گروه سینما هنرآنلاین: مدتی قبل بود که فرجی، مدیر کل دفتر توسعه فناوری سینمایی و سمعی بصری سازمان سینمایی از افزایش تعداد سال های سینما در کشور به عدد یک هزار تا پایان دولت سیزدهم خبر داد. این اتفاق بدون شک خبری بسیار خوب است. اما به شرط‌ها و شروط‌ها. در این میان هر چند برخی از کارشناسان معتقد هستند که باید تعداد سالن ها افزایش پیدا کند اما برخی دیگر می گویند وقتی که همین سالن ها هم پر نمی شوند چه نیازی است بر افزایش تعداد سالن ها.
در هر حال نباید فراموش کرد که سینما تنها یک مرکز تفریحی و سرگرمی به حساب نمی آید، بلکه جایگاه فرهنگی دارد. در حال حاضر نزدیک به ۱۱۹ شهر کشور با جمعیت بالای ۵۰ هزار نفر و ۶۹ شهر با جمعیت بالای ۱۰۰ هزار نفر، فاقد سینما و سالن نمایش هستند. اما آیا راهکار حل این مشکل فقط در این است که کلنگ برداشته و ساخت سالن های جدید را کلید بزنیم؟! بله برای بسیاری از شهرها این می تواند بهترین راهکار و تنهاترین راهکار باشد اما هستند شهرهایی که روزی روزگاری سینما داشته اند و الان شهرشان خالی از نمای سینما است.
همین سال گذشته بود که با خبرِ تعطیل شدن عصر جدیدِ خیابان طالقانی، فرح بخش، تهیه کننده سینما اظهار داشت که، «سیر خزنده تعطیلی سینماهای لاله‌زار که از اواخر سال ۷۰ آغاز شد در دهه ۹۰ به خیابان انقلاب و میدان ولیعصر و سینماهایش رسید. الان تبعات این سیر خزنده در حال خودنمایی است و اپیدمی کرونا نیز توانست سرعت این سیر خزنده را بیشتر کند»
اما سوالی که در اینجا پیش می آید این است که بهتر نیست همین ساختمان‌هایی که به واسطه نوستالژیک بودنشان نیز می‌توانند مخاطب بیشتری را هم به سالن سینما بکشانند، بازسازی و ترمیم کرد تا این که هزینه ای بیشتر و زمانی طولانی تر صرف ساخت سالن های جدید شود؟
سال هایی که همچون پردیس کوروش و یا چهارسو جنبه پاساژ بودن آن بیشتر به چشم می آید تا سالن های سینماها، در حال حاضر آن چنان تعداد سینماهای تعطیل شده درکل کشور بالاست که اگر بتوان حتی بخشی از این سینماها را بازسازی کرد، آمار قابل توجهی سینما از سالن های مورد نیاز نیز تأمین خواهد شد. به طور مثال فقط در حوالی خیابان لاله زار تعدادی زیادی سینما وجود دارد که می توان با بازسازی آن ها سالن هایی را به سالن های سینمایی کشور اضافه کرد.
در جدول زیر تنها به بخشی از این سینماهای تعطیل شده آن هم فقط در تهران طی سه دهه اخیر اشاره خواهیم کرد.
این ها فقط نام بخشی از سالن های سینماست که روزگاری میزبان مخاطبان زیادی بوده است اما در حال حاضر پرده نقره ای اش خاکی شده و صندلی هایش خالی مانده است. بنابراین با کمی برنامه ریزی و بازسازی می توان بخشی از این سینماها را که قابلیت بازسازی دارند و تعدادشان نیز قابل توجه است را احیا کرد.