سرویس تئاتر هنرآنلاین: حمید پورآذری کارگردان تئاتر در نمایشگاه مطبوعات در رابطه با وضعیت رسانه‌های تئاتر به خبرنگار هنرآنلاین گفت: مطبوعات، تئاتر را به چشم یک فوق‌‌برنامه می‌بینند و فقط می‌خواهند جنس انبارشان جور شود. ما تنها یک نشریه تخصصی مخصوص تئاتر به نام "نمایش" داریم که آن هم توسط مرکز هنرهای نمایشی چاپ می‌شود، در حالی که در گذشته نشریه‌ای مانند نشریه "صحنه" با کیفیت بالا توزیع می‌شد، حتی خود ماهنامه نمایش هم خیلی با کیفیت‌تر بود.

او ادامه داد: اکنون نشریاتی که فرهنگی و هنری هستند هم خیلی جدی به قضیه نگاه نمی‌کنند. به نظرم این مساله ضعف به شمار می‌رود چون رسانه یکی از مهم‌ترین ارکان تئاتر است. قصد مقایسه هنرها با یکدیگر را ندارم اما تئاتر به عنوان یک ابزار به لحاظ بعد و تأثیر اجتماعی تأثیر شگرفی دارد چون همه هنرها را در خودش دارد.

پورآذری خاطرنشان کرد: به نظرم خبرنگاران تئاتر هم خیلی جریان تئاتر را در سطح شهر جدی نمی‌گیرند، یعنی اگر اتفاقی در آن سمت شهر رخ می‌دهد، به بهانه دوری مسیر به تماشای تئاتر نمی‌روند. در واقع برای خود خبرنگاران هم تئاتر تنها در تئاترشهر، ایرانشهر، تالار وحدت و... خلاصه می‌شود و اجرای سالن‌های دیگر را نمی‌بینند. خبرنگاران به دنبال ایجاد جریان نیستند که بخواهند اهمیت آن را یادآور شوند. همان‌گونه که بازیگران، کارگردان‌ها، طراحان، نویسنده‌ها و... 60،70 درصد ایرادات عمده تئاتر هستند، خبرنگاران هم برای بالا بردن اهمیت هنر چندان تلاش نمی‌کنند.

کارگردان نمایش "هنگامی که" اظهار کرد: روزنامه‌ها همیشه صفحات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، ورزشی، حوادث و... دارند اما صفحه هنر و تئاتر کمتر در روزنامه‌ها و نشریات دیده می‌شود، در حالی که یک روزنامه می‌تواند به صورت جدی به تئاتر بپردازد تا مطالب تئاتری جزو یکی از اعتبارات و ارزش‌های روزنامه شود. حتی روزنامه‌هایی مثل صبا، بانی فیلم و هنرمند که در حیطه هنر و سینما منتشر می‌شود به تئاتر اهمیت چندانی نمی‌دهند.

او در پاسخ به این سئوال که بسیاری فکر می‌کنند انتشار مطالب تخصصی از سوی نشریات از سوی مخاطبان با استقبال روبه‌رو نمی‌شود، توضیح داد: من با تفکیک کردن مردم جامعه به عام و خاص مخالف هستم و معتقدم که چنین چیزی وجود ندارد. هر کسی به ویژگی‌هایی توجه کند که آدم‌های دیگر کمتر به آن توجه می‌کنند، آدم خاصی است و مهم نیست از چه قشری باشد. به نظرم این دست کم گرفتن و توهین است که مخاطبان ما مردم عادی هستند و باید مطالب روزنامه برایشان ساده گفته شود. مردم به هر خوراکی که به آنها می‌دهند، عادت می‌کنند. زمانی تلویزیون برنامه‌های درست درمان پخش می‌کند و سطح سلیقه را بالا می‌برد و زمانی دیگر با پخش برنامه‌های "چیپ"، سطح سلیقه مخاطبان پایین می‌آید. روزنامه هم همین شرایط را دارد و باید با ایجاد پرسش‌های مختلف در ذهن مطالعه‌کننده، او را به کشف وا دارد تا سطح آگاهی‌اش بالا برود.