سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه نقاشی زینب پوراسکندریان با نام "آنجای دیگر" در گالری سایه، نمایشگاه آثار ساناهین باباجانیانس با نام "توازی یا تلاقی؟" در گالری فرمانفرما، نمایشگاه آثار فریدون آو با نام "رستم 2019 " در وی گالری و نمایشگاه "در ستایش خاک" با آثاری از عبدالعلی قاعدکوزه کنان، سارا محمدی و صدیقه نجیبی در گالری طراحان آزاد سوژه‌های این هفته گالری‌گردی هنرآنلاین هستند.
پیوند درون و بیرون
نمایشگاه نقاشی زینب پوراسکندریان با نام "آنجای دیگر" در گالری سایه برپاست. سوژه نقاشی‌های این مجموعه، محیط زندگی شهری، خانه و لوازم منزل هستند. خانه‌های قدیمی و یک طبقه، دیوارهای سیمانی و محیط کوچه‌های فرعی، سوژه اصلی تابلو‌هاست اما آنچه در مقابل چشم بیننده قرار می‌گیرد تنها فضای خارجی خانه است. داخل حیاط یا دیوارهای بیرونی خانه که از درون کوچه دیده می‌شوند، به همراه درها و پنجره‌ها، صحنه اصلی تابلو را شکل می‌دهند.
اشیایی که ارتباط مستقیم با انسان دارند هم در این فضا دیده می‌شوند اما محل قرارگیری آنها به گونه‌ای است که اغلب فضایی غیر واقعی را به وجود می‌آورند. دستگاه جاروبرقی که در کوچه و کنار تیر چراغ برق قرار گرفته است، در اولین نگاه این سوال را برای مخاطب ایجاد می‌کند که چرا باید این وسیله در خارج از خانه قرار داشته باشد. این جایگاه غیرطبیعی اشیاء در اکثر تابلوها تکرار شده و تصاویری فراتر از واقعیت ایجاد می‌کند. دیگ بزرگی که روی اجاق گاز و در میان کوچه قرار گرفته است، مبل و چهارپایه‌ای که در پیاده‌رو قرار دارند، حتی میز اتویی که همراه لباس‌های روی آن بر آسفالت قرار گرفته است، همگی در ذهن مخاطب ایجاد سوال کرده و فضایی دوگانه را به وجود می‌آورد که پیوند غریبی میان فضای داخل و خارج از خانه ایجاد می‌کند.
پوراسکندریان در این تابلوها از رنگ‌های محدودی استفاده کرده و کنار هم قرار گرفتن انواع خاکستری‌های رنگی، فضایی یکدست و آرام را به وجود آورده است. عدم وجود رنگ‌های زنده و تیره باعث شده است چشم مخاطب به سرعت جذب یک بخش خاص نشود و در عوض، با دقت در بخش‌های مختلف کادر گردش کند تا جزییات آن را دریابد.
نمایشگاه نقاشی "آنجای دیگر" تا 21 فروردین در گالری سایه به نشانی خیابان کریم‌خان، خیابان سنایی، خیابان سیزدهم، شماره ۲۱ برپاست.
تصویری از هم‌نشینی فرهنگ‌ها
نمایشگاه آثار ساناهین باباجانیانس با نام "توازی یا تلاقی؟" در گالری فرمانفرما برپاست. باباجانیانس از ارمنیان ایران است که فرهنگ و هویتی دوگانه را همراه خود دارد. این دوگانگی گاه می‌تواند باعث سردرگمی شود و گاه چنان در روح و جان انسان درهم آمیخته که دیگر احساس نمی‌شود.
نقاشی‌های این مجموعه نمایش‌دهنده همین تناقض هستند. تصاویری از کلیساهای کوچک و بزرگ، نخستین نشانه‌های فرهنگ ارمنی نقاش هستند. این بناها با معماری خاص خود برای همه مخاطبان آشنا هستند و با سرعت می‌توان به ریشه‌های این تصاویر پی برد. اما هنرمند نمادهایی از معماری ایران را نیز به تصاویر اضافه کرده است که نماینده‌ای از فرهنگ ایرانی اسلامی هستند. نقوش هندسی که در آینه کاری‌ها و مقرنس‌های مساجد دیده می‌شوند، به صورت حجم‌هایی روی تصویر اضافه شده و فضایی دوگانه را ایجاد کرده‌اند.
نقوش هندسی برجسته، تابلو را از حالت دوبعدی خارج کرده و باعث شده‌اند سایه‌هایی بر روی بوم ایجاد شود که باز هم بر جایگاه معماری و سایه‌های ایجاد شده از بناها تاکید دارد. از سوی دیگر این نقوش هندسی بر روی سطح تابلو نیز نقاشی شده‌اند و جلوه‌ای مانند شعا ع نور یا تکه‌های آینه دارند.
اگرچه سوژه اصلی این تابلوها تصاویری مربوط به معماری است و آنها به عنوان بخش‌های پر رنگی از فرهنگ و هویت یک جامعه در نظر گرفته شده‌اند، اما انسان نیز به عنوان کسی که تحت تاثیر همه این فرهنگ‌ها و شرایط گوناگون قرار دارد، گهگاه در تابلوها دیده می‌شود. چهره‌ای ناواضح که در میان خطوط و رنگ‌ها گم شده است، همان نقاش آثار است که با فرهنگی دوگانه زندگی کرده و میان اجزای آن ارتباط برقرار می‌کند.
نمایشگاه "توازی یا تلاقی؟" تا ۳۰ فروردین ماه در گالری فرمانفرما به نشانی خیابان کریم‌خان زند، خردمند شمالی، کوچه اعرابی ۲ برپاست.
تکاپوی رستم شدن
نمایشگاه آثار فریدون آو با نام " رستم 2019 " در وی گالری برپاست. مفهوم پهلوانی در فرهگ ایرانی جایگاه والایی دارد و در طول تاریخ روایات متعددی در این زمینه نقل شده است که گاه رنگی از واقعیت دارند و گاه به اسطوره‌سازی شباهت دارند. پهلوانان افرادی با تمام فضایل اخلاقی بودند که از عهده هر کاری برمی‌آمدند و تمام تلاش آنها یاری رساندن به دیگران بود. اما این تعاریف چقدر با واقعیت تطبیق دارد و آیا در دنیای معاصر می‌توان به دنبال چنین افرادی بود؟
تجربیات اخیر فریدون آو کوششی برای پاسخ دادن به این سوالات است. در نمایشگاه "رستم 2019 " با پهلوانان امروزی مواجه هستیم و چهره‌ای دیگر از آنها برای ما ترسیم می‌شود. آثار این مجموعه به دو قسمت تقسیم می‌شوند. بخشی از آنها "رستم در آلودگی مطلق" نام دارد و همان‌طور که آو اشاره می‌کند، به شرایط و آلودگی‌هایی پرداخته است که پهلوانی را کمرنگ می‌کند. تابلوهای این مجموعه با کلاژ تصاویر مختلف شکل گرفته‌اند. کشتی‌گیران، سوژه‌های اصلی این تابلوها هستند و از تشک کشتی و تمرین‌های مبارزان تا چهره‌های غلامرضا تختی و عباس جدیدی در این میان دیده می‌شود. اما اغلب این تصاویر با عکس‌های بی‌ربطی از طبیعت، میوه، ساختمان‌ها و... همراه شده و در عین حال خطوط نامنظم و لکه‌های رنگ، آنها را پوشانده‌اند.
بخش دیگر با نام "پازل رستم" نمایانگر این موضوع است که گاه کنار هم قرار نگرفتن همه عوامل باعث می‌شود آن تصویر کاملی که از یک پهلوان انتظار داریم، شکل نگیرد و قهرمان داستان ما با وجود همه تلاش‌هایش نتواند به اسطوره تبدیل شود. فریدون آو این وضعیت را به صورت پازل‌هایی نمایش داده که ناقص هستند و تعداد قطعات آنها آنقدر نیست که بتوانند یک تصویر کامل را شکل دهند. بریده‌هایی از تصاویر کشتی‌گیران و تصاویر مدادی از قطعات پازل، این تابلوها را شکل می‌دهند اما مخاطب نمی‌تواند هیچ تصویر یکپارچه‌ای را از آنها دریافت کند.
نمایشگاه "رستم 2019 " تا 30 فروردین در وی گالری به نشانی خیابان فلسطین، رو به‌روی دانشکده هنر و معماری، بن بست قلم چی دایر است.
جان یافتن خاک
نمایشگاه "در ستایش خاک" با آثاری از عبدالعلی قاعدکوزه‌کنان، سارا محمدی و صدیقه نجیبی به کیوریتوری لیلا صبوری در گالری طراحان آزاد برقرار است. این سه مجسمه‌ساز خودآموخته با گذر از سال‌های جوانی آغاز به ساخت مجسمه و تبدیل تصویرهای ذهنی خود به حجم کرده‌اند. اگرچه سه مجموعه‌ای که در این نمایشگاه دیده می‌شود به دلیل خودآموخته بودن خالقان‌شان دارای ویژگی‌های مشترک آثار نائیف هستند، اما هر کدام از آنها سوژه‌های خاصی را انتخاب کرده و با دیدگاه خاص خود به آن پرداخته‌اند.
سارا محمدی مجموعه‌ای از جانوران غیر طبیعی را ساخته است که بخش‌هایی از بدن آنها شبیه حیوانات شناخته شده است اما ترکیب این اجزا و کنار هم قرار گرفتن آنها باعث ایجاد جانورانی متفاوت شده است. بز، فیل، پرندگان اهلی و... در یک مجسمه جمع شده و جانوری چهارپا را به وجود آورده‌اند که نمی‌توان نام مشخصی بر آن گذاشت. اما این حیوان گاه ممکن است سر یک انسان را داشته و حتی حمایلی بر سینه داشته باشد.
مجسمه‌های عبدالعلی قاعدکوزه‌کنان نیز جانورانی خیالی هستند، اما ترکیب چند حیوان در آنها دیده نمی‌شود. نکته جالب در این مجسمه‌ها چهره‌های خندان آنها است که وجهی انسانی به حیوانات بخشیده و احساسات آنها را نمایان می‌کند. دسته دیگری از آثار او مجسمه‌های بسیار کوچکی هستند که در واقع به عنوان سوت مورد استفاده کودکان قرار می‌گیرند.
اما لیلا صبوری آثار متفاوتی را ارائه کرده است. سوژه آثار او انسان است اما آدم‌ها نیز با چهره‌هایی دگرگون شده به نمایش درآمده و به موجوداتی غیر واقعی تبدیل شده‌اند. انسانی که بر روی پیشانی خود چشم دارد، یا چهره دیگری که سوراخ‌های روی آن یادآور بینی و چشم است و زائده‌هایی مانند شاخ بر سر دارد، از نمونه‌های این موجوداتی هستند که زاییده خیالات لیلا صبوری است.
نمایشگاه "در ستایش خاک" تا 27 فروردین ماه در گالری طراحان آزاد به نشانی میدان فاطمی، میدان. گلها، میدان سلماس، شماره 5 برقرار است.