سرویس معماری هنرآنلاین : پلتفرم ٢٨ مجموعه اى از کارهاى تولید شده در کارگاه " مجموعه اى از تهران" را در روز پنجشنبه ١٣ خرداد به نمایش گذاشته است. این نمایش عمومی متشکل از ١٢ اثر است که از طریق گردآورى أشیاء، بازگوى داستانى از گوشه و کنارههای زندگى شهرى در تهران هستند. این نمایش سعى بر تجزیه و تحلیل ایده "موزه"در شهرهای بزرگ را داشته و به دنبال ارائه نقطه نظرى متفاوت است که نقطه تمرکز را بر تقویت هویت شخصى گذاشته و از عظمت ایدئولوژیهای ارائه شده در موزهها پرهیز میکند.
در این راستا، اورهان پاموک میگوید: "من عاشق موزهها هستم و تنها کسى نیستم که مى دانم که با گذر هر روز، این موزهها تا چه حد مرا خوشحال تر میکنند. من موزهها را بسیار جدى میگیرم و گاهى، این جدیت مرا به عصبانیت میکشد. و اما در توان من نیست تا با بغض و کینه از موزهها سخن بگویم. در دوران کودکیم موزههای اندکى در إستانبول وجود داشت. اکثر این موزهها مجموعه اى از مجسمههای تاریخى و یا، به ندرت و خارج از دنیاى غربى، مکانى با تأثیرات دولتى بودند. بعدها، موزههای کوچک در کوچه پس کوچههای شهرهای اروپایى مرا به این حقیقت رساند که موزهها، همانند داستانها، میتوانند در مورد فردیت أشخاص صحبت کنند. این به آن معنا نیست که از اهمیت موزه لوور، موزه متروپولیتن، کاخ توپکاپى، موزه بریطانیا، پرادو، موزه واتیکان، و تمامى گنجینههای مختلف دیگر بکاهیم. ولى من بر علیه این مؤسسات با ارزش و عظیمى هستم که به الگویى براى موزههای آینده درآمدهاند. موزهها باید با تفحصى مستمر، پرده از رمز و رازهای جهان و انسان مدرنى بردارند که از دل ملتهایی غیر غربى و با ثروتى روز افزون بیرون میآید. در نهایت، هدف موزههای بزرگى که از طرف نهادها حمایت میشوند، ارائه صورتى از همین نهادهاست. این امر نه هدفى بهینه و نه معصومانه دارد".
این نمایش حاصل کارگاهی یک هفته اى است که سعى در خلق موزه اى مینیاتورى از زندگى روزمره در تهران را از طریق جمع آورى أشیاء در سطح شهر و به دور از تصمیم گیریهای کلانِ نهادهای ادارى دارد. أشیاء جمع آورى شده در ١٢ ویترین از پیش ساخته شده دور هم گرد آمدهاند تا بازگوى شخصیتِ شهرىِ محله اى باشند که به آن تعلق داشتهاند. هر ویترین داستانى دارد و نمادى است از چهره پر جنب و جوش زندگى روزانه در تهران. در این کارگاه، ١٢ شرکت کننده از زمینههای متفاوت دور هم جمع شدهاند. این کارگاه توسط دو طراح آلمانى، کارلوتا ورنر و موریتز والتر تنظیم و اداره خواهد شد.
کارلوتا ورنر طراح أشیاء کاربردى بوده و گستره فعالیتهایش متمرکز بر طراحى نمایشگاهها و طراحیهای پایدار در کشورهای در حال توسعه و یا توسعه نیافته میباشد. از کارهاى او میتوان به موزه معصومیتِ اورهان پاموک در إستانبول و یا طراحى اجاقهای آفریقایى نام برد که در سطوح بین المللى جوایز متعددى را از آن خود کرده است.
موریتز والتر معمارى است که حوزه فعالیتش متمرکز بر طراحى بناهاى عمومى در بافت موجود شهرى است. او به تازگى در شرکت "ساندر پلاسمن ارکیتکتس" بازسازى موزههایی نظیر دیشتورهالن در هامبورگ را به اتمام رسانده. هر دو طراح علاقمند به سوژه موزه و فن جمع آورى أشیاء به عنوان امرى فرهنگى هستند. این دو به تازگى کارگاهى را با عنوان "مجموعه اى از مسقط" در دانشگاه "جرمن تکنیکال" در مسقط به اجرا گذاشتند. کارگاه تهران، دنباله اى است از تحقیق این دو در کشورهای خاور میانه.