به گزارش هنرآنلاین، منصور طاهری از هنرمندان حاضر در سومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر ویژه دانشمندان؛ از ساخت سردیس دکتر علی کاوه، چهره برجسته عرصه پژوهش و عمران خبر داد و در این باره گفت: از زمانی که شخصیت موردنظر اعلام شد، تا زمانی که مراحل اجرایی را آغاز کردیم، یک بازه زمانی مناسب در اختیار ما قرار داشت که بر مبنای آن سعی نمودم، با مطالعه و پردازش اطلاعات مربوط به وی و فضای حرفه‌ای فعالیت ایشان، کارم را آن‌طور که شایسته یافتم، در جهت ادای احترام به این شخصیت و تلاش مجموعه متولیان و مخاطبینی که عموما مردم شهر هستند، ارائه دهم.
او ادامه داد: در همین راستا نیز در بدو امر، با مطالعه درباره این شخصیت و بهره‌گیری از تجربیات قبلی خویش در زمینه طراحی و ساخت، تصاویری در قوه تجسم خود یافتم که نمایی از ترکیب کلی اثر را نمایش می‌داد و پس از آن با استفاده از طراحی و اتودهای مختلف، این ترکیب کلی به نتیجه نهایی رسید و تبدیل به ماکت شد.
این هنرمند درباره برگزاری سمپوزیوم به شکل آنلاین در این دوره، بیان کرد: گرچه سمپوزیم به عنوان نوعی گردهمایی در جریان یک فعالیت است، اما می‌تواند شکل‌های مختلفی داشته باشد. گاهی با هدف انتقال تجربیات میان سطوح مختلف حرفه‌ای و گاه نیز می‌تواند متشکل از افراد هم‌تراز در سطوح مختلف باشد که طبیعتا هرکدام از این انواع، قالب‌های برگزاری خاص خود و امتیازها و شرایط مختص آن را می‌طلبد و به همان میزان نیز می‌توان از خروجی آن انتظار داشت. به‌هرحال در این سمپوزیوم با وجود مسئله شیوع کرونا، پیگیری برای ایجاد شرایط برگزاری قابل‌تقدیر است و آنچه که مورد استقبال واقع شده، بها دادن بیشتر به مقوله کیفیت بوده است.
طاهری تاکید کرد: به نظرم کار با کیفیت، محصول مجموعه‌ای از اصول و قواعدی است که برایشان زمان و انرژی و تلاش صرف می‌شود و باید آن را به عنوان مسیر موفقیت پذیرفت زیرا نادیده گرفتن و یا کاستی این اصول، در اغلب موارد، باعث افت کیفیت می‌شود. بنابراین بهترین راهکار این است که بتوانیم به جای نگاه‌های صرفا سلیقه‌ای و شخصی، به موارد و اصول کارساز و موثرتر که در این راستا وجود دارند احترام بگذاریم و خودمان را با آنها همراه کنیم. زیرا در این صورت است که می‌توانیم در مسیر رشد گام‌های بهتری برداریم و نوعی از توسعه پایدار فرهنگی را شاهد باشیم.
او افزود: با توجه به شیوع مسئله کرونا، در این دوره شاهد این بودیم، که تمام هنرمندان حاضر در سمپوزیوم، به کار کردن در کارگاه‌های شخصی خود پرداختند و همین امر تمرکز بیشتری را در فرآیند کار به همراه داشته و تمرکز روی کارها یکی از همان اصول موفقیت است. البته این بدان معنا نیست که این امر حتما و همیشه، مستلزم فاصله گرفتن هنرمندان از یکدیگر است. در واقع با برنامه‌ریزی مناسب و فنی می‌توان حتی در سمپوزیوم حضوری نیز چنین امکانی را فراهم کرد. به‌هرحال سمپوزیوم‌ها معمولا یک روند مشخص دارند که از سال‌ها قبل شکل گرفته‌اند و امروز در امتداد تجربه گذشته‌ها حرکت می‌کند. بنابراین، توجه به نقاط ضعف و قوت در هر دوره، یک نیاز مبرم برای پیش رفتن به سمت بهبود و افزایش سطح کیفی برگزاری است که باید به آن توجه کنیم. چه بسا بهتر آن است که برگزاری سمپوزیم‌ها، کاملا جایگزین کارهای سفارشی و یا کارهای برآمده از برگزاری دوسالانه‌های هنری و... نشوند و به عنوان بخشی از فعالیت‌های فرهنگی دنبال شوند.
این هنرمند مجسمه‌ساز در پایان از تلاش‌های انجام شده در راستای برگزاری این رویداد نیز قدردانی و اظهار امیدواری کرد تا با مجموعه زحمات همکاران و مجموعه برگزاری، آنچه که می‌تواند محصول یک رویداد سمپوزیومی باشد در سطح شهر به ثمر نشیند.
سومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر ایران با موضوع دانشمندان کشور، این روزها با حضور 21 هنرمند مجسمه‌ساز به شکل آنلاین در حال برگزاری است.