فیلمی پرگو که حرفی برای گفتن ندارد... / نگاهی به "آندرانیک"
نزهت بادی: زوایای تکراری دوربین، میزانسنهای خنثی و بیخاصیت در یک مکان محدود و... حتی امکان تماشای یک تئاتر خوب در دل فیلم سینمایی را نیز از ما دریغ میکند.
نزهت بادی: زوایای تکراری دوربین، میزانسنهای خنثی و بیخاصیت در یک مکان محدود و... حتی امکان تماشای یک تئاتر خوب در دل فیلم سینمایی را نیز از ما دریغ میکند.
نزهت بادی: "24 فریم" را بهعنوان واپسین فیلم کیارستمی میتوان عصاره و جانمایه سینمای او دانست.
نزهت بادی: در داستان بایرام فضلی جای اجتماع ویرانگری که با پیشداوریها و قضاوتهای نا بهجا، فرد قربانی را تحت فشار قرار دهد و او را در بروز فاجعه مقصر بداند، خالی است.
نزهت بادی: "آشغالهای دوستداشتنی" نه خلاقیت و طنازی محسن امیریوسفی در فیلمهای "خواب تلخ" و "آتشکار" را دارد و نه از نگاه و رویکرد جسورانه و انتقادی آنها برخوردار است.
نزهت بادی: پیمان معادی موفق میشود در "متری شیش و نیم" شخصیت سمپاتیکی از یک پلیس کارکشته و سرسخت و خشن را به نمایش بگذارد و بهخوبی موقعیت دشوار انسانی را بازنماید که در معرض آلوده شدن به همان منجلابی است که با آن مبارزه میکند.
نزهت بادی: فیلم ساختار روایی تکهپاره و آشفتهای دارد و مدام از قصهای به قصه دیگری میپرد و همزمان میخواهد چند خط داستانی مختلف را دنبال کند.
نزهت بادی: "سرخپوست" به آن دسته از آثاری تعلق دارد که در آن سینما اصالت و اولویت دارد و از خلق قصه بهواسطه فضاسازی و صحنهپردازی و قاببندی و رنگ و نور و بازی لذت میبرد
نزهت بادی: محسن تنابنده در فیلم "قسم" موفق میشود شخصیتهایی ملموس و باورپذیر با انگیزهها و کنشهای منطقی بیافریند.
نزهت بادی: در نهایت معلوم نمیشود فیلم "سونامی" درباره چه کسی است و چه مسئلهای را دنبال میکند و چرا ساختار ورزشی مردانه خود را به مسائل اجتماعی آلوده میکند.
نزهت بادی: تورج اصلانی در "حمال طلا" در قرینهسازی وضعیت شخصیتهایش با اجتماع کنونی دست به افراط میزند و زیادی بر نشانهها و نمادهای کنایی تأکید میکند.