هنرآنلاین :
وارد که می‌شدید یک حیاط بزرگ بود با درخت‌های کاج بلند، من صدای پرندگان را می‌شنیدم؛ سپس یک حیاط کوچکتر بود با حوضی که کاشی‌های آبی و ماهی‌های قرمزش بعدترها رنگ نوستالژی گرفت... اما من ترسیده بودم، گریه می‌کردم، خانمی با عینک و لبخند مهربان قدش را اندازه من کرده بود، زمزمه‌اش چنان آشوب درونم را آرام کرد که من لحظه‌ای بعد سر کلاس درس بودم.
آن روز، روز اول مهر سال 1348 بود و آن خانم مهربان، توران خانم؛ بانوی ادبیات ایران، خانم توران میر هادی؛ و آن مدرسه، مدرسه فرهاد... و من همواره شاگرد کلاس اول توران خانم بودم و چه بسیار از او آموختم.
سال 1383 بود که در مراسم افتتاحیه مهد و پیش دبستانی ویستا هفت پند را به مثابه هفت گنج به همه هدیه داد که باید سرلوحه آموزش فرهنگی‌مان باشد:
1-به بچه‌ها عشق بدهید فقط عشق است که گرما می‌دهد.
2-رقابت را از تمام زندگی‌تان بردارید، هیچ انسانی رقیب انسان دیگر نیست.
3-کار مشارکتی غوغا می‌کند، لذت آن را بچشید.
4-قضاوت و داوری نکنید، بچه‌ها در حال رشد هستند، هفته بعد با این هفته‌شان فرق می‌کند، کل سیستم تربیت ما باید مثل دست حامی حرکت ایجاد کند، حرکت رو به جلو.
5-مسحور تکنولوژی نشوید شما تکنولوژی را مهار کنید و مخصوصاً در پیش دبستانی راهش ندهید.
6-بار سنگین روی دوش بچه‌ها نگذارید، بیش از توان آنها از آنها چیزی نخواهید، آموزه‌های دبستان را در پیش دبستانی به آنها نیاموزید، اجازه دهید خود را کشف کنند.
7-بچه‌ها باید لحظه لحظه‌ها را خود کشف کنند، شهرمان، خیابان مان، کوچه‌مان این لذت را از آنان نگیریم.
یادشان در جان زندگی سبز است.
* مدیر گالری ویستا به مناسبت چهلمین روز درگذشت زنده یاد توران میرهادی
-این یادداشت امروز در صفحه آخر روزنامه ایران به چاپ رسیده است.