سرویس تئاتر هنرآنلاین: ناصر آقایی متولد 1325 است. او دارای مدرک دکتری از دانشگاه واریک انگلستان، کارشناسی ارشد از دانشگاه ایالتی فلوریدا و کارشناسی هنرهای نمایشی از دانشکده هنرهای دراماتیک متولد بهمنماه است. او که به تازگی 70 سالگی خود را جشن گرفته آنچنان امید به زندگی در او موج میزند که میگوید: برای 120 سال دوم زندگیام از حالا برنامهریزی کردهام." به بهانه تولد این هنرمند و معلم هنر، گپی خودمانی با او داشتهایم که در ادامه میخوانید.
شما هیچ وقت از کارتان خسته نشدهاید؟
اگر کسی به کاری که انجام میدهد علاقه داشته باشد هرگز از آن خسته نمیشود. چون همواره کاری میکند که کمبودهای قبلی را جبران کند و همین فکر کردن باعث میشود سرحال و با نشاط باشد.
چقدر از کارتان انرژی میگیرید؟
کاری که برایش زحمت کشیده باشی، سالهای عمر خودت را گذاشته باشی، برایش تحصیل کرده باشی، مسلما وقتی به بهرهبرداری برسد مثل فرزندی است که شما بزرگاش کرده باشید و همواره مراقب هستید صحیح و سالم باشد و پر نشاط باقی بماند.
تا چه حد درگیر زمان هستید؟
بستگی دارد زمان را برای چه منظوری بخواهیم. اگر برای مدارج کاری و تحصیلی باشد، من همواره حس میکنم زمان سریع میگذرد و موفقیت و ایدهالها دورتر میشوند.
و چقدر به روز تولد میاندیشید و تا چه حد روزهای تولد را میشمارید؟
من از حالا برای صد و بیست سال دوم برنامهریزی میکنم. چون صد و بیست سال اول که قطعی است. اما برنامه مشخصی برای صد و بیست سال دوم ندارم فعلا. امیدوارم برنامه مناسبی طراحی کنم و از آن هم عبور کنم.
برنامه کاری شما برای صد و بیست سال دوم چیست؟ دوباره به سمت بازیگری کشیده میشوید؟
هر شغلی یک دورهای دارد به غیر از کار بازیگری که حد و مرز ندارد. اگر ۱۲۰ سالتان هم باشد و شوقاش را داشته باشید، میتوانید باز هم بازی کنید. اما اگر شغل اداری و کارمندی داشته باشید زمانی دارد و زماناش که تمام میشود باید کنارش بگذارید. من البته فعلا در هر دو زمینه فعالیت میکنم.
به نظر شما خلاقیت در سنین بالا از بین میرود؟
مسلما در هر دوره سنی میتوانید خلاق باشید. اما نوع خلاقیت با هم متفاوت است. جوانتر هستید خلاقیت شما با تجربه کمتر همراه است و در سنین بالا خلاقیت با تجربه بیشتر نمود پیدا میکند.
خلاقیت به اضافه تجربه تولید شاهکار میکند؟
میتوانیم اسمش را شاهکار بگذاریم. بستگی دارد دیگران بگویند یا خود شخص. خالق یک اثر هیچ وقت اثرش را شاهکار نمینامد چون همواره حس میکند از آن بهتر هم میتواند کار کند.
بعضی از هنرها مثل بازیگری نیاز به گروه و زمینهسازیهایی برای کارکردن دارد که فرد به تنهایی نمیتواند تامین کند. این موضوع فرایند مستمر کارکردن را برای بازیگر متوقف نمیکند و تاثیری بر عرصه کاریاش در سنین بالا نمیگذارد؟
مسئله عرضه و تقاضا است. هر چقدر تقاضا برای شخصی بیشتر باشد، کار برای او فراهمتر است و مهم نیست در چه مقطع سنی باشد. نمیتوان گفت سن که بالا رفت کاری پیدا نخواهید کرد. چون در بازیگری برای همه سنین عرصه فعالیت هست. نمایش آینه جامعه است. وقتی در جامعه از همه سنین مختلف حضور دارد، در نمایش نیز وجود دارد. پس بنابراین نقشهای متفاوت وجود دارد. ولی این دلیل نمیشود حتما کسی که سناش بالاتر رفت، میدان کاری برای او تنگتر شود. البته ممکن است نتواند برای کارهای هنری در نقشهای بزرگ و سنگین ظاهر شود، اما همواره حضورش مورد نیاز است.
شما روزی چند ساعت کار میکنید؟
حدود ۷ صبح بیدار میشوم و تا ۷ عصر در دفترم مشغول کار هستم. بعد از آن هم به پیادهروی میروم و دو سه ساعتی راه میروم. در خانه نیز تا ساعت حدود ۲ مشغول کارهای منزل هستم و بعد میخوابم.
اگر بخواهید به عنوان یک هنرمند کهنه کار درباره حرفهتان سخنی بگویید، چه میگویید؟
شناخت، تجربه، اشتیاق. شناخت به این معنی که برای انجام کار باید روی همه جزییاتاش مطالعه کنی، تجربه پس از اینکه مطالعه کردی به کمک میآید تا بتوانی دست آوردهای قدیمات را استفاده کنی و آنچه پیدا کردی پیاده کنی. اشتیاق این است که حوصله داشته باشی تا آن کار را به سرانجام برسانی، هرچقدر که زمان ببرد. هر کدام از سه جنبه نباشد شخص در وسط کار ممکن است متوقف شود.