در ژانر دفاع مقدس حضور داشته باشند که از این میان خانم نصرتی نتوانست حضور داشته باشد و بیشتر تمرکزش روی فیلمنامه بود.
نمازی درباره تم "روزگار مجنون" اظهار کرد: قصه درباره مقطعی است که کسی تاکنون سراغ آن نرفته است. فیلمنامه در حال حاضر نیازمند یک بازنویسی دیگر است و پس از آن آماده دریافت پروانه ساخت می‌شود. همان‌طور که گفتم، "روزگار مجنون" در ژانر دفاع مقدس ساخته خواهد شد و قصه در دوران جنگ روایت می‌شود. بخشی از آن در شهر و با حال و هوای جنگ است و بخشی در خط مقدم جبهه می‌گذرد. یک قصه جنگی باحال و هوای زنان است و تلاش شده به لحاظ درام و حس و حال کاری باشد که بتوان روی آن مانور داد.
کارگردان "آپاندیس" همچنین گفت: قهرمان اصلی قصه زن است و به نظرم متفاوت با فیلم‌هایی است که در ژانر دفاع مقدس ساخته شده‌اند. در این فیلمنامه تلاش شد عشق در فیلم دیده شود و برهه‌ای از تاریخ را روایت می‌کند که در تاریخ مستند است. ضمن این‌که بخشی کوچک از این فیلمنامه زائده ذهن ماست، اما واقعه اصلی مستندی است که در جنگ ایران و عراق اتفاق افتاده و همین عامل هم تفاوت اصلی این اثر با آثار دیگر را رقم‌زده است. این فیلم فضای خانوادگی مانند "ویلایی‌ها" ندارد. قصه در یک منطقه جنگی می‌گذرد و کسی که ناخواسته درگیر جنگ می‌شود. قصه از کلیشه‌های موجود دور است و آدم‌ها خیلی تحول ندارند، بلکه قصه بار دراماتیک دارد.
وی در پاسخ به این سؤال که ژانر جنگ شاید خیلی برای نسل جوان ملموس نباشد، عنوان کرد: به نظر من هر موضوعی قابلیت جذب مخاطب را دارد، به‌شرط آنکه عنصر درام و شخصیت‌پردازی در آن درست شکل بگیرد، این درام و شخصیت است که مخاطب را جذب می‌کند. مثلاً فیلم "ماجرای نیمروز " با شخصیت‌پردازی که داشت، به‌خوبی توانست مخاطب دهه 70- 80 را هم جذب کند. من فکر می‌کنم ژانر خیلی مهم نیست و نوع روایت مهم است. یکی از نکاتی که من همیشه در ذهنم مرور می‌کنم فیلم "اخراجی‌ها "ست که به لحاظ کارگردانی و نویسندگی بسیار حفره دارد؛ اما ای‌کاش قصه آن را من می‌نوشتم و کارگردانی می‌کردم چراکه جذابیت‌هایی دارد که می‌تواند مخاطب را جذب کند. استقبال از آن فیلم بیشتر به دلیل شوخی‌ها و لودگی‌هایی بود که داشت و اگر شیوه روایت و شخصیت‌پردازی فیلم به‌درستی شکل می‌گرفت، قطعاً مخاطب بیشتری جذب آن می‌شد. به نظرم اگر الگوی "اخراجی‌ها" در نوع شخصیت‌پردازی و روایت فیلمی مثل " شب دهم" بود، قطعاً مخاطب را خیلی بیشتر جذب می‌کرد، چراکه این خط داستانی یکی از قشنگ‌ترین خط داستانی‌های سینمای دنیاست.
نمازی ادامه داد: این دست فیلم‌ها مؤلفه‌های عامه‌پسندی دارند و بیشترین طرفدار را در همه اقشار دارند. نمونه موفق خارجی آن می‌توانم به فیلم " مرد سیندرلایی" اشاره‌کنم یا در فیلم‌های قدیمی سینمای ایران "گنج قارون" را نام ببرم. اگر هر ژانری از این قانون رعایت کند مخاطب جذب آن می‌شود. ما تلاش کردیم از یک درام معمایی استفاده کنیم تا آن معما و لحظاتی که خلق می‌شود به همراه عشقی که وجود دارد و درنهایت فرجام آن، مخاطب را تا انتها راضی نگه دارد. البته که نمی‌دانم در اجرا چطور می‌شود، اما خود قصه غافلگیری خوبی دارد و امیدوارم درست‌کار شود و نتیجه حاصل اتفاق خوبی باشد.