به گزارش هنرآنلاین، دومین نشست دوشنبه‌های عکاسی در دو بخش بررسی سیزدهمین دوسالانه عکس ایران و چشم‌انداز دوسالانه عکس ایران با حضور جمعی از عکاسان عصر دوشنبه اول مهرماه در سالن استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
در ابتدای نشست بررسی سیزدهمین دوسالانه عکس ایران، محمدمهدی رحیمیان گفت: اگر رویکرد تاریخی عمیق نداشته باشیم و ریشه‌های شکل‌گیری انجمن عکاسان ایران را نشناسیم نمی‌توان دریافت که چگونه به برگزاری سیزدهمین دوسالانه عکس ایران رسیدیم.
مسعود زنده روح کرمانی، رئیس هیات مدیره انجمن عکاسان ایران در زمان برگزاری سیزدهمین دوسالانه عکس ایران در ادامه این نشست به اشاره به برگزاری سه دوره اخیر دوسالانه عکس ایران گفت: در سال 1387 فراخوان یازدهمین دوسالانه عکس ایران آماده بود که تغییر مدیرکل هنرهای تجسمی وقفه‌ای در روند برگزاری ایجاد کرد و قرار بود دوسالانه در تهران برگزار شود. با تغییر مدیریت هنرهای تجسمی و سیاست تمرکززدایی که در دولت آن زمان بود در نهایت دوسالانه در دو بخش تک عکس و مجموعه عکس در یزد و موسسه صبا در تهران برگزار شد و کتاب دوسالانه نیز منتشر شد. پایه و ساختار سیزدهمین دوسالانه عکس نیز از دوره یازدهم کلید خورد. البته دوره نهم دوسالانه عکس نیز به دبیری زنده‌یاد بهمن جلالی حرکتی را به سمت آنچه در دوسالانه سیزدهم اتفاق افتاد آغاز کرده بود اما دوره دهم دوسالانه دوباره به سمت عکاسی کاربردی و شاخه‌های مختلف عکاسی رفت.
زنده روح کرمانی افزود: برای دوازدهمین دوسالانه عکس ایران شورای سیاست‌گذاری تعیین شده بود اما چون نخستین هیات مدیره انجمن عکاسان ایران در حال شکل‌گیری بود، قرار شد انجمن نیز در برنامه‌ریزی دوسالانه مشارکت کند اما چون دفتر هنرهای تجسمی اصرار داشت که برگزارکننده باشد، مدتی به تعویق افتاد و در نهایت من و آقای عباسی به این نتیجه رسیدیم که دوسالانه برگزار شود و دوسالانه دوازدهم در سال 1391 در یزد و خانه هنرمندان ایران برگزار شد، کتاب دوسالانه نیز آماده شد اما منتشر نشد.
زنده روح کرمانی در ادامه درباره سیزدهمین دوسالانه عکس ایران گفت: برای سیزدهمین دوسالانه عکس ایران تعاملی با دفتر هنرهای تجسمی‌شد که انجمن برگزارکننده دوسالانه باشد و دفتر هنرهای تجسمی نظارت و پشتیبانی کند. در این دوره بر بازگشت دوسالانه عکس پافشاری کردیم و سیزدهمین دوسالانه عکس ایران در دو بخش آرت فتوگرافی و عکاسی خلاقانه در سال 1393 در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد. اما مخالفت‌هایی هم از سوی افراد و برخی عکاسان و رسانه‌ها شد و فشارهایی وارد شد اما دوسالانه در موزه برگزار شد. متاسفانه کتاب این دوره دوسالانه آماده نشد اما همه مستندات و آثار دوسالانه گردآوری شد.
اسماعیل عباسی، دبیر سیزدهمین دوسالانه عکس ایران در ادامه گفت: سیزدهمین دوسالانه یک تجربه بود اگر در آن دوره اختیار کامل داشتم فقط آرت فتوگرافی را در دوسالانه قرار می‌دادم و دو بخش کردن دوسالانه را نمی‌پذیرفتم.
محمد مترجم زاده، دبیر علمی سیزدهمین دوسالانه درباره نشست‌های دوسالانه گفت: تجمیع نهادها مانند انجمن، دولت، نهادهای دانشگاهی، موزه هنرهای معاصر تهران و ... مهم‌ترین هدف در نشست‌ها بود و 10 نشست در پنج روز برگزار شد و مباحث جدیدی نیز در نشست‌ها مطرح شد که زمینه‌ای برای نشست‌های 10 روز با عکاسان ایران شد.
بخش دوم دومین نشست دوشنبه‌های عکاسی با موضوع چشم‌انداز دوسالانه عکس ایران با حضور محمدرضا شریف‌زاده و مهرداد افسری برگزار شد.
شریف‌زاده در این نشست گفت: جامعه عکاسی هنوز برای تعریف دوسالانه مانده است و تا زمانی که دوسالانه عکس محلی برای سهم خواهی انجمن‌های مختلف است، دوسالانه موفق نخواهد شد. ضرورت دارد برای دوره چهاردهم دوسالانه به تعریفی برسیم که عکاسی اگر منجر به تولید اثر هنری شود، می‌تواند در دوسالانه بیاید. پیشنهاد می‌کنم دوسالانه به‌صورت کیوریتور محور باشد، دوسالانه غیررقابتی جایگاهی ندارد، عملکرد موزه‌ها، نهادهای هنری و رویدادها می‌توانند روی هنرمندان تأثیرگذار باشند.
شریف‌زاده در ادامه گفت: چند سال پیش جلساتی در دفتر هنرهای تجسمی برگزار شد و درباره بی‌ینال آرت تهران گفتگو می‌شد که بعد این جلسات متوقف شد. امروز در دنیا بی‌ینال در شاخه‌های مختلف هنرهای تجسمی برگزار نمی‌شود و بی‌ینال آرت برگزار می‌شود و با توجه به تحولات و رشد عکاسی بی‌ینال عکس هم برگزار می‌شود اما در شاخه‌های دیگر بی‌ینال برگزار نمی‌شود.
مهرداد افسری در ادامه نشست گفت: بی‌ینال های یکی از مهم‌ترین اتفاق‌های جریان ساز در هنرهای تجسمی است و برای هدفی برگزار می‌شوند. بی‌ینال یک جشنواره عکاسی نیست و جای عینی‌گرایی نیست. هنر معاصر قرار نیست شکل تولید کند بلکه قرار است نظریه تولید کند. بی‌ینال جایی است که با یک رویکرد نوین آینده آن جریان و مدیوم هنری را تبیین می‌کند. معمولا در بی‌ینال های دنیا درباره کارها نوشته می‌شود و در چند سال بعد تاثیر آن دیده می‌شود. اگر قرار است دوسالانه مثل دوره‌های قبل برگزار شود، بهتر است برگزار نشود. ما دچار معضلی در عکاسی ایران شده‌ایم که عکاسی جشنواره‌ای است. دنیا از ابژه عکاسانه عبور کرده است، کسی که عکس خوب می‌گیرد هنرمند نیست بلکه نظریه تولید کردن فرد را در جایگاه هنرمند قرار می‌دهد. با توجه به اینکه رویکردها در عکاسی عوض شده تا یک حوزه تئوری و نظری قوی پشتوانه بی‌ینال نباشد با رویکردهای سابق نمی‌توان بی‌ینال برگزار کرد. یکی از معضلات اساسی جامعه عکاسی عینی‌گرایی عکاسی است که جشنواره‌ها به آن دامن می‌زنند و هنوز عکس‌ها فقط در ذات تصویری خودشان حرف می‌زنند. اما عکاسی امروز اعتبارش را از واقعیت پیش روی دوربین نمی‌گیرد بلکه ذهنیت، تصویر پیش رو را شکل می‌دهد و امروز عکاس یک اندیشمند ایده پرداز است.
علی قلم سیاه در این نشست گفت: اگر این رویکرد در دوسالانه مدنظر باشد چه تعداد عکاس داریم که با این رویکرد در دوسالانه امکان حضور داشته باشند.
کورش ادیم در این نشست گفت: با توجه به مباحثی که مطرح شد و اینکه بی‌ینال جای شاخه‌های مختلف عکاسی نیست، تغییرات اساسی نیاز است.
سعید فلاح فر در ادامه گفت: هر دوره دوسالانه باید با توجه به شرایط زمانی و نگاه جامعه‌شناختی و شرایط اجتماعی زمان بررسی شود و دوسالانه‌ها در هر دوره با توجه به بستر اجتماعی آن دوره دیده شود. آنچه عکاسی در چند سال اخیر تحولات بسیاری داشته است و همین تحولات موجب تغییر نگاه به عکاسی و دوسالانه می‌شود.
اسماعیل عباسی در ادامه گفت: وارد کردن یک شوک به عکاسی ایران را جایز می‌دانم و دوسالانه عکس آینده باید چنین فضایی فراهم کند.
اردشیر میرمنگره، معاون اداره کل هنرهای تجسمی در این نشست گفت: رویکرد اداره کل هنرهای تجسمی تسهیل گری و واگذاری امور به انجمن‌ها و تشکل‌هاست.