به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای نیاوران، هفته موسیقی تلفیقی تهران از 17 تا 23 دی ماه با حضور گروه‌ها و چهره‌های موفق موسیقی در فرهنگسرای نیاوران برگزار و با استقبال زیادی از سوی علاقه‌مندان به این گونه موسیقی مواجه شد.
پیتر سلیمانی‌پور یکی از چهره‌های شاخص و پر کار در دومین هفته موسیقی تلفیقی بود که با دو گروه "پیتر سلیمانی‌پور" و "دونوازی+1" توانست مخاطبین زیادی را جذب کند.
پیتر سلیمانی‌پور در ارتباط با حضورش با دو گروه مختلف موسیقی در هفته موسیقی تلفیقی تهران و چگونگی شکل‌گیری آن‌ها گفت: گروه پیتر سلیمانی‌پور گروهی بود که به بهانه برگزاری اولین هفته موسیقی که در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد تشکیل شد. برای شروع کار آثاری داشتم که از سال‌های بسیار قبل آن‌ها را تهیه کرده بودم و به دلایلی فرصتی دست نداده بود تا آن‌ها را اجرا کنم. آشنایی با نوازندگان بسیار خوب و قهاری که همیشه دوست داشتم با آن‌ها کار کنم بهانه‌ای شد که رپرتواری از کارهای اوایل دهه 70 و کارهای جدیدی اما بی‌شباهت با همان کارهای گذشته را برای علاقه‌مندان اجرا کنیم. در حال حاضر نیز در مرحله ضبط همین کارها هستیم و امیدوارم هر چه سریع‌تر این مهم انجام شود. در ارتباط با گروه دومی هم که در این جشنواره شرکت کرده باید بگویم دونوازی است که با آقای غلامی انجام داده‌ام. در واقع این تمایل از گذشته بین بود ما که کاری دونفره ارائه دهیم و هفته موسیقی امسال بهانه‌ای شد برای این فعالیت مشترک. در این کنسرت بیشتر قطعات در گام‌های تعدیل شده، که نه عربی و نه ایرانی و بیشتر شور و حال و ریتم و رنگ‌آمیزی صوتی مدنظر بوده است.
خالق آلبوم‌های "منظومه شخصی"، "قشم، هشت روایت" در ارتباط با "کنسرت دونوازی +1" با شهرام غلامی افزود: من شخصاً هیچ سلیقه خاصی در موسیقی ندارم و از همه جای دنیا هر نوع موسیقی را گوش می‌دهم ولی در ارتباط با این اجرایمان باید بگویم ویژگی بارز عود، جهانی بودن آن است که باعث شد من به این ساز علاقه‌مند شوم. برای این برنامه چند اثر که از قبل تصنیف شده بود به‌اضافه بعضی قطعات که در لحظه و بداهه شکل می‌گرفت را برای اجرا در نظر گرفته بودم. بخش‌هایی نیز از ساخته‌های شهرام غلامی بود. ما برای اولین بار ایده همیشگی‌مان یعنی استفاده از ادوات الکترونیکی را توانستیم در نیاوران پیاده کنیم و با استفاده از کامپیوتر و نرم‌افزارهای مخصوصی به بار معنایی کنسرتمان کمک کردیم. در این برنامه دو قطعه هم بود که به همراهی گیتار و عود اجرا شد که آن نیز بسیار جالب بود.
وی در ارتباط با موسیقی تلفیقی و تاریخچه آن گفت: واژه تلفیقی و یا همان کلمه انگلیسی فیوژن در دهه شصت میلادی توسط روزنامه‌نگاران و مخبرین برای این که بتوانند یک شناسه‌ای داشته باشند ابداع شد و در واقع استناد به حرکتی داشت که در موسیقی به‌خصوص در موسیقی جاز در حال شکل‌گیری بود. البته قبل‌تر از این‌ها موسیقی جاز با موسیقی آمریکای لاتین تلفیق شده بود که اسمش را گذاشتند لاتین جز، با ظهور راک اند رول و ظهور گونه‌های مختلف موسیقی، دوره موسیقی جز کم رونق شد و رابطه‌ای بین سازهای رایج موسیقی راک و موسیقی جاز پدید آمد که اسمش را گذاشتند موسیقی تلفیقی. ولی از نقطه‌‌نظر من هر حرکت ابتکاری در پاسخ به نیازهای درون آهنگساز می‌تواند به‌نوعی تلفیقی باشد. آهنگساز شاید تصمیم بگیرد بخش‌هایی مختلفی از موسیقی‌ها را با هم ترکیب کنند و بعضی اوقات معلوم نیست چه اتفاقی دارد می‌افتد و چه چیزهایی دارد ترکیب می‌شود. خودم به‌شخصه برای خلق موسیقی دنبال این نیستم که ببینم از چه المان‌هایی استفاده می‌کنم. در ایران در سال 73 بود که برای اولین بار مجوز اجرای موسیقی گرفتم که عنوانش موسیقی تلفیقی بود. ما موسیقی‌های زیادی را آن شب در مکان‌های مورد نظرمان اجرا کردیم و از آن دوره فکر می‌کنم واژه موسیقی تلفیقی ماندگار شد.
سلیمانی‌پور که سابقه همکاری با سهیل نفیسی در آلبوم "چنگ و سرود" را در کارنامه هنری خود دارد ادامه داد: می‌دانم در نسلی از موسیقیدانان جوان‌تر این حس وجود دارد که ما می‌خواهیم موسیقی تلفیقی کار کنیم. به این‌گونه افراد می‌گویم موسیقی تلفیقی موسیقی نیست که خودش را از بقیه موسیقی‌ها جدا بکند. موسیقی تلفیقی در واقع همواره تلفیقی از المان‌های عاطفی، اجتماعی، فرهنگی و ... است که در هر شکلی حضور دارد. فرایند تلفیق را شما به هر کجای جهان که بروید می‌بینید مثلاً اگر به سیستان و بلوچستان بروید سازهایی می‌بینید که در مکان‌های دیگری نمی‌بینید در حالی که امکان دارد سازهایشان از هند و نغمه‌هایشان از بندرعباس و خراسان آمده باشد. نمونه بارز دیگر همین ویولن است ما در ایران ویولن ایرانی داریم در حالی که همین ویولن، سازی جهانی است از آنجایی که نوازندگان ایرانی تصمیم به نواختن ردیف‌ها و نغمه‌های موسیقی ایرانی با این ساز گرفتند ویولن جزو سازهایی شد که ایرانیزه شد. خود این اتفاق هم نوعی تلفیق است. صدایی تازه اضافه شد و لحن تازه‌ای به وجود آمد. ما در موسیقی دنبال ثبات نیستیم. موسیقی در حال حرکت است. ما به‌عنوان اهالی قرن بیستم کره زمین داریم موسیقی می‌نویسیم و می‌سازیم و کاری را داریم می‌کنیم که خودش هویتی دارد. ما آنچه را که در گذشته صورت گرفته تکرار نمی‌کنیم. وقتی در ویکی‌پدیا در ارتباط با ژانر تحقیق می‌کنید به مطالب زیادی برمی‌خورید که همه نوع بحثی با توجه به رشد جمعیت و رشد سلایق مختلف وجود دارد، کارهایی در موسیقی دارد صورت می‌گیرد که بسیار تأثیرگذار است و کسانی که مسئول نام‌گذاری ژانرهای موسیقی هستند، گاهی کلماتی را برای نام‌گذاری کم می‌آورند. وقتی اسمی روی چیزی می‌گذارید آن اسم امکان دارد کار شما را محدود کند.
سلیمانی پور هفته‌های موسیقی تلفیقی تهران در فرهنگسرای نیاوران را بسیار خوب و تأثیرگذار توصیف کرد و در پایان صحبت‌هایش گفت: جای خالی چنین فستیوال‌هایی برای موسیقی‌دانانی که هدف مالی برای موسیقی ندارند و می‌خواهند به موسیقی دلشان بپردازند تا موسیقی پول‌ساز، بسیار خالی بود. از این که این امکان وجود دارد تا موسیقی‌مان به گوش اهلش برسد، بسیار خوشحالیم و این برایمان بسیار مهم است. برای ذهن خلاقی که هدفش تجارت نیست، این چنین هفته‌هایی بسیار ارزشمند است. موسیقی موهبتی است که زندگی در این دنیا را بهتر می‌کند.