شاعری نمایشنامهنویس / تحلیل شاعرانگی نمایشنامه "حواستون به پیرزنهایی که از تنهایی پوسیدهان باشه" اثر ماتئی ویسنییک
فاطمه فلاح: ویسنییک شاعری نمایشنامهنویس است و شاید به همین دلیل آثارش به گفته منتقدان از هیچ ژانر ادبیای تبعیت نمیکند.
فاطمه فلاح: ویسنییک شاعری نمایشنامهنویس است و شاید به همین دلیل آثارش به گفته منتقدان از هیچ ژانر ادبیای تبعیت نمیکند.
فاطمه فلاح: اشمیت دکترای فلسفه دارد و نگاه فلسفی و روانشناختی در آثار او عجیب نیست. او فیلسوفی است که نمایشنامه مینویسد و به دنبال نگاهی بالغ است.
فاطمه فلاح- هادی مرزبان گفت: در زمان دانشجویی، ما باید ایلیاد و اودیسه را میخواندیم و نمره میگرفتیم؛ یک نفر هم نمیگفت چرا روی شاهنامه فردوسی نباید چنین کاری را انجام بدهیم؟ معتقدم ایلیاد و اودیسه را باید خواند اما نباید شاهنامه فردوسی را فراموش کرد. ضرورت مراجعه به این متون شناخت فرهنگ و بزرگان ادبیات خودمان است.
فاطمه فلاح: در نمایش خیابانی، برگ برنده و ارزش واقعی ارتباطپذیری سریع و پایدار مخاطب است.
فاطمه فلاح: نمایش "مسجد سلیمان" رسالتی که همواره مشخصه تئاتر اجتماعیست فراموش کرده است.
فاطمه فلاح: "آنشرلی با موهای خیلی قرمز" در اقتباس نمایشی خودش را به روز رسانی نکرده است.
فاطمه فلاح: نمایش "تاکسیدرمی" گروهها و اقشار متفاوت و رویکرد آنها نسبت به جنگ را نشان میدهد.
فاطمه فلاح: در نمایش "آرش" گلچهر دامغانی متن، اجرا و تمام عناصر در خدمت هم هستند و کاری یکدست ارائه شده است و میتوان گفت "آرش" یک نقالی مدرن است.
فاطمه فلاح: تماشاگر برای درکِ نمایش "دخترِ سطلی" باید بتواند به طورِ تقریبی معنایِ ضمنیِ نشانهها از جمله لباس، گریم، دکورِ صحنه را متوجه شود تا فضا را دریابد و جایگاه اجتماعی، اقتصادی، روانشناسانه و تاریخیِ یک شخصیت را متوجه شود.