سرویس تجسمی هنرآنلاین: این نمایشگاه توسط زهرا خرمی گردآوری شده است و با آثاری از عکاسان ایرانی روز شنبه 19 اکتبر 2018 برابر با 14 مهرماه افتتاح ­شد.

در این نمایشگاه 20 عکس سیاه و سفید و رنگی در ابعاد مختلف از 10 عکاس ایرانی به نمایش در آمده است. آزاده بشارتی، مصطفی دهقانیان، سارا ساسانی، مریم سعیدپور، نازلی عباس­پور، مصطفی کاظمی­‌مطلق، بابک کنعانی، مهران مافی­‌بردبار، داوود مائیلی، بهار محمدیان، محمدرضا نظمی، صادق وثوقی­‌نظر عکاسان شرکت‌کننده در نمایشگاه "پراکسی" هستند.

زهرا خرمی در بخشی از بیانیۀ نمایشگاه آورده است: "پراکسی؛ هنر و ارتباط: ارتباطی به ­واسطه هنر و نه هنرمند. با مخاطبی که تنها و تنها با اثر هنرمند چشم در چشم می­‌شود، بدون آن­‌که نام و پیشنه­ادی از هنرمند بداند. ... در دورانی که هنر، ایده و خلاقیت چند قدم عقب‌تر از نام، شهرت و روابط اهمیت پیدا می‌کنند، پراکسی واسطه­‌ای خواهد بود میان عکاسان جوان ایرانی و مخاطبان‌شان تا هنر خود را بدون نیاز به سیاه­‌نمایی، سانسور و یا سیاسی­‌کاری به نمایش بگذارند."

زهرا خرمی اولین تجربه کیوریتوری خود را در نمایشگاه "پراکسی" از سر می­‌گذارند. او طی یک پروسه چند ماهه به دیدن و بررسی آثار عکاسان ایرانی در فضای مجازی پرداخته است و تنها بر اساس آثار عکاسان و فارغ از نام هنرمند دست به انتخاب زده است.

WhatsApp Image 2018-10-08 at 2.54.34 PM

خرمی در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره انتخاب آثار این نمایشگاه توضیح داد:  من مثل هر هنرمند دیگری در ایران نمایشگاه داشته­‌ام و مثل دیگران مسائلی و سختی­‌هایی که در مواجه با گالری‌دار ممکن است پیش بیاید، برخورد داشته­‌ام. معمولاً هنرمند فقط از طریق هنرش نیست که شناخته می­­‌شود بلکه هنرمند اغلب به واسطه روابط و پذیرش از سوی کیوریتور و گالری­‌دار امکان نمایش آثارش را پیدا می­‌کند و کمتر بر اساس خود اثر، در بیشتر موارد اثر هنرمند در درجه دوم اهمیت قرار داشته است. میزان اهمیت و اعتبار و شناخته شده بودن او در انتخابش تأثیر بسیاری دارد چون گالری­‌دار هم اغلب به کسب اعتبار و فروش آثار توجه بیشتری نشان می­‌دهد. خب این نوع برخورد و این معیارها برای انتخاب هنرمند و مشروعیت بخشیدن به او باعث شد که برای انتخاب هنرمندان ابتدا به سراغ عکس­‌ها بروم فارغ از این­که هنرمند آن چه کسی است. بنابراین بدون داشتن هیچ پیش­‌زمینه­‌ای از خود عکاسان آثاری را انتخاب کردم و سپس با صاحب آثار وارد مذاکره شدم.

وی افزود: از میان این عکاسان، تعدادی رزومه­‌های خیلی خوب و پرباری داشتند و تعدادی نه. وقتی این آثار در کنار هم قرار می­‌گیرند متوجه می‌شویم که آثار در یک سطح هستند و بسیار خلاقانه، پس معیارهای انتخاب هنرمند صرفاً بر اساس روابط و شناخته­‌شدگی نمی­‌تواند خیلی درست باشد. به نظر من عامل تعیین­‌کننده فقط اثر هنری است و دیدی که او نسبت به دنیای پیرامونش دارد.

این هنرمند درباره عنوان این نمایشگاه نیز گفت: پراکسی در دنیای دیجیتال دو سرور را به متصل می­‌کند و اطلاعاتی که دارند منتقل می­‌کنند. در حقیقت نمایشگاه "پراکسی" هم همین کار را می­‌کند، موجب برقراری ارتباط میان مخاطب و اثر می­‌شود بدون این­که قصد این را داشته باشیم که پیشینه هنرمند را بزرگ‌نمایی کنیم.

خرمی درباره برپایی این نمایشگاه در خارج از کشور نیز تصریح کرد: چند دلیل برای برپایی این نمایشگاه در خارج از کشور داشتیم؛ یک این­که اگر قرار بود این نمایشگاه در ایران اتفاق بیفتد باز همین مسائل پیش می­‌آمد و دوباره رزومه و پیشینه هنرمند اهمیت پیدا می­‌کرد و شاید گالری وارد ماجرا می­‌شد و سعی در حذف و اضافه آرتیست می­‌کرد. البته در خارج از کشور هم این مسئله وجود دارد اما وقتی که یک کار فرهنگی اتفاق می‌افتد برخی از گالری­‌ها سعی می­‌کنند بدون توجه به اسم هنرمند در رخ دادن این رویداد فرهنگی تلاش کنند. به­ علاوه برخی از شهرهای اروپایی مثل برلین، دوسلدورف، پاریس، رم و غیره، مهد رخدادهای فرهنگی و هنری هستند و چه چیز بهتر از این­که این نمایشگاه در یکی از این شهرها برگزار شود.

وی در ادامه افزود: نمایشگاه "پراکسی" حتما ادامه خواهد داشت، چون عکاسان بسیاری هستند که به نظر من آثارشان باید دیده شود. من در این نمایشگاه حامی مالی نداشتم و برای انتخاب آثار محدودیت‌های داشتم. برای همین تعداد عکاسانی که می­‌توانستند در این نمایشگاه حضور داشته باشند محدود بود. اما در پراکسی­‌های بعدی قصد دارم با عکاسان بیشتری همکاری داشته باشم و این اتفاق با حمایت­‌های مالی در صورت امکان می­‌تواند بزرگ­‌تر برگزار شود.

خرمی استقبال از این نمایشگاه را قابل توجه ذکر کرد و گفت: در روز افتتاحیه نمایشگاه، استقبال به نسبت خوب بود. هم بازدیدکننده ایرانی و هم بازدیدکننده خارجی و به طور کلی بازتاب خوبی داشت. این عکس­‌ها مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و شیوه انتخاب آثار نیز برای آنها جالب بود. در مجموع آثار نمایشگاه مورد توجه قرار گرفت و دو اثر فروخته شد که به نظرم با توجه به شرایط موجود و این­که این آرتیست‌­ها خیلی در خارج از ایران شناخته شده نیستند، خوب است. البته باید اضافه کنم که استقبال خوب بازدیدکنندگان از نمایشگاه موجب شد که نمایشگاه از سوی گالری­ یک هفته دیگر یعنی تا تاریخ 19 اکتبر برابر با 27 مهر تمدید شود.

WhatsApp Image 2018-10-08 at 2.54.35 PM

مصطفی دهقانیان یکی از عکاسان حاضر در این رویداد هنری درباره اثر خود در نمایشگاه "پراکسی" گفت: تکنیک عکاسی که من از سال ٩١ تا الان پیگیری می­‌کنم بر پایه پولاروید­های قدیمی و صحنه­‌های چیدمان شده است، اکثر آثارم تک نسخه­‌ای هستند و در طول این چند سال­ در ٦ نمایشگاه گروهی عکس شرکت کردم و ٢ نمایشگاه انفرادی هم داشتم.  سعی می­‌کنم آثار تک نسخه­­‌ای صحنه‌آرایی شده در ابعاد کوچک خلق کنم، با جزییاتی که ممکن است دیده نشود، به نوعی شاید نقد این ژانر هم باشد، بارزترین برخورد فرمی من با این نوع عکاسی همین است، به لحاظ محتوایی هم اکثر آثارم صرفاً بر پایه رؤیاها و خواب­‌هایی که داشتم.

نازلی عباس­پور نیز درباره آثارش در این نمایشگاه توضیح داد: در کل به دلیل علاقه­‌ام به خاطرات، گذشته و نسل­‌های پیش از خودم و هر آنچه که مربوط به گذشته است، موجب شده که من در عکس­‌ها به دنبال ابژه­‌های قدیمی باشم و این عکس­‌ها را با توجه به ایده­ای که در ذهن دارم دوباره بازیابی و بازتولید کنم و در نهایت بتوانم این عکس­‌ها را از آن­ خودسازی کنم. هر مجموعه من به نوعی بازسازی گذشته و زنده کردن خاطرات با نگاهی معاصر است. من معتقدم هیچ چیزی در گذشته تمام نشده و همیشه با ما هست و ما می­‌توانیم ریشه­‌های وجودی خود را در گذشته بازیابیم. دو اثر من در پراکسی نیز عکس­‌های یکی از مجموعه‌­هایم با عنوان "تناسخ" است که این مجموعه نیز متعلق به گذشته است و حضور گذشتگان را در زندگی معاصر با عنصر پروانه نشان داده‌­ام.

بابک کنعانی نیز در مورد اثرش در نمایشگاه "پراکسی" گفت: این اثر، فریم اول از مجموعه پنج فریمی هست که تحت عنوان Meet In Eternity منتشر شد که موضوع آن "مرگ و نیستی" است. این موضوع کلی یکی از دغدغه‌های فکری من است که کم و بیش در برخی دیگر از عکس­‌هایم نیز نمایان می­‌شود. در خصوص اثرم در نمایشگاه "پراکسی" لازم به توضیح است که این عکس را سال ٢٠١٧ از سنگ یادبود (سنگ قبر) گورستان مسیحیان در تهران عکاسی کرده­‌ام که تصویر پیرزنی در پشت دریچه­‌ای فلزی را نشان می­‌دهد و چنانچه از محتوای استیمنت اثر بر می­‌آید اشاره آن به موضوع مرگ است. در مورد جریانی که در عکاسی دنبال می‌کنم باید بگویم که عکاسی را از سال ٢٠٠٥ آغاز کردم و تجربه فعالیت در ژانرهای مختلف عکاسی را دارم؛ با این وجود هم اکنون بر عکاسی خیابانی و پرتره تمرکز بیشتری دارم. عکاسی برای من ابزاری جهت کشف دنیای پیرامون و بیان درونیات و افکارم است.

سارا ساسانی نیز در مورد جریان کلی که در عکاسی دنبال می­‌کند، گفت: من همیشه بر موضوعاتی حول محور زنان و مسائل و مصائب آنها تمرکز داشته­‌ام. در این نمایشگاه نیز دو اثر از دو مجموعه مختلف با عناوین "آشنایی­‌زدایی" و "ما بسیار دیر دیده شده­‌ایم" به مسئله سرطان و محدودیت‌های زنان ایرانی در ورزش پرداخته­‌ام.

نمایشگاه گروهی عکس پراکسی به کیوریتوری زهرا خرمی تا 19 اکتبر برابر با 27 مهر در دوسلدورف آلمان ادامه دارد.