سرویس مد و لباس هنرآنلاین: سارا برنده، عضو انجمن طراحان پارچه و لباس، عضو انجمن هنرمندان نقاش ایران و مدیر برند "پرنه دیزاین" است که در خصوص طراحی و تولید لباس کودک و نوجوان و لباس فرم مدارس به عنوان یکی از زیر شاخه‌‌های آن فعالیت چشمگیری دارد.
برنده در نمونه‌ای از کارهایش که بسیار هم مورد توجه و استقبال کودکان و همچنین اولیا آنها قرار گرفت، طراحی لباس فرم برای کودکان پیش‌دبستانی و هفت ساله را در دستور کار قرار داد که با هدف پرورش خلاقیت کودکان و تقویت قدرت انتخاب طراحی شده است.
این لباس طوری طراحی شده که کودک می‌تواند هر روز خودش سهمی در طراحی لباسش داشته باشد و با سلیقه خود آنرا دیزاین کند؛ به این صورت که چسب‌ها و دکمه‌هایی روی دامن این روپوش در نظر گرفته شده و یک سری المان‌هایی که برای کودکان جذابیت دارد و پشت هرکدام چسبی در نظر گرفته شده که کودک می‌تواند به سلیقه و انتخاب خود آنها را تغییر دهد.
برنده در گفت‌وگویی با خبرگزاری هنرآنلاین، به تشریح فعالیت‌های خود با برند "پرنه دیزاین"پرداخته که در ادامه این مطلب نیز با تصاویری از نمونه کارهای کم‌نظیر او در حوزه پوشاک فرم مدارس آشنا می‌شوید:
خانم برنده لطفاً درباره سبقه فعالیتی‌تان در حوزه مد و لباس توضیح دهید.
عضو انجمن طراحان پارچه و لباس و انجمن هنرمندان نقاش ایران بوده و از سال 1393 از اعضای شورای راهبردی علمی دانشگاهی مد و لباس کشور هستم.
از دوران دانشجویی کار طراحی و تدریس در مراکز آموزشی را همزمان انجام می‌دادم و از سال 88 تدریس در دانشگاه در گروه طراحی لباس را آغاز کردم؛ از سال 1391 هم در سمت مدیر دپارتمان فرهنگ و هنر و طراحی لباس مجتمع فنی تهران نمایندگی ونک مشغول به فعالیت هستم.
در رابطه با طراحی و تولید لباس از سال 88 در حوزه طراحی و تولید مانتو و طراحی جواهرات و زیورآلات به صورت محدود فعالیت داشتم و معمولا نمایش آثارم به صورت ایونت یا در گالری‌های کوچک به صورت فصلی بود.
چه شد که بیشتر توجه‌تان به سمت طراحی لباس کودک و مدارس معطوف شد؟
در طی این سال‌ها و تجربه کار اجرایی و با اتکا به تجربیات و دیدگاه ساختارشکنانه نسبت به انتخاب رنگ‌ها در لباس کودکان و ضعف و فقر موجود در طراحی لباس کودکان در ایران، به خصوص نواقص و ایرادات بی‌شمار در حوزه لباس مدارس، به عنوان رسالتی درونی تصمیم گرفتم بطور جدی در این زمینه کار کنم و انقلابی در طراحی و رنگ و فرم لباس مدارس ایجاد کنم.
درباره تأسیس و ثبت برند "پرنه دیزاین" توضیح دهید.
در سال 94 برند "پرنه دیزاین" را به ثبت رساندم. پرنه به معنای بالاپوش یا پیراهن فراخی است که از سرشانه‌ها تا جلوی سینه از پارچه های گلدار و از سینه به پایین دارای برش‌هایی از زری و اطلس و تافته است و از آنجایی که در اغلب طراحی‌هایم از ریزه‌کاری‌های زیادی شامل برش های متنوع، پارچه‌های طرح‌دار، تکنیک‌های پارچه‌سازی و یا چاپ استفاده می‌کنم این نام را برگزیدم.
البته فعالیت پرنه در خصوص طراحی و تولید لباس کودک و نوجوان است و لباس مدارس یکی از زیر شاخه های فعالیت ماست. از همان آغاز نسبت به رنگ و فرم در لباس مدارس رویکردی نوآورانه داشتم و شاید دلیل اصلی آن شناخت قوی من از رنگ و فرم، به خاطر سال‌ها تحصیل و کار در حوزه هنرهای تجسمی و دانش مبانی هنرهای تجسمی است و با ارتباط دادن آن با طراحی لباس توانستم به آن جهت بدهم.
حضورتان در نخستین نمایشگاه لباس مدارس بسیار پررنگ بود. نظرتان درباره چنین رویدادهایی چیست؟
طرح برگزاری نمایشگاه لباس مدارس را در سال 94 به بنیاد مد و لباس پیشنهاد دادم که با توجه به حضورم در شورای راهبردی علمی دانشگاهی مد و لباس کشور و با توجه به ماهیت فرهنگ‌ساز بودن این ایده تصمیم گرفتم با حمایت و تحت پوشش بنیاد مد و لباس نمایشگاهی از کارهایم برگزار کنم که شروع یک حرکت فرهنگی در پوشش مدارس کل کشور باشد ولی با توجه به برگزاری نمایشگاه مشابه تحت عنوان نمایشگاه پوشاک مدارس در بوستان گفت‌وگو تصمیم گرفتم بخاطر بازدید عموم داشتن آن نمایشگاه رونمایی از طراحی‌هایم را در آنجا داشته باشم تا مردم ببینند که لباس فرم مدرسه به شکل دیگری غیر از آن یونیفرم‌های تکراری هم می‌تواند باشد.
از اهداف اصلی من در طراحی روپوش‌ها و انتخاب رنگ آنها این بود که این پوشش، نه صرفا جهت همگون سازی کودکان بلکه نمایشی شاد از رنگ‌های زنده باشد تا ضمن ایجاد احساس و خاطره ای خوب از لباس فرم در ذهن کودک در آرامش و بهداشت روانی کودک تاثیر عمیقی باقی بگذارد. مسئله دیگری که باعث گرایش من به سمت طراحی لباس فرم مدارس بود، فرهنگ‌سازی در لباس فرم مدارس و ارتباط برقرار کردن کودک با لباس و در مرحله بعد اصلاح فرهنگ پوشش لباس فرم بود، من سعی کردم نوعی ساختارشکنی در طراحی یونیفرم و مقنعه برای دختران در مقطع دبستان و حتی معلمان آنها داشته باشم با هدف علاقمند کردن کودک به الزاماتی که در فرهنگ پوشش بایستی رعایت شود.
چه عاملی باعث شده است که جایگاه نقوش ایرانی و اسلامی در آثارتان چشمگیر باشد؟
در برخی از کارهایم از نقوش ایرانی اسلامی و گل و مرغ و از تکنیک های چاپ استفاده کردم، برای آشنایی هر چه بیشتر کودکان با فرهنگ غنی ایرانی اسلامی و نقوشی که ریشه در فرهنگ و هنر ایرانی دارد تا ضمن بکارگیری رنگ‌های شاد و متنوع و طراوتی که در نقوش ایرانی است، مدارس بتوانند در مقاطع مختلف با بکارگیری این نقوش که بسیار تنوع دارند ایجاد جداسازی در مقاطع داشته باشند. درباره چیدمان عناصر توسط دانش‌آموزان روی لباس یونیفرم مدارس توضیح بدهید. در این حالت روپوش مدرسه از حالت یک فرم و لباس الزامی و تکراری برای کودک خارج شده و همچون سطحی است که متعلق به خود او و از خود اوست چون خودش در شکل‌گیری آن سهیم است و می تواند به انتخاب خودش عناصر را چیدمان کند. حتی مدارس می‌توانند ماهیانه کارگاه‌هایی در نظر بگیرند تا کودکان خودشان المان‌های مورد علاقه‌شان را در آن کارگاه درست کنند و روی لباسشان بچسبانند و این خود قدمی بزرگ در پرورش خلاقیت کودکانمان خواهد بود.
انتخاب نوع پارچه‌ها و طراحی‌های متنوع را بر چه اساس انجام می‌دهید؟
در مورد جنسیت و انتخاب نوع پارچه‌ها سعی کردم با بکارگیری پارچه‌های پنبه‌ای برای کودکان پیش دبستانی با توجه به نیاز لطافت و راحتی و انتقال رطوبت و تعریق مناسب و همچنین استفاده از پارچه های پنبه و پلی استر برای سنین نوجوان و متوسطه که حفظ ظاهر مناسب در عین دوام در شستشو و حفظ خواص تخصصی و راحتی مناسب را دارا باشند، در نظر بگیرم. در مجموعه اخیرم در راستای آرامش روانی کودکان لباس معلم‌ها را نیز طراحی کردم با استفاده از همان رنگ‌های شاد کودکانه و حتی در برخی موارد با رنگ و پارچه های مشابه با لباس فرم دانش آموزان به دلیل ایجاد حس صمیمیت کودک با معلم و همین طور تاثیر روانی این رنگ ها در روان کودک نسبت به افرادی که بیشترین زمان خود را در طول روز با آنها صرف می‌کنند.
و سخن پایانی...
در پایان از بنیاد ملی مد و لباس کشور تقاضای حمایت در جهت حفظ جایگاه و حق مالکیت معنوی طراحی هایم را دارم و امیدوارم با همکاری و حمایت وزارت آموزش و پرورش بخش طراحی و تولید لباس فرم مدارس به افراد متخصص واگذار شود و این کار با دید آکادمیک بررسی شود تا بتوانیم پوششی برازنده بر قامت فرزندان این آب و خاک بپوشانیم و شاید نمود آن را هر چند کوچک اما از لحاظ روانی در آینده و تعاملات اجتماعی کودکانمان و رشد و تعالی آنها شاهد باشیم و من هم امیدوارم بتوانم سهمی کوچک در این راه داشته باشم.