به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی فرهنگ‌سرای ارسباران، در باتدای این مراسم کیوان ساکت اظهار داشت: قرار نبود در این برنامه صحبت کنم، اما می‌گویم 45 سال است با عثمان محمدپرست دوست هستم. وی دوتار نواز متبحر خاف است و از بیماری ایشان متاسفیم. این چهره دوست داشتنی با روحیه و سخاوتمند سال‌ها در کنار دوستان دیگر همچون مجتبی کاشانی و ماهوت چیان با انجمن یاوری همکاری و در ساخت 32 مدرسه در نقاط محروم ایران شرکت داشته است.
در بخش دیگر برنامه استاد "عزیز تنها" نوازنده و سرپرست با موسیقی مقامی شرق خراسان با همراهی ساز دوتار (عزیز تنها) و آواز (عبداله امینی) و دوتار (یاسمین تنها) نوازنده جوان و دختر عزیز تنها به اجرای موسیقی پرداختند.
محمدحق گو درادامه برنامه با بیان برخی از ویژگی های موسیقی خراسان تصریح کرد: واژه موسیقی نواحی تا دهه 40 به موسیقی فولکلور معروف بود. خانم مجد محقق موسیقی در رادیو، آقای مسعودی در رادیو و تلویزیون گروهی را تشکیل دادند برای جمع آوری اسناد، گوشه و مقام‌ها که تنها نوشته‌های مستند برای بهره‌گیری دانشجویان بود. پژوهش در موسیقی محدود است و هنوز جای تحقیقات گسترده در این زمینه وجود دارد. باید نوع نگاه‌مان را به موسیقی تغییر دهیم.
محمدحق‌گو در ادامه تاکید کرد: یک پژوهشگر مردم‌شناسی اتریشی دهه 30 در خراسان شمالی، مرکزی و خراسان جنوبی با توجه به غنای موسیقی در قوچان، شیروان، خاف و تربت جام به تحقیق پرداخت. نوای موسیقی دوتار در خاف و تربت جام و سرنا و دُهل، دایره و آوازهای تنها (فراری خوانی) در خراسان مربوط به کرمانج‌ها کُردهاست که در زمان صفویه برای جنگ به آنجا کوچ کردند و باعث غنای موسیقی این منطقه شده است. در شمال خراسان موسیقی اصلی دوتار، در خاف و تربت جام موسیقی آواز همراه با دوتار است.
حق‌گو خاطر نشان کرد: وضعیت موسیقی نواحی و فولکلور لایه دوم زندگی مردم بود و گاهی حُزن موسیقی نشان از وضعیت معیشت و شرایط زندگی آنان خبر می‌داد. وی رقابتی بودن جشنواره‌های موسیقی را نادرست تلقی کرد چرا که در بین این همه اساتید انتخاب بسیار دشوار است و رقابت را در میان کودکان و نوجوانان برای تلاش و استعدادیابی منطقی‌تر دانست. وی همچنین با اشاره به سخنی از مرحوم لطفی "گوش نوازنده یک دزد است و فاصله موسیقیایی را می‌گیرد" کارشناسی مطالب موسیقیایی در رسانه ملی را ضعیف خواند.
حق‌گو با اشاره به مشکلات و ضعف پژوهش و تحقیق در موسیقی تاکید کرد: هنرمندانی در تربت جام، شیروان و شهرهای دیگر ایران با کوله باری از تجریه، دانش، فرهنگ، هنر در گذشتند؛ بدون آنکه اطلاعات، تاریخ و دانسته‌های آنان ثبت و ضبط شود و در اختیار نسل امروز قرار گیرد. رسالت سازمان میراث فرهنگی ما فقط جمع‌آوری آثار سفالین و حجمی است؟ آیا برای تعیین درجه هنری یک دوتار نواز که خواستگاه او خراسان است باید به تهران سفر کرد نزد کسی که کمانچه می‌زند. کارکرد خانه موسیقی چقدر رضایت بخش است؟ ما برای عثمان‌ها و هنرمندان‌مان که روزهای سخت پیری را سپری می‌کنند چه کارهایی انجام دادیم؟!
امید صابری نوازنده کمانچه نیز در این برنامه با تاکید براینکه رپرتوار عاشق‌های کُرد کرمانج شمال خراسان که سینه به سینه به ما رسیده گفت: تا دو دهه پیش صدها نوازنده کمانچه وجود داشت اما امروز تعداد آنها به ده نفر می‌رسد امیدواریم مسئولین با سیاست‌های مثبت از مهجور ماندن ساز کمانچه مراقبت کنند. اجرای موسیقی خراسان شمالی امید صابری با همراهی سازهای دوتار (ایوب سعیدی)، کمانچه (امید صابری) و دایره (مهدی قیطاسی) بخش بعدی برنامه بود.
محسن سلیمانی رییس فرهنگ‌سرای ارسباران نیز ضمن خیرمقدم به حاضرین گفت: برنامه "خنیاگران سرزمین مادری" همایشی است که بارویکرد موسیقی‌شناسی نواحی ایران که مهر سال 95 با موسیقی شناسی لُرستان و تجلیل از اساتید و پیشکسوتان این خطه کلید خورد . امسال در این برنامه با هدف موسیقی‌شناسی خراسان و تجلیل از عثمان محمدپرست و فعالان موسیقی در خراسان به خصوص با نگاه به جوانان در کنار پیشکسوتان فرهنگ و هنر متاسفانه جای این چهره فرهنگی و نوازنده متبحر دوتار به علت کسالت و بیماری در جمع‌مان خالی است.
در ادامه صحبت های تلفنی مستقیم عثمان محمدپرست برای حاضرین پخش شد و در خاتمه برنامه با حضور منوچهر فیروزی، علی اکبرخادم، بیژن بیژنی و محسن سلیمانی اساتید، پیشکسوتان و نوازندگان خراسانی تجلیل شدند .