به گزارش هنرآنلاین، مهران شفیعی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه "سوءطن" اولین تجربه شعری او است، گفت: این کتاب مجموعه‌ای از شعرهایی است که از سال ٩١ به طور جدی شکل گرفته‌اند که امروز شاهد این هستیم که به صورت مجموعه منتشر شده است.
وی ادامه داد: شعرهای این کتاب خط فکری ثابتی ندارند و در آن مجموعه‌ای از شعرهای عاشقانه و اجتماعی گنجانده شده است. اما نکته‌ای که همواره در تمام شهرها تاکید شده است و به نوعی بخش جدایی‌ناپذیر شعرها است وجود رگه‌هایی از اروتیسم در شعر است.
شفیعی با اشاره به حضور همیشگی زن در شعرهایش، خاطرنشان کرد: حقیقتا زن کاراکتر ثابتی است که در شعرهای من خود را نشان می‌دهد. با تمام این تفاسیر تمام سعی من به‌عنوان شاعر این شعرها بر این است که از آن شکل لوث و کلیشه‌وار دور باشم و نگاه تازه‌ای به این مسئله داشته باشم. یعنی یک معشوقه زمینی، قابل دسترس و اهلی با تمام ظرافت‌هایش و جاذبه‌هاش را برای خواننده ترسیم کنم و حتی این مسئله در شعرهای اجتماعی من هم مشاهده می‌شود؛ چرا‌که شعر اجتماعی هم می‌تواند عشق را به تصویر بکشد، همه چیز که شعار و مرگ برباد گفتن نیست.
این شاعر جوان با اشاره به اینکه شعر زنجان اگر وضعیت عالی نداشته باشد وضع بدی هم ندارد، افزود: قطعا شاعران خوبی در استان حضور دارند و در این زمینه کار می‌کنند و باید این مسئله را هم پذیرفت که بیشتر انرژی شاعران زنجان روی شعر کلاسیک است و شعر آزاد نسبت به غزل در محاق فرو رفته است. اگر در زمینه شعر آزاد شاعری رو بخواهم نام ببرم که به طور حرفه‌ای و قابل قبول کار می‌کند. بی‌شک حامد رحمتی است که خوشبختانه در نمایشگاه کتاب امسال مجموعه جدیدش تحت عنوان "استخوان" رو نمایی می‌شود.
شاعر کتاب "سوءطن" با اشاره به اینکه شعر آزاد در زنجان نفس می‌کشد، اما آن‌طور که باید اتفاق نمی‌افتد، اظهار کرد: مدتی بود یک جنگ‌زدگی در اکثر شعرهای دوستان حاکم شده بود و این اصلا وضعیت خوشایندی نبود. همچنین متاسفانه ساده‌نویسی نه فقط در شعر زنجان که گریبان تمام شاعران آزادنویس را گرفته است، از همین منظر است که شعر نو برای مخاطب امروز چندان جذابیت ندارد چون خود را در برابر آثاری می‌بیند که خود او نیز به راحتی می‌تواند همانند این آثار را تولید کند.
شفیعی با بیان اینکه شعر حیرت و مکاشفه است، افزود: این مکاشفه و حیر تزدگی تنها و تنها با زبان امکان‌پذیر است. مسئله‌ای که جای خالی آن را در شعرها احساس می‌کنیم. امروزه این زبان نیست که در شعرها کارکرد دارد بلکه تنها یک چینش واژگان است که این کار از پس هر آدمی می‌تواند بربیاید.