گروه تئاتر«هنرآنلاین» :حسن جودکی کارگردان نمایش «ژیلت» که این روزها در سالن سمندریان تماشاخانه ایران‌شهر روی صحنه است، در رابطه با محتوای این نمایش به خبرنگار هنرآنلاین گفت: نمایش«ژیلت» یک نمایش کمدی تلخی است در رابطه با سخت‌گیری‌های دوره بسته استالینی که رمان‌نویس‌های اتحاد جماهیر شوروی برای گرفتن مجوز چالش‌های بسیاری داشتند. ما بستر روایت را اتحاد جماهیر شوروی انتخاب کردیم اما فرقی نمی‌کند چه جغرافیایی باشد؛ چرا که در این نمایش با یک نگاه جهان شمول روبرو هستیم.
وی ادامه داد: این عجیب نیست که نمایش ما به ازای بیرونی داشته باشد. هر سیستمی در هر کشوری قوانین و مقررات خودش را دارد و هنرمند مطابق آن اجازه کار دارد. این نکته در کشور خودمان هم وجود دارد و منجر به این شده است که همین الان بسیاری از همکاران ما می‌گویند چرا کار می‌کنید؛ من به آن‌ها می‌گویم چرا نباید کار کرد و چرا صحنه تئاتر خالی بماند؟ ما ترجیح دادیم با وجود فشاری که از طرف خانواده‌های مختلف هنری به ما وارد می‌شود، چراغ تئاتر را روشن نگه داریم.
کارگردان نمایش «ژیلت» در رابطه با چرایی انتخاب کمدی کلامی برای نمایش بیان کرد: این نمایش از زاویه نگاه روشنفکرانه حرفش را می‌زند و شاید به نظر برسد که به کمدی کلامی احتیاجی ندارد اما در تئاتر تماشاگران بالقوه‌ای داریم که باید بالفعل شوند و این نیازمند این است که ما از جنبه مفرح و سرگرمی نمایش غافل نشویم. نمیدانم این نگاه چقدر درست است اما فکر کردم اگر این نمایش را همانقدر تلخ اجرا کنم شاید یک واپس زدگی برای مخاطب عام به وجود بیاورد.
جودکی در رابطه با انتخاب بازیگران گفت: ما از دو بازیگر تئاتری با قدرت بدنی و بیان خوب استفاده کردیم. یکی از مشکلات ما این است که انتخاب بازیگران سخت شده است؛ چرا که بیشتر بازیگران درگیر کارهای تصویری هستند که هم می‌توان آن را به فقال نیک گرفت و هم می‌تواند یک آلارم باشد که ما باید بازیگر جدی تئاتر پرورش دهیم. یک زمانی بازیگرانی در تئاتر داشتیم که با دستمزد ناچیز کنار می‌آمدند و سال‌ها در تئاتر فعالیت داشتند اما الان این گونه نیست.
او در پایان از وضعیت تولید و شرایط اجرا گله و عنوان کرد: با توجه به این فصل و زمانی که در آن قرار داریم، تولید نمایش سخت شده است و پروسه تولید نمایش «ژیلت» نیز سخت بود؛ چرا که شرایط اقتصادی جامعه و چرخش مالی تئاتر در وضعیت خوبی قرار ندارد. در ماه 50 نمایش اجرا می‌شود و با وجود افزایش قیمت بلیط باز هم کار برای گروه‌های نمایشی سخت است. از طرفی هم شهرداری همکاری مناسبی برای تخصیص بیلبوردهای تبلیغاتی به تئاتر، نمی‌کند و اگر تئاتری دارای اسپانسر خوبی باشد می‌تواند بیلبورد اجاره کند، در غیر این صورت تئاترهایی مثل ما که اسپانسر نداریم، بی نصیب می‌مانیم.