به گزارش هنرآنلاین، این نمایشگاه شامل آثار نقاشی جهانگرد با موضوع خانه و ویرانی‌ها است که در دوره‌های مختلف فعالیت هنری خود آن را دنبال کرده است. وی متولد سال 1355 و دارای مدرک دکتری تاریخ هنر است و نقاشی‌های خود را با عنوان قصری امضا می‌کند. او پیش از این چندین نمایشگاه انفرادی در شیراز برگزار‌کرده و در نهمین دوره بینال نقاشی تهران، چهارمین دوره بینال جهان اسلام، چهارمین دوره بینال پکن و نمایشگاه معرفی هنر ایران در کره‌جنوبی شرکت داشته‌است. در افتتاحیه این نمایشگاه هنرمندان زیادی در گالری ساربان حاضر شده و از آثار دیدن کردند.
ایرج اسکندری مدرس و نقاش درباره این آثار می‌گوید: نقاشی‌های علی جهانگرد نگاهی به سرزمین مادری‌اش قصرشیرین دارند. از عنصر سوختن و آتش به‌عنوان یک نماد استفاده کرده و به نظر می‌رسد می‌توان این تابلوها را به وضعیت کنونی جامعه تعمیم داد.
بیژن اخگر هنرمند دیگری که از نمایشگاه بازدید‌کرده معتقد است: اولین چیزی که برایم تداعی شد، مفهومی عمیق‌تر از جنگ بود؛ مفهوم میهن. ما در زبان کردی دو کلمه داریم که هر دو در سطوح متفاوت وطن را معنی می‌کنند؛ نیشمان و باوان. نیشمان بیشتر دلالت بر آب‌وخاک دارد. اما یک سطح بالاتر در واقع دلالت بر مام وطن دارد که آن باوان است. توفیق اساسی این نقاشی‌ها به زعم من در این بخش است.
جهانگرد در استیتمنت نمایشگاه خود آورده است: " بلندای تپه‌ای در قصرشیرین به عنوان سرزمین مادری و خانه من در سال 59 فرو ریخت. چنین است که خانه برای من هیچ‌گاه مفهوم یا مکانی موجود و ملموس نیست. بلکه همیشه ایده خانه به‌مثابه نوعی " فقدان" موجودیت خود را به من یادآوری کرده‌است. مفهوم و موجودیتی مهم که هویت و ماهیت مرا به همان نسبت در فقدان خود تعریف می‌کند. خانه برای غیرمهاجر، امری ممکن و بدیهی است، چیزی که برای یک مهاجر در آرزوی "آن‌جایی دیگر" همواره به تعویق می‌افتد."
عیسی جباری نقاش درباره آثار می‌گوید: این دوره از کارهای جهانگرد شروع، میانه و پایان خوبی دارد. جاهایی که باید فاصله می‌گرفته به درستی فاصله گرفته و در کل کارها دارای نوعی واقع‌گرایی هستند که به‌شخصه آن را می‌پسندم.
همچنین هلن دشت‌گل دیگر هنرمندی که در روز افتتاحیه از آثار بازدید کرده معتقد است: موضوعی که نقاش به آن اشاره کرده موضوعی‌ست که در آن دهه خاص اهمیت داشته، خصوصاً که ایشان نیز اهل قصرشیرین هستند. استفاده از رنگ آبی در بی‌کران آسمان نشان‌دهنده امید و خط افق که حاصل از آن ویرانی‌ها است نشان‌دهنده تناسبات درست کارهای ایشان است. عناصری که در جای‌جای آثار به‌عنوان دود و خاکستری دیده می‌شوند در متن ذهن نقاش به عنوان یک عنصر دیرین حضور داشته و در هر ترکیب‌بندی حرف تازه‌ای از خرابی‌ها می‌زند. زنده‌بودن رنگ آتش در تابلوها نشان می‌دهد این آتش، نشان غم و اندوه نیست بلکه نشان‌دهنده روح و ادامه‌داشتن زندگی در آینده است. تک‌تک عناصر و خاکستری‌ها و همه سیاهی‌ها بسیار خوب کارشده‌اند. فکر‌می‌کنم ایشان به عنوان یک نقاش از توانایی بالایی برخوردار است و موضوع را به زیبایی وارد نقاشی و هنرهای تجسمی کرده است.
این نمایشگاه تا روز دوشنبه بیست و ششم شهریورماه ادامه خواهد داشت. علاقه‌مندان می‌توانند برای تماشای آثار همه روزه به‌جز سه‌شنبه‌ها به گالری ساربان مراجعه کنند. این گالری در خیابان سهروردی شمالی، هویزه غربی، نبش خیابان شهید یوسفی، پلک130 واقع شده است.