سرویس تجسمی هنرآنلاین: پرویز تناولی، آقای خاص مجسمه‌سازی ایران، بعد از هفده سال در موزه هنرهای معاصر تهران نمایشگاه انفرادی برگزار می کند.
هم زمان با افتتاح این نمایشگاه ارکستر سمفونیک آیسو (ایران-اتریش) در تالار وحدت در ستایش او روی صحنه خواهد رفت و کنسرتی را در پاس‌داشت این هنرمند برگزار خواهد کرد.در جریان این کنسرت سه آهنگ‌ساز شناخته شده سه قطعه در ستایش تناولی ساخته‌اند که توسط ارکستر یاد شده و در حضور او اجرا می‌شود.
ارکستر سمفونیک آیسو ساعت ۲۲ روزهای دوشنبه ۱۲ و چهارشنبه ۱۴ تیرماه به رهبری مازیار یونسی قطعاتی از کریستف رضاعی، پیمان یزدانیان و مازیار یونسی که برای بزرگداشت مجسمه‌ساز صاحب سبک ایران نوشته‌اند را اجرا خواهد کرد. این رویداد توسط بنیاد "پری صفا" و با همکاری نشر موسیقی "هرمس" در تالار وحدت تهران برگزار می‌شود.
قیمت بلیت‌های در نظر گرفته شده برای این کنسرت که به بهانه برگزاری نمایشگاه آثار پرویز تناولی در موزه هنرهای معاصر طراحی و اجرا می‌شود بین ۶۰ تا ۱۰۰ هزار تعیین شده است.
این شاید نخستین بار در تاریخ هنر ایران است که برای یک هنرمند چنین اتفاق باشکوه طراحی و اجرا می‌شود؛ اتفاقی که شایسته تلاش‌های پرویز تناولی‌ست که به همت فردی‌اش هنر مجسمه‌سازی نوین ایران را چند قدم به پیش برد و در عرصه تحقیق، پژوهش‌های راهگشایی به میراث گذاشت و دانش و تجربه‌اش را در کلاس‌های آموزشی کاربردی به صدها هنرجو آموخت. او که همچنان مجسمه "هیچ"اش شناخته شده‌ترین اثر هنری یک ایرانی در سراسر دنیا محسوب می‌شود، رکورد 2/8 میلیون دلاری فروش مجسمه "پرسپولیس" را به عنوان گران‌ترین اثر خاورمیانه در کارنامه دارد که یک اعتبار و دستاوردی مایه مباهات برای هنر ایران است.
موزه هنرهای معاصر بعد 17 سال
گویا 14 تیر زمان افتتاح نمایشگاه پرویز تناولی در موزه هنرهای معاصر تهران است؛ هرچند که تا این لحظه موزه این خبر را اطلاع‌رسانی نکرده است. قرار است در هفته بعد در قالب یک کنفرانس خبری این اتفاق مهم رسانه‌ای شود.
اخبار غیر رسمی این است که"شیرها" یا "شیرهای ایرانی، مجموعه کمتر مورد توجه قرار گرفته آقای تناولی در این نمایشگاه به نمایش در خواهد آمد و در حال حاضر اطلاعات بیشتری از این رویداد در دست نیست.
هر چند که همین نمایشگاه هم یک اتفاق بسیار خوب برای موزه هنرهای معاصر به شمار می‌آید اما پیشاپیش پیداست نمی‌توان آن را با نمایشگاه 17 سال پیش پرویز تناولی در همین موزه مقایسه کرد. زمستان 1381 در میان سلسله نمایشگاه‌های پیشگامان نوگرای هنر ایران، مجموعه‌ای کامل از سری آثار شناخته شده این هنرمند بین‌المللی به نمایش درآمد که به درستی به باز معرفی او به دنیای هنر شد: سری‌های "هیچ"، "دیوار" ( از جمله چند دیوار پرسپولیس)، "شاعر"، "عشاق" و حتی نقاشی‌هایش در کنار یک کاتالوگ دو زبانه نفیس، هنرمندی را باشکوه، بار دیگر به صحنه هنر ایران بازشناساند که سالیان سال بود در کانادا می‌زیست.
آن نمایشگاه تنها نمایشگاه انفرادی از یک هنرمند در همه سالیان موزه هنرهای معاصر تهران بود که خود نوعی اهمیت بخشی مضاعف به جایگاه مجسمه‌ساز کهنه کار کشورمان داد؛ ره آورد آن رویداد حضور قدرتمند تناولی در مارکت هنر شد که برکات بسیار برای هنر ایران به ارمغان آورد. همچنین زمینه بازخوانی تلاش‌های فرهنگی او که ریشه های عمیق ایرانی اسلامی دارند از همین دوران آغاز شد.
اما شاید اتفاق مهم‌تر آن نمایشگاه، تابوشکنی از فضایی بود که تحمل نام‌هایی مانند تناولی را نداشت و موزه هنرهای معاصر تهران در آن سال‌ها توانست این چهره‌ها که در زمره میراث معنوی ایران‌اند را به صحنه بازگرداند که امروز ثمرات آن بیش از همیشه هویداست.