به گزارش هنرآنلاین، تابلو‌هایی در اندازه‌های کوچک در قاب‌هایی تک نفره، زن‌هایی را روایت می‌کنند که گرفتار رنج‌اند. سیاه سفیدی زمینه که لبریز از خاکستری تند است بر تلخی سوژه‌ها می‌افزاید اما روح منتقدانه حاکم بر اثر سبب می‌شود مخاطب با کار‌ها همذات پنداری کند، هنرمند این آثار معتقد است بازتاب دادن این تلخی لازم است، رحیمی‌زاده می‌گوید: برای اصلاح وضع موجود زنان در دنیا چاره‌ای غیر از نمایش دادن آن نیست.
آنچه بر جذابیت این نمایشگاه می‌افزاید فرم‌های معناگرایی ست که پرسوناژ‌های رحیمی‌زاده را معاصر می‌کند، سیب حوا به تیر ممنوعه عشق پوسیده شده، یکی یقه لباس دهانش را بسته، بعدی به جای خود شکستن آینه شکسته، در دهان دیگری تلمبه چاه بازکن دستشویی فرو رفته و... هنرمند در خلق این موقعیت‌ها موفق بوده و به حتم پیشینه تصویرسازی او در این مهم نقش به سزایی دارد.
رحیمی‌زاده می‌گوید: تم و رویکرد این آثار را از یکی از متنهای آقای رضا براهنی الهام گرفته‌ام اما در ادامه این موضوع را بسط و توسعه دادم و با مضامینی که در ذهن داشتم همراه کردم.
او تأکید دارد: تصاویر خلق شده برش‌هایی از اتفاقات تلخ و نابرابری ست که در طول تاریخ در سراسر دنیا علیه زنان به وجود آمده و بیانگر دردی فروخورده است. زنان اما زیر این فشار‌ها همچنان‌ایستاده‌اند و به راه ادامه می‌دهند.
پیمان رحیمی‌زاده که بیش از ۵۰ کتاب کودکان را تصویرسازی، بیش از ۱۵۰ جلد کتاب طراحی و جایزه‌های متعددی از ژاپن، لهستان، آلمان و... کسب کرده و بار‌ها آثارش در دوسالانه‌های زاگرب و براتیسلاوا به نمایش بوده گفت: تصویرگری در ایران شغل مستقلی محسوب نمی‌شود و تصویرگر حرفه‌ای وجود ندارد چون قانون کپی رایت در ایران اعمال نمی‌شود، از این رو تصویرگر مجبور است از راه‌های دیگر امرار معاش کند. متأسفانه تصویرگری به هیچ وجه نمی‌تواند هزینه‌های زندگی را تأمین کند، دستمزد‌های تصویرسازی بسیار ناچیز است و کفاف زندگی را نمی‌دهد.
در این نمایشگاه ۲۵ اثر که همگی در سال ۲۰۲۰ و با تکنیک میکس مدیا خلق شده‌اند ارائه شده است. چریکه خاموش تا چهارم آبان ماه ۱۴۰۰ در گالری مژده به نشانی سعادت آباد، خیابان علامه شمالی، کوچه هجدهم شرقی، پلاک ۲۷ به نمایش است و علاقمندان می‌توانند با رعایت تمامی قوانین بهداشتی و فاصله اجتماعی از این آثار دیدن کنند.