گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار جهانبخش امیربیگی با عنوان «بیخ چراغ» در گالری شریف برپاست. امیربیگی در گفت و گو با هنرآنلاین با بیان اینکه چند اثر در این مجموعه به نمایش درآمده است که کاملاً با هم در ارتباط هستند، گفت: شاید در نگاه اول چندگانگی در متریال آثار وجود داشته باشد و کار‌ها بی‌ارتباط با هم به نظر برسند اما متریال ابزاری بوده که ذهنیت مرا به بیان بیاورد.
امیربیگی ادامه داد: در نمایشگاه قبلی خود از‌اشیاء استفاده شده و زباله‌های بی‌ارزش استفاده کرده و با تغییر فرم و محتوا سعی داشتم آن‌ها را به ارزش تبدیل کنم. در این مجموعه نیز این روند ادامه داشت و قطعاتی که استفاده کردم در طول چندین سال جمع‌آوری شده است. هر کدام مدتی در کارگاه من می‌ماند و به آن فرصت می‌دادم که بگوید چه اتفاقی قرار است برایش بیفتد. زیستی که‌اشیاء داشتند و داستانی که پشت آن‌ها بود را مورد توجه قرار داده‌ام و سعی کردم‌اشیاء بلا استفاده را تبدیل به یک شیء دارای زیباشناختی کنم.
او با بیان اینکه آثارش متأثر از زیست شخصی اوست ادامه داد: در روند کار اتفاقات روزمره را از فیلتر‌هایی عبور می‌دهم و تبدیل به اثر می‌کنم. سال گذشته اتفاقاتی برای من افتاد و دچار ناراحتی شدیدی شدم و در آن حال به دنبال نوری بودم. شروع کردم به طراحی و مجموعه «توهم ادراک» شکل گرفت که شامل سیزده اثر است و یک روند را نشان می‌دهد که در تاریکی شروع شده و به نور رسیده است. وقتی این طراحی‌ها تمام شد سعی می‌کردم خود را در این صفحات پیدا کنم و تلاش می‌کردم ببینم خودم در کدام یکی از این طرح‌ها با چه میزان نوری حضور دارم.
امیربیگی افزود: فکر می‌کنم هر انسانی در یکی از موقعیت‌های نور و تاریکی این طراحی‌های سیزده‌گانه حضور دارد. آدم‌ها بسیاری از اوقات گمان می‌کنند به حقیقت دست یافته‌اند و در جای درستی هستند، اما همیشه جایی از کار می‌لنگد و حتی آن جایی که فکر می‌کنی به حقیقت دست پیدا کردی چیزی تاریک است. انسان در هر نقطه‌ای باشد دوست دارد آگاه‌تر شود اما من فکر می‌کنم همیشه چیزی هست که از آن آگاه نیستیم و آنچه به عنوان آگاهی داریم یک توهم ادراک است.
او درباره استفاده از‌اشیاء دور ریخته شده در آثارش گفت: من چندان قائل به این نیستم که چیزی را بخرم یا بسازم زیرا همه چیز قبلاً ساخته شده و من می‌توانم آن‌ها را پیدا کنم و به آن شکلی که می‌خواهم درآورم. در نمایشگاه قبلی از مو استفاده کرده بودم که نمادی از حضور انسان است. وجود مو در آثارم ارتباط دارد با تروما‌هایی که در نوجوانی داشتم و یک دلیل دیگر حضور مو آن است که وقتی مو روی بدن ما هست بخشی از ما و هویت ماست اما وقتی از بدنمان جدا می‌شود تبدیل به یک شیء زیست شده می‌شود که انسان مدتی با آن بوده و بعد آن را کنار گذاشته است.
امیربیگی با بیان اینکه در این نمایشگاه دوده را وارد کار‌هایش کرده است گفت: من در طراحی‌ها از زغال استفاده کرده بودم و برایم مهم بود که تمام عناصر کار حتی اگر در ظاهر متفاوت هستند، با هم هماهنگ باشد. بنابراین در چیدمان‌ها زغال را خرد کرده و تبدیل به دوده کردم و این دوده باز هم نماد نوری است که تمام شده و به تاریکی رسیده است.
امیربیگی ادامه داد: همه کار‌های من طرح سؤال می‌کنند و می‌خواستم مخاطب درگیر شود که کار‌ها چه چیزی می‌خواهند بگویند. یک روند زندگی از تولد تا مرگ را در آثارم آوردم که بخشی از آن نمایش داده شده و بقیه آن در ذهن مخاطب به نتیجه می‌رسد. خوشحالم که مخاطبان هم درگیر می‌شوند و چیز‌هایی درباره کار‌ها به من می‌گویند که اصلاً به آن‌ها فکر نکرده بودم. زندگی، تولد، قلب، عقل، ادراک و دریافت در این آثار هست و در نهایت به مرگ اشاره می‌کند در حالی که مرگ نیست. این چند قصه از هم جدا نمی‌شوند و ماهیت کار‌ها با هم در ارتباط است.
نمایشگاه آثار جهانبخش‌امیربیگی تا ۲۰ خرداد در گالری شریف به نشانی میدان قدس، خیابان شریعتی، کوچه ماهروزاده، پلاک ۱۱ برپاست.