سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: حسین سناپور، نویسنده معاصر در پاسخ به سوال ایسنا مبنی بر رسم الخط خاصی که در کتاب "تو در تویی شگردها، هشت جستار داستان‌نویسی" استفاده کرده است، گفت: ما در ایران رسم‌الخطی که همه آن را قبول داشته باشند، نداریم. حتی چیزی که فرهنگستان زبان فارسی تصویب کرده با آن چیزی که آموزش و پرورش در مدارس درس می‌دهد، فرق دارد. این نشان می‌دهد حتی در عالی‌ترین سطوح آموزشی کشور نیز اختلاف نظر وجود دارد، چه برسد به کتاب‌های آدم‌های مختلف. بحث رسم‌الخط سال‌هاست که در ایران جدی شده است.
او گفته: مثلا در دهه ۷۰ مجله آدینه دو گروه از آدم‌های بزرگ این رشته را کنار هم جمع کرد تا در زمینه رسم‌الخط به پیشنهادهای مشترکی برسند و آن را به دیگران نیز اعلام و توصیه کنند. این کار انجام شد و با حضور آدم‌های بزرگی مثل ابوالحسن نجفی، ایرج کابلی و چند تن دیگر (که من الان نام‌هاشان را فراموش کرده‌ام)، چند جلسه برگزار شد. در این جلسات مشخص شد که اختلاف نظر بسیاری درباره مسئله رسم‌الخط حتی در بین بزرگان وجود دارد. حاصل آن جلسات چند توصیه‌نامه و پیشنهاد برای رسم‌الخط بود، اما متأسفانه این بحث‌ها ادامه پیدا نکرد تا اختلاف نظرها حل شود و ما پیشنهادهای زیادی در این‌باره داشته باشیم و آن‌ها را رعایت کنیم.
سناپور که در کتاب "تو در تویی شگردها، هشت جستار داستان‌نویسی"، زندگی" را "زنده‌گی" نوشته، می‌گوید: حالا اگر شما درباره نوع رسم‌الخط من توضیحی بخواهید باید به کتاب "درست‌نویسی خط فارسی" نوشته ایرج کابلی رجوع کنید یا کتاب‌ها و مقالاتی که کسان دیگری مانند داریوش آشوری نوشته‌اند. من با نظر این دوستانی که موافق تغییراتی در رسم‌الخط هستند، بیش‌تر موافق هستم و در نتیجه تا جایی که بتوانم در نوشته‌هایم پیشنهادهای آن‌ها را رعایت می‌کنم نه تمام آن چیزی که آموزش و پرورش درس می‌دهد، چون رسم‌الخط آموزش و پرورش را قابل اصلاح می‌دانم.
"تو در تویی شگردها، هشت جستار داستان‌نویسی" در ۱۲۵ صفحه با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه و قیمت ۱۰هزار تومان در نشر چشمه منتشر شده است.