سرویس تجسمی هنرآنلاین: هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران در تالار وحدت برپاست. حجت سالارمحمدی یکی از شرکت‌کنندگان این دوسالانه است که کارشناس نقاشی و کارشناس ارشد تصویرسازی است. او در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره فعالیت‌های هنری خود گفت: پایان‌نامه کارشناسی ارشد من در رشته تصویرسازی به ظروف سنگی جیرفت که از سنگ‌های صابونی ساخته می‌شوند اختصاص داشت و تصویرسازی‌هایی بر این اساس انجام دادم و آنها را روی سنگ پیاده کردم. برای این کار داستانی از منطقه هلیل‌رود جیرفت را انتخاب کردم، اما سال‌های بعد در آثارم داستان‌هایی را تصویر کردم که ناشی از تجارب زندگی شخصی و اجتماعی خود و اطرافیانم بود.
سالارمحمدی افزود: برخورد من کاملا مفهومی است و به رویداد خاصی اشاره نمی‌کنم، اما داستان‌هایی که در هر سنگ دیده می‌شود ناشی از درد و رنجی است که در این چند سال تجربه کردم که بخشی از آنها شخصی و بخشی عمومی است. کارهایم به لحاظ شکل و شمایل ظاهری، جنس سنگ و فرم استوانه‌ای، شباهت‌های کلی با ظروف جیرفت دارد، اما از نظر موضوعی ارتباطی با آنها ندارد. با این‌حال ردپایی از آن نقوش باستانی را می‌توان در کارهایم پیدا کرد. نقش‌مایه‌هایی که الان در کارهایم دیده می‌شود بیشتر حاصل تجربیاتم در عکاسی و فتومونتاژهایی است که ترکیبی از انسان و حیوان را به وجود می‌آوردم.
او درباره اثری که در دوسالانه مجسمه‌سازی ارائه داده است گفت: این مجسمه در ادامه آثار قبلی من است، با این تفاوت که این بار ابعاد کار بزرگ‌تر است و با توجه به اینکه محدودیت‌های قبلی را نداشتم، فضای بیشتری برای قرار دادن نقوش مختلف در اختیارم بود. این سطوح بزرگ باعث شد که فضای منفی بیشتری ایجاد کنم و نقوش بهتر دیده شوند. درعین‌حال به دلیل اینکه ابزار تراش برقی که در اختیار داشتم مناسب کارهای کوچک‌تر بود، در این اثر بیشتر تراش‌ها با دست انجام شده است.
سالارمحمدی درباره رقابتی نبودن این دوسالانه گفت: با توجه به اینکه تولید آثار در حوزه مجسمه‌سازی با هزینه‌های زیادی همراه است، این که در دوسالانه به جای اهدای جایزه به چند نفر برگزیده، این هزینه میان همه شرکت‌کنندگان تقسیم شود، اتفاق خوبی است و بخشی از هزینه‌ای که هنرمندان برای ساخت اثرشان انجام داده‌اند را جبران می‌کند. اما از سوی دیگر رقابتی بودن دوسالانه باعث می‌شود در طول برگزاری این رویداد، انتظار و هیجانی برای معرفی برترین‌ها وجود داشته باشد، اما غیر رقابتی بودن باعث شده است این هیجان از بین برود و به این ترتیب یک حس سکون برای هنرمندان در طول برگزاری دوسالانه به وجود آمده است.
او درباره بینارشته‌ای بودن این دوسالانه گفت: من تا حدودی مخالف این رویکرد هستم زیرا وقتی به یک رویداد عنوان "مجسمه‌سازی" داده می‌شود باید حضور آثار مجسمه در آن پررنگ‌تر باشد، درحالی‌که بیشتر آثاری که در این دوسالانه دیده می‌شود مربوط به آثار چیدمانی و هنرهای مفهومی هستند. بنابراین مخاطبی که تخصص چندانی در هنر ندارد وقتی با انتظار دیدن مجسمه وارد نمایشگاه می‌شود، با آثار متفاوتی مواجه می‌شود که او را سردرگم می‌کند. به نظرم لازم است که این نوع آثار در قالب یک دوسالانه جدید ارائه شوند. ما هم‌اکنون در دوران گذار و سردرگمی هستیم و نمی‌دانیم این هنرهای جدید را در کدام یک از رویدادهای موجود در کشور باید قرار دهیم و همین سردرگمی باعث شده است که آثار مفهومی به اجبار در دوسالانه مجسمه‌سازی قرار بگیرند.
هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران تا 24 بهمن در تالار وحدت، تالار حافظ و پهنه رودکی برپاست.