هنرآنلاین:  در خاص بودن وزارت فرهنگ همین بس که یازدهم آبان سه وزیر ردای وزارت پوشیدند اما این روزها وزیر فرهنگ بیش از آن دو، زیر ذره بین است؛ به عنوان نمونه، رسانه ها سرویس های فرهنگ و هنر به روزی دارند و هنرمندان، آنلاین اخبار این عرصه را رصد می کنند اما آموزش و پرورش چنین موقعیت رسانه ای ندارد و سرویس های ورزشی هم چنان غرق در قرمز و آبی و فدراسیون فوتبال اند که معمولا وزیر ورزش در آن گم است مگر اینکه در دو تیم استراتژیک پایتخت ورود کند؛ از همین رو افکار عمومی چهار چشمی به وزیر فرهنگ خیره است تا شمیم تحول و نشاطی که رییس جمهور وعده داده را از وزارت فرهنگ استشمام کند.

یک -

هر چند هیچ رویکرد فرهنگی محصول ده بیست روزه ای در بر ندارد اما به گمانم اگر وزیر فرهنگ در یک مولفه زیر ساختی تمرکز کند و در آن هوای تازه بدمد به انتظار جامعه می تواند پاسخ مثبت دهد؛ برخی کارشناسان معتقدند ریشه اصلی ناکامی های هنری فرهنگی ما در عدم توسعه اقتصاد هنر و فرهنگ است؛ اگر مسیر درستی برای توسعه اقتصادی هنر و فرهنگ تعریف شود با خلق فرصت های تازه کاری برای شعاع وسیعی از هنرمندان و تحول در کثرت آفرینش های هنری بسیاری از مشکلات این وادی به خودی خود حل می شود؛ این گمانه به لطف دو شاخصه بازار مصرف هشتاد میلیونی ایران و نیز پتانسیل بخش خصوصی که شاید با مشوق هایی مانند معافیت مالیاتی اشتیاق شان برای سرمایه گذاری چند چندان شود، ممکن به نظر می رسد؛ نکته خوشایند اینجاست که آقای سید رضا صالحی امیری در نطق جلسه رای اعتماد مجلس و نیز یکی دو مصاحبه معدودش به این مهم اشاره و گویا پاشنه آشیل را به خوبی شناسایی کرده است.

دو -

اگر هنرمندان ایده ال پروری نکنند، وضع موجود را نقد و وضعیت مطلوب را طلب نکنند، به یقین دنیا یک مزه مهم را کم خواهد داشت؛ مثلا تعریف خطوط قرمز و کاستن از عرض آن، ترمیم احساس هنرمندان در خصوص آزادی بیان و حمایت های قانون در این زمینه و مهار ابزارهای دلواپسان... همه این ها آرزوهایی ست که بارها در این ستون بر آنها تاکید شده اما به یقین اگر ما با انقلابی در آفرینش های هنری روبرو شویم ممکن است از مسیری میانبر برخی از این چالش ها دور زده شود. دستکم ترین دستاورد چنان رونق اقتصادی، از میان رفتن اصطکاک میان هنرمندان و حذف انرژی های زائد است که خود یکی از بادهای ناموافقی ست که به بدنه تصمیم ساز فرهنگ و هنر کشور آسیب های جدی وارد ساخته است.

سه -

اگر وزیر فرهنگ، چنین نقشه راهی را مقبول بشمارد بدیهی ست هرگونه تغییر در این وزارتخانه باید بر این مدار بچرخد:" تعیین راهکارهایی برای برون رفت از این فقر دامنه دار هنری و فرهنگی"؛ نکته امید بخش این است که نزدیکان آقای وزیر او را در زمینه اقتصادی و خلق فرصت های سرمایه گذاری صاحب نظر معرفی می کنند و حتی این ویژگی را یکی از دلایل انتخابش از سوی رئیس جمهور می دانند.

 

- این یادداشت امروز 25 آبان،  در روزنامه شرق ص 14 به چاپ رسیده است.