گروه تجسمی هنرآنلاین: پروژه طاق پیروزی که کریستو پیش از مرگ در ماه می سال گذشته اجرای آن را به پایان رسانده بود، از ۱۸ سپتامبر امروز برای ۱۶ روز به نمایش درمی‌آید. این پروژه‌ای بود که هنرمند بلغاری در اوایل دهه ۱۹۶۰ به ذهن کریستو رسید و او توانست آن را با استفاده از ۲۵ هزار متر مربع پارچه و ۳۰۰۰ متر نخ قرمرزنگ اجرا کند. نکته مهم در خلق طاق پیروزی، بازیافت‌پذیر بودن تمام مواد موجود در آن است.
کریستو ولادیمیرف جاواچف البته یک رویای ناتمام هم داشت و آن ساختن بزرگ‌ترین تندیس جهان در امارات متحده عربی بود؛ کشوری که سال ۱۹۷۹ عاشق آن شده بود. همین که کار اجرای طاق پیروزی به مناسبت پیروزی جبهه غرب در جنگ جهانی اول در ماه نوامبر به پایان برسد، توجه همه به پروژه‌ای جلب می‌شود که اول بار در ۱۹۷۷ کریستو ایده آن را مطرح کرد؛ تندیسی شبیه سکو یا مصطبه با ۱۵۰ متر بلندی و ۳۰۰ متر درازا با استفاده از ۴۱۰ هزار بشکه نفت رنگی که یادآور رنگ‌های معماری اسلامی است.
ولادیمیر یاواچف، خواهرزاده کریستو و مجری هر دو طرح پاریس و ابوظبی می‌گوید پروژه اجرای مصطبه یا سکو در واحه لیوا در زمانی بین پنج تا ۱۰ سال می‌تواند عملیاتی شود. به گفته یاواچف، با اینکه مصطبه همچنان در مرحله نرم‌افزاری است اما مهندسی کار و تعیین مکان اجرا به پایان رسیده و کار در آستانه کلید خوردن است. کریستو و همسر فرانسوی‌اش ژان-کلود بار نخست در ۱۹۷۹ و دو سال پس از مطرح شده ایده مصطبه به امارات رفتند و در انبوه سفرهای پس از آن لیوا را پسندیدند؛ بیابانی در ۱۶۰ کیلومتری جنوب ابوظبی.
اجرای طاق پیروزی دو بار به تعویق افتاد؛ بار اول به خاطر لانه کردن پرنده‌ای در محل اجرا و بار دوم به دلیل شیوع کرونا. هزینه ۱۷ میلیون دلاری آن را هم خود کریستو از محل فروختن آثارش تامین کرد. قرار است مصطبه در واحه لیوا هم بدون سرمایه‌گذاری دیگران و با تکیه بر سرمایه خود هنرمند اجرا شود. همان‌گونه که ایفل نماد و نشانه پاریس و فرانسه است، مصطبه هم نماد ابوظبی و امارات خواهد بود و یاوچف ۴۸ ساله قول داده آن را پیش از مرگ به پایان برساند.
مصطبه در دوران مصر باستان نوعی آرامگاه بود که با دیوارهای شیب‌دار بیرونی ساخته می‌شد. در عربی، مصطبه را سکویی بزرگ می‌گویند که از دور شبیه تخت پادشاهان به چشم می‌آید.