سرویس تجسمی هنرآنلاین: مجتبی ملک‌زاده هنرمند خوشنویس در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره اقدام به ثبت خوشنویسی اسلامی توسط ترکیه و کشورهای عربی در فهرست میراث ناملموس یونسکو گفت: در ترکیه و چند کشور عربی دولت‌های آنها بر روی خوشنویسی سرمایه‌گذاری کرده و برنامه‌های بلندمدت برای آن دارند تا این هنر را توسعه دهند. تلاش‌های آنها باعث شده است پرونده خوبی برای نسبت دادن تاریخ خوشنویسی به خود گردآوری کنند و حالا هم با ثبت خوشنویسی در سال آینده به نام آنها نتیجه تلاش‌های خود را می‌بینند. این در حالی است که یک میراث بسیار پراهمیت مانند خوشنویسی در مملکت ما وجود دارد اما امروز به وضعیتی دچار شده که هنرمندان بی‌نظیر این هنر مجبور هستند برای گذران زندگی خود کارهای دیگری کنند که در شأن این هنر نیست.
ملک‌زاده ادامه داد: با توجه به اینکه سال‌هاست به تدریس خوشنویسی مشغول هستم با تعداد زیادی از جوانان سروکار دارم که انگیزه‌های تاریخی و فرهنگی آنها را وادار کرده است به سراغ خوشنویسی بیایند. جوانی که در دنیای امروز با ویژگی‌های خاص آن به سراغ هنری مانند خوشنویسی که ریشه در سنت دارد می‌رود، شایسته تقدیر است. اما وقتی با آنها صحبت می‌کنم، متوجه می‌شوم که دچار مشکلات اقتصادی متعددی هستند و اغلب برای گذران زندگی خود به کارهای متفاوتی مشغول هستند. خوشنویسان جوان در کشور ما باید منتظر یک جشنواره باشند تا جوایز اندکی که در آن وجود دارد را برنده شوند. وقتی ما نمی‌توانیم این هنرمندان جوان را حمایت کرده و نگه داریم، چگونه می‌توانیم بگوییم خوشنویسی متعلق به ماست.
او با بیان اینکه چهل سال است زندگی من شبانه‌روز با خوشنویسی آمیخته است، افزود: در این سال‌ها دیده‌ام که خوشنویسی ما بسیار رشد کرده است. مردم ما خوشنویسی را دوست دارند و این هنر در رگ و ریشه ایرانی‌ها وجود دارد. ۱۰ تا ۱۵ سال پیش هیچ‌کدام از ما فکر نمی‌کردیم که در سال‌های آینده یک جوان ۲۰ ساله مشغول خوشنویسی شود و بسیار عالی بنویسد، اما امروز کسانی را داریم که در سن کم می‌توانند با تاریخ خوشنویسی ما برابری کنند و به قله‌های آن نزدیک شوند.
این خوشنویس افزود: در ایران هیچ رویداد بین‌المللی در زمینه خوشنویسی نداریم و این موضوع ریشه سیاسی و اقتصادی دارد. همین مسئله یکی از عواملی است که نشان می‌دهد جایگاه ما در خوشنویسی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. فرهنگ از مهم‌ترین چیزهایی است که به وسیله آن می‌توان با دنیا وارد گفت‌وگو شد اما متاسفانه در کشور ما این موضوع نادیده گرفته می‌شود و کمترین اهمیت و بودجه برای آن در نظر گرفته می‌شود. در حقیقت پتانسیل وجود دارد ولی هیچ استفاده‌ای از آن نمی‌شود و کمترین بودجه به فرهنگ و هنر تعلق دارد درحالی‌که اگر به این مسئله توجه شود می‌توانیم در دنیا حرفی داشته باشیم که شنیده شود.
ملک‌زاده ادامه داد: با توجه به هنرمندان ارزشمندی که امروزه در عرصه خوشنویسی فعالیت می‌کنند، اگر یک بودجه اندک از انبوه مخارجی که در این کشور وجود دارد به خوشنویسان اختصاص داده می‌شد تا آنها بتوانند کار کنند و آثاری ارزشمند بیافرینند، دوران فعلی ما می‌توانست به یکی از شاخصه‌های تاریخ هنر ایران تبدیل شود تا در آینده بتوانیم بگوییم این دوران یکی از دوره‌های درخشان تاریخ خوشنویسی ایران بوده است.