گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه نقاشی شیوا بابایی با عنوان « برای همه‌ی آن‌ها که نیستند» در گالری اُ برگزار شد. بابایی در گفت و گو با هنرآنلاین با بیان اینکه مجموعه حاضر در طول دو سال شکل گرفته است، گفت: در این نمایشگاه حدود ۱۵ اثر به نمایش درآمد که پنج اثر کوچک با تکنیک اکریلیک روی کاغذ و باقی آثار اکریلیک روی بوم هستند.

او درباره موضوع آثارش گفت: از زمان دانشجویی به فضای شهری توجه داشتم و در نقاشی‌های خود به این فضا می‌پرداختم. زندگی شهری، سختی‌ها و فضاهای مختلف را عکاسی کرده و بعد نقاشی می‌کردم، اما به مرور خیلی چیزها برایم درونی‌تر شده و هویت شخصی وارد کارهایم شد.

بابایی افزود: با توجه به اینکه من گیلانی هستم خاطرات تصویری آن منطقه در ناخودآگاه من حضور دارد و در سال‌های اخیر هر بار که به شمال رفتم بیشتر متوجه می‌شدم آنچه قبلاً بوده دیگر نیست و تخریب‌ها هر سال بیشتر می‌شود. اگرچه ساخت و سازهایی که انسان انجام می‌دهد برای راحتی خودش است اما در واقع محیط زیست خود را از بین می‌برد.

شیوا بابایی

این هنرمند افزود: به مرور عکس از کارهایم حذف شد، مگر اینکه المان یا بنای خاصی را بخواهم در کارم وارد کنم. در غیر این صورت کارها به صورت ذهنی و بر اساس آنچه قبلاً دیده‌ام شکل می‌گیرد. در این نقاشی‌ها ابتدا لایه‌های رنگی را می‌گذاشتم و بنابر اتفاقاتی که می‌افتاد ذهنم شروع به کار می‌کرد و تصویری شکل می‌گرفت. در دو سال اخیر هم اتفاقات متعددی در اطراف ما رخ داد که به شکل غیرمستقیم بر کارهایم تأثیر داشت. هدفم این نیست که مشخصاً  تخریب طبیعت به دست انسان شهری را به تصویر بکشم، بلکه می‌خواهم بگویم در نهایت طبیعت حال ما را خوب می‌کند و با وجود از بین رفتن‌ها، همچنان رشدی در طبیعت وجود دارد.

بابایی درباره میزان وفاداری آثارش به طبیعت گفت: من زمانی هم که بر اساس عکس کار می‌کردم به واقعیت چندان وفادار نبودم. کارهایم بازنمایانه نبود و عکس بهانه‌ای بود برای اینکه به آنچه می‌خواهم برسم. تغییرات زیادی در تصاویر واقعی ایجاد می‌کردم و بسیاری از اوقات چند عکس را تلفیق می‌کردم تا مفهومی که خودم می‌خواستم را به وجود آورم. مجموعه جدید هم تحت تاثیر طبیعت است اما منظره نگاری نیست. فضای گسترده‌ای دارد که بخش بزرگ آن طبیعت است، اما نه با آن رنگ‌هایی که در طبیعت می‌بینیم.

شیوا بابایی

بابایی ادامه داد: رنگ گذاری‌های من همیشه به شکل لایه بوده و هیچ‌وقت از یک قسمت شروع نمی‌کنم تا به کل برسم. همیشه لایه‌های رنگ را با توجه به آنچه در ذهنم هست روی تابلو می‌گذارم و از دل رنگ‌ها آنچه فکر می‌کنم مناسب ایده من است به دست می‌آورم. این کار به مرور زمان و با کار کردن زیاد رخ می‌دهد و پس از مدتی به پختگی رسیده و پالت رنگی کامل‌تر می‌شود. من به خاکستری‌های رنگی علاقه دارم و احساس کردم با این مجموعه نیز هماهنگی دارد.

او درباره ابعاد متفاوت آثارش گفت: در این مجموعه کارهایم بزرگ شد و در این فضای گسترده هیچ خط مشخصی بین زمین و آسمان نیست و همه چیز درهم است. کار کوچک احساس صمیمیت به وجود می‌آورد و شاید در زمان‌هایی که نمی‌خواهم خود را چندان به چالش بکشم در ابعاد کوچک نقاشی می‌کنم. اما وقتی می‌خواهم در فضای ذهنی کار کنم و مانور بیشتری بدهم احتیاج به فضای بزرگ‌تر دارم تا رنگ، نور و کنتراست را بتوانم ایجاد کنم.