به گزارش هنرآنلاین، علی خدایی در گفت‌و گو با ایسنا، در خصوص داستان‌های رایج در فضای مجازی اظهار کرد: ادبیات یک ویترین است از داستان‌های عامه پسند و پاپیولار تا داستان‌های نخبه گرا در آن وجود دارد و در این ویترین باز است. هر فرد داستانی را انتخاب می‌کند که به آن علاقه دارد و هیچ محدودیتی برای این مسئله وجود ندارد.
وی در خصوص کتاب‌های صوتی که در فضای مجازی رواج یافته است، اظهار کرد: مدتی است که این سبک کتاب‌ها طرفداران زیادی پیدا کرده اند، این سبک را خیلی دوست دارم. آخرین کتابم را هم با سی دی و به صورت فایل صوتی به بازار ارایه دادم. جوان امروزی آنقدر گرفتار و مشغول است که فرصتی برای خواندن کتاب ندارد. بسیار لذت می‌برم اگر بدانم جوان‌ها به جای شنیدن موسیقی‌های مبتذل ترجیح میدهند داستان گوش دهند.
وی با بیان اینکه نویسنده‌ها در قبال فروش کتاب‌هایشان وجه کمی دریافت می‌کنند، تصریح کرد: برای نویسندگان مهم نیست که کتاب‌هایشان مجانی خوانده شود یا در مقابل کتابشان پول پرداخت شود. شخصا معتقدم که باید از این رسانه استفاده کنیم و داستان‌هایمان را رواج دهیم. البته بسیاری مخالف هستند، من مخالفتی ندارم و لذت می‌برم داستان‌هایم چه بر روی کاغذ چه به صورت صدا شنیده و خوانده شود. اگر داستان، داستان خوبی باشد در هر دو حالت تاثیر گذار است.
نویسنده داستان "تمام زمستان مرا گرم کن"با تاکید بر اینکه این تصور نادرست است که دانشجوی رشته ادبیات یا رشته‌های وابسته حتما باید داستان بنویسد، تصریح کرد: باید زبان داستان را بیابیم. برای دانشجویان رشته پزشکی، هر قسمت از بدن انسان یک داستان است؛ دانشجویان رشته ریاضی داستانشان را با اعداد می‌نویسند، هر تکه از معادله یک داستان دارد؛ روایتی از یک موضوع با زبانی دیگر که هر کدام زبان خاص خود را دارند. زبانش مهم نیست.، مهم یافتن زبان‌ها است. مهم این است که چگونه و از کدام زبان وارد داستان شویم.
نویسنده کتاب "از میان شیشه، از میان مه" با بیان این که از داستان‌هایی که با محوریت دانشجویی و در مورد زندگی دانشجویی است لذت می‌برم، گفت: دلم می‌خواهد زمانی که در جشنواره دانشجویی داور هستم داستان‌هایی را بخوانم که در مورد زندگی دانشجویی است. زندگی دانشجویی باید در داستان‌هایی که در مسابقات دانشجویی مطرح می‌شود وجود داشته باشد. شیطنت‌ها، شلوغی‌ها، زندگی با استاد، زندگی بچه‌ها با یکدیگر، خوابگاه‌ها و... مسائل جذاب دانشجویی است که این جشنواره‌ها را جذاب می‌کند. دانشگاه‌ها محل جمع شدن دانشجویانی از سراسر کشور است بنابر این باید شاهد رنگارنگی داستان‌ها باشیم.
خدایی با بیان این که شرکت کنندگان بنا بر ذوق خودشان نویسندگی می‌کنند، افزود: دانشجویان جوان که وارد دانشگاه می‌شوند از سنین نوجوانی داستان نویسی را شروع کرده‌اند و همه چیز در ذهنشان در حال شکل گیری است. هرکسی باید علایقش را دنبال کند، یک نفر موزیسین می‌شود، یکی نقاش، دیگری هنرمند و بازیگر و یکی هم داستان نویس و شاعر می‌شود که این تفاوت‌ها قابل تحسین است.
وی با اشاره به مطالبات اهل قلم از دولت تصریح کرد: دولت آبادی و تعداد زیادی از نویسندگان دیگر در بیانیه‌ای حرف مابقی هنرمندان را به زبان آوردند. تنها مطالبه نویسندگان این است که بتوانیم در جایی آرام نوشته‌هایمان را منتشر کنیم. تصور نکنید اهالی فرهنگ می‌خواهند پرده دری کنند، ما ایده‌آل‌های زندگی را نشان می‌دهیم نه اینکه همدیگر را ویران کنیم.
نویسنده "کتاب آذر" افزود: رییس جمهور نیز باید به این نکته توجه کند که ایده‌آل‌های انسان بسیار زیباست، چرا که انسانی فکر می‌کنیم و تمام تعالیم کشور کهن ما بر اساس همین تعالیم، دین، آیین و وجدان در هر دوره از زندگی انسان بنا شد است. زیبایی را دوست داریم ستایش می‌کنیم و مطمئنا دوست داریم در کشوری زیبا زندگی کنیم.