سرویس تجسمی هنرآنلاین// جکی مارس‌برگر در فلییپن متولد شده است و در 33 سال اخیر در اتریش زندگی و تا مقطع کارشناسی ارشد در رشته هنر تحصیل کرده است، او سال هاست که در زمینه معرفی هنر کشورها فعالیت می کند و یکی از موسسان گروه اوراسیا است که از 20 کشور عضو دارد. هدف اصلی این گروه برپایی نمایشگاه ها در کشوئرهای جهان است. ایده اصلی برپایی نمایشگاه نگارخانه های جهان در باغ موزه قصر از سوی او ارائه شده است و او مسولیت برگزاری بخش خارجی این نمایشگاه را برعهده داشته است. مارس‌برگر امروز میهمان هنرآنلاین بود تا درباره فعالیت های هنری اش و البته چگونگی برگزاری نمایشگاه گالری‌های جهان در باغ موزه قصر و حضورش در ایران با او به گفت و گو بنشینیم. پیش از این مختصری از این گفت وگو را منتشر کردیم و اینک مشروح آن را می خوانید.
چه شد که تصمیم گرفتید زمینه برگزاری نمایشگاه نگارخانه های جهان را در ایران فراهم کنید؟
در سال 2001 به همراه تعدادی از دوستانم گروه اوراسیا را راه اندازی کردیم و تاکنون 20 کشور عضو این گروه هستند و ایران نیز یکی از کشورهایی است که عضویت اش در این گروه پذیرفته شده است. این گروه تاکنون 99 نمایشگاه بزرگ در کشورهای جهان برپا کرده اند و چون در ایران چنین نمایشگاهی برپا نشده بود به دوستانم پیشنهاد برپایی این نمایشگاه را دادم و اتفاقا در همان ابتدای امر با مخالفت روبرو شد.
پروسه شکل گیری نمایشگاه نگارخانه های جهان به چه شکل بود؟
برنامه ریزی برای برپایی نمایشگاه را از نوامبر سال گذشته آغاز کردیم و خوشبختانه با تمام مشکلات توانستیم این نمایشگاه را برپا کنیم، شاید این نمایشگاه خیلی خوب و حرفه ای نباشد اما باید در نظر داشته باشید که این نخستین گام است. همین که ما توانستیم با همه تبلیغات سو درباره ایران این تعداد گالری را از کشورهای دیگر به ایران بیاوریم این اتفاق مهمی است و این مشکلات در سال آتی بی شک کمرنگ خواهد شد و می توانیم برگزار کننده یک نمایشگاه قدرتمند در ایران باشیم.
چگونه گالری ها را انتخاب کردید؟
از گالری هایی دعوت کردیم که نگاه بهتری نسبت به ایران داشتند و انعطاف پذیر تر بودند، همین گالری ها می توانند در سال های آتی زمینه ای را فراهم کنند که نگاه ها سایر گالری ها هم نسبت به ایران تغییر کند.
چگونه توانستید همکاران تان را در این گروه ترغیب کنید که این نمایشگاه برپا شود؟
من برای این که دوستانم را به برپایی این نمایشگاه ترغیب کنم خیلی تلاش کردم، تنها کسی که اجازه نداد حتی یک لحظه شک و دو دلی به خود راه بدهم همسرم بود. همسرم آلمانی و مهندس فیزیک هسته ای است و 20 سال پیش به ایران سفر کرده است و مدتی در ایران کار کرده است. او به من گفت چنین تصویری از ایران اشتباه است و باید با تمام تلاش ات این نمایشگاه را برپا کنیم و تلاش کنی کاری بکنی که ذهنیت دیگران نسبت به ایران تغییر کند. من برای این که بتوانم همکارانم را برای این نمایشگاه ترغیب کنم به ایران سفر کردم و از جای جای ایران عکاسی کردم و عکس ها را پیش دوستانم بردم، وقتی آن ها این تصاویر را از ایران دیدند بلکه تصمیم گرفتند که این نمایشگاه برپا شود و حمایت های خود را معطوف به این نمایشگاه کردند.
چرا برپایی نمایشگاه در ایران سخت است؟
متاسفانه با وجود فرهنگ غنی ، تاریخ و پیشینه ایران در جهان، اما امروز هیچ تصویر درستی از ایران در جهان وجود ندارد. رسانه ها هم سهم بسزایی در ارائه تصویر بد از ایران دارند و این تصویر بد نه تنها از ایران در ذهن دوستان من که یک گروه صلح طلب جا خوش کرده بود بلکه برخی گالری دارهای خارجی نیز براساس این ذهنیت حاضر نشدند که به ایران سفر کنند.
هدف اصلی گروه اوراسیا چیست و چه برنامه ای را در سطح بین المللی دنبال می کند؟
هدف اصلی این گروه فراهم کردن زمینه ای برای نزدیک شدن فرهنگ ها است تا دنیایی بهتر داشته باشیم. جهان از اقوام و اقلیت های قومی مختلفی تشکیل شده است و هنر می تواند یک عامل قدرتمند برای نزدیک کردن کردن فرهنگ ها و ایجاد همدلی در جهان باشد.
آیا قصد دارید این نمایشگاه را در سال های آتی نیز برپا کنید؟
بله. شکی در این موضوع نکنید. در سال آینده این نمایشگاه را با حضور 50 گالری برگزار خواهیم کرد. حتی بزودی در ماه سپتامبر یک برنامه بزرگ دیگر در تهران و اصفهان برگزار خواهیم کرد. در این پروژه یک هنرمند ژاپنی به نام Akira hasegawa حضور دارد و او در شمار نخستین هنرمندانی است که بر روی پروژه نورپردازی بر روی بناهای قدیمی فعالیت می کند در این پروژه که از تعدادی از هنرمندان ایرانی هم دعوت خواهد شد، تعدادی تصویر بر روی یکی از بناهای قدیمی تهران با تکنیک نورپردازی به همراه موسیقی سنتی ایران انداخته خواهد شد . پس از این اجرای 2 روزه 2 روز هم در اصفهان برنامه خواهیم داشت. این پروژه بسیار بزرگ است و در آن از70 پرژوکتور استفاده خواهیم کرد.
آیا قصد ندارید نمایشگاهی از آثار هنرمندان ایرانی در سایر کشورها برپا کنید؟
دقیقا این یکی از اهداف من است و قصد دارم بخشی از تمرکزم را بر روی معرفی هنر معاصر ایران بگذارم. و در آینده نزدیک شاهد برپایی نمایشگاه های از آثار هنرمندان ایران در خارج از کشور خواهید بود.
برای برگزاری این نمایشگاه با چه مشکلاتی روبرو بوده اید؟
همواره در اجرای هر پروژه با مشکلات متعددی روبرو هستیم، به نظرم باید درباره مشکلات حرف نزد و کمک کرد تا فضای بهتری برای کار فراهم شود اما به طور کلی از نظر برنامه ریزی در ایران با مشکل روبرو بودیم.
چرا نحوه ارائه آثار در نمایشگاه چرا از استانداردهای لازم برخوردار نبود؟
متاسفانه مدیریت و سازماندهی نمایشگاه به درستی انجام نشد و همین به کیفیت ارائه آثار لطمه زد.
مگر پیش از نمایشگاه در مورد مکان و استانداردهای لازم با طرف ایرانی هماهنگی نشده بود؟
از زمانی که تصمیم به برگزاری نمایشگاه در ایران گرفتیم، اتفاقات زیادی افتاد و تغییراتی در نحوه برگزاری به وجود آمد. اصلا در ابتدا قرار شده بود نمایشگاه در پارک گفتگوی تهران برگزار شود و بعد باغ موزه قصر برای ان در نظر گرفته شد. زمانی هم که طرف ایرانی پروژه را تحویل گرفت بیش از2 ماه به برگزاری باقی نمانده بود و طبیعی است که در این مدت کوتاه نشود ساماندهی مناسبی به امور داد.
در مجموع از نمایشگاه راضی بودید؟
از آنجا که چنین رویدادی برای اولین بار در ایران برگزار می شد نسبت به نواقصی که می توانست در کار باشد آگاه بودم به همین دلیل در مجموع این نمایشگاه را رضایت بخش می دانم. ممکن است این شروع خوبی نبوده باشد اما همین که توانستیم استارت کار را بزنیم به نظرم جای خوشحالی دارد و باید به فال نیک اش گرفت.
برخلاف آنچه در این رویداد تجربه کرد ه اید باید بگوییم که هنر در ایران مسئله ای بسیار جدی است. اما احتمالا شما در این مدت با حرفه ای های هنر ایران برخورد نداشته اید؟
من از پتانسیل هنر ایران باخبرم ولی به هرحال در این دوره متاسانه تعامل مناسبی با گالری های ایرانی برقرار نشد و هیچکدام از آن ها حاضر به مشارکت در این رویداد نشدند.
یک تجربه تاریخی هم نشان می دهد که آثار هنری خارجی در ایران سابقه هرگزفروش زیادی نداشته اند. شما از این موضوع باخبر بودید؟
بله من چیزهایی در این باره شنیده بودم ولی همین نمایشگاه هم نشان داد که به هر حال تقاضا برای خرید آثار خارجی از سوی ایرانی ها وجود دارد. من در غرفه خودم در این نمایشگاه موفق به فروش 3 مجسمه شدم. فکر می کنم علت این موضوعی که می گویید این است که اساسا آثار خارجی زیادی تا کنون در ایران به نمایش در نیامده اند. به هر حال در مجموع باید گفت این نمایشگاه در مجموع از دو نظر امتیاز منفی گرفته است، یعنی یکی برگزار شدن در شرایط غیرحرفه ای و دیگر ناموفق بودن در فروش آثار.
آثاری هم که از سوی گالری های خارجی در این نمایشگاه عرضه شد بعضا از سطح کیفی مطلوبی برخوردار نبود.
بخشی از این مسئله برمی گردد به این که شاید مدیران گالری ها به واسطه اینکه در ابتدا ذهنیت چندان مثبتی از شرایط ایران نداشتند بهترین مجموعه هایشان را به ایران نیاوردند. ما هم در این مورد زیاد سختگیری نکردیم چرا که صرف حضور این گالری ها را در گام اول مغتنم می دانستیم و تمام تلاشمان این بود که به شرکت کنندگان اطمینان بدهیم که ایران جای امنی است و جای نگرانی برای فعالیت های هنری دراین کشور نیست. بازهم تکرار می کنم که در حقیقت ماموریت اصلی را در پایه گذاری این رویداد می دیدیم.
آیا گالری های شرکت کننده در این رویداد هم همین احساس را دارند؟
می دانم که بیشتر آنها با وجود ناکامی نسبی در فروش آثارشان احساس خوبی نسبت به حضور در این رویداد دارند. برای مثال صاحبان گالری اسپانیایی About art"" با اینکه آثارشان نتوانست از گمرک عبور کند و غرفه شان در نمایشگاه خالی ماند، عنوان می کردند که بعد از بازگشت اولین مامورتشان را این می دانند که از امن بودن و قابل اعتماد بودن ایران برای اسپانیایی ها بگویند.
یعنی آنها هم با وجود ناموفق بودن فروش نمایشگاه هنوز تمایل دارند در دوره های بعدی شرکت کنند؟
گمان من این است که با وجود همه کاستی ها، بیشتر این دوستان هم فضا و شرایط برگزاری نمایشگاه را تا اندازه ای در ک می کنند و این نکته را که برای اولین بار است چنین رویدادی در ایران برگزار می شود حتما در قضاوت هایشان در نظر می گیرند.
فکر می کنم همه ما هم بهتر است اکنون به نقاط مثبت این رویداد فکر کنیم و فراموش نکنیم که برای اولین بار آثاری از هنرمندان بزرگ جهان همچون پیکاسو، دالی و میرو در نمایشگاهی که توسط بخش خصوصی برگزار شده در ایران و و برای عموم علاقمندان به نمایش درآمده و این اتفاق کوچکی نیست.
در هر حال آیا شما تصمیم داردید که دوره های بعدی این رویداد را با افراد حرفه ای تر و در سطح کیفی بالاتری برگزار کنید؟
بله من برنامه هایی دارم و از هم اکنون رایزنی هایم را برای فعالیت های بعدی دنبال می کنم. حتی به تاسیس یک گالری از خانواده گالری های اوراسیا در تهران فکر می کنم . به هر حال به طور مداوم به گسترش ارتباطات در ایران فکر می کنم و مطمئنم با شناخت بیشتر و پیدا کردن افراد حرفه ای، در دوره های بعدی کیفیت بالاتری را در این رویداد شاهد خواهیم بود.
انتهای پیام/