سرویس تئاتر هنرآنلاین، اجرای نمایش "الیور تویست" به کارگردانی محمد پورجعفری برگرفته از رمان "الیور تویست" چارلز دیکنز در سالن خاتم الانبیاء شهر رشت در پاییز 98 را می‌توان بی مکث و اما و اگر، تجربه‌ای فزاینده و مهم برشمرد. آری مهم؛ چرا که اگر این اجرای پرمایه را می‌دیدید؛ بی‌تردید درخشش چند باره بازیگرانش را فراموش نمی‌کردید: فراز بازیگری غافلگیر‌کننده و تحسین‌برانگیز عرفان اقبالی که نقش سگ "فاگین" یهودی را به تماشا گذاشت.
نظام بازیگران کودک و نوجوان در تمام هشتاد دقیقه که مثل چرخ دنده‌های یک ساعت سوئیسی، مهندسی و به دقت چیدمان شده بود.
نقش‌آفرینی تحسین‌برانگیز بی‌لکنت بازیگر خردسال، امیررضا حرفت بخش ضیابری در نقش "الیور تویست" که در لحظه عریانی نیم تنه بعد از تاراج تن‌پوشش، حس فقر و درماندگی را در برودتی زیرپوستی باز می‌‌نمایاند.
اجرای "خاطره عابدی" در نقش سرپرست نوانخانه، با آن تُنِ شش‌دانگ صدا، زبان گویای بدن و میمیک جدی چهره، که تحکم‌‌اش در تناسب کامل با نقشش پیش رفت.
بازیگری هیجانی، مساعد و روان کسری عقلی مقدم و نیز بازی چابک "مریم یکتافرد" که با آن دو فریاد خاص، به وجه بیانی و اکسپرسیو کار افزود.
با موارد قطعیِ برشمرده فوق، نمایش "الیور تویست" توانست وسعت جدیدی برای تجربه بازیگری و فرافکنی مرزهای آن فراهم کند و این دستاورد کمی نیست.
اما اهمیت تجربه نمایشی "الیور تویست" به یافته‌های مورد اشاره محدود نمی‌شود و فتوحات دیگری را نیز در برمی‌گیرد: میزانسن‌های دقیق این نمایش، درک بصری قدرتمند و نگاهی آگاه و هدایت‌گر را پشتوانه‌ی خود دارد.
خاموشی و تاریکی چیره بر فضای صحنه، همسو با تم نمایش؛ به لحاظ کنترل دقیق نور؛ نقاشی‌های رامبرانت، یکی از اساطیر تاریخ نقاشی را به خاطرمان می‌آورد.
صحنه‌های اطعام در یتیم‌خانه و صرف شام کودکان اغفال شده، دیوارنگاره "شام آخر در کلیسای وانک اصفهان" را با تمی متمایز به یادمان می‌آورد.
کارگذاری رنگ سرخ برای پوشش برخی بازیگران، در انبوهی از خاکستری‌ها و بی‌رنگی‌های خاموش درام این اثر، تماشاچی را یاد آب‌مرکب‌های حسی سهراب سپهری با آن لکه‌های شقایق‌نمای سرخ‌گونش می‌اندازد.
ترکیب‌بندی اغلب صحنه‌های نمایش "الیور تویست" از تقارن، تعادل و تناسب قابلی برخوردار است.
علاوه بر موکدات بازیگری و کارگردانی باید به شاخص‌های بیشتری از این تجمیع نمایشی مثال زدنی اشاره کنم:
گریم عالی به‌ویژه برای نقش‌های "سایکس" شرور و "فاگین" یهودی با شلاق و سگش
طراحی لباس مرتبط با تم و منطبق با مکان زمان قصه نمایش
تیپ‌شناسی دقیق شخصیت‌ها و نشانه‌گذاری‌های فکر شده؛ بر اساس شواهدی همچون انتخاب یقه‌ی سفید "سایکس" و شال سیاه "فاگین" و دامن سرخ "نانسی"
بی گمان شهامت و شجاعت انتخاب یک شاهکار شناخته شده برای اجرا که مدعیان پرشماری را به جولان کشانده، به اعتبار کاری و تشخص یک کارگردان و گروهش می‌افزاید؛ و بی‌گمان می‌توان نشان طلایی این تئاتر خوش ساخت را به شوالیه پیروز صحنه محمد پورجعفری داد.
خوشا که با اجرای نمایش "الیور تویست" رویش سبزی در فصل برگ‌ریزان تئاتر منطقه به ثمر نشست تا صندلی‌های سالن نمایش مجتمع خاتم الانبیاء شهر باران خالی نماند. به عوامل صحنه در پوستر خوش طرح این نمایش که به اهتمام کارگاه تئاتر چیستا و کارگاه نمایش پروین به روی صحنه رفته است، به شرح زیر اشاره شده است:
تهیه کننده؛ حامد پورشعبان، بازیگران؛ علی حاج علی عسکری، علیرضا عیسی پور، مهدی یوسفی زاده، "مریم یکتافرد، کسرا عقلی مقدم، سعید ایرجی، خاطره عابدی، سارا پرستار، سارنگ ثابت، شهاب عزتی، شایان حریری، عرفان اقبالی و خشایار گرانسایه به همراه پانزده بازیگر مستعد و منتخب کودک و نوجوان.
منشی صحنه؛ فرناز حسینی، کیانا مهدی زاده، مدیرصحنه؛ ارشیا زمانی، کارن رادمریخی، همیارصحنه؛ بهادرصالحی، انتخاب موسیقی؛ مبینا هنرمند حقیقی، طراحی نور؛ میثم گیلوایی، سامان افتخاری، ساخت تیزر؛ حمید سمیع، عکاس و تصویربردار؛ آرمیتا جمالی، سمانه جهانشیری، دوخت لباس؛ شیرین حسن پور، طراح پوستر و بروشور؛ مهرداد راد. 23 مهر 1398.