سرگه بارسقیان نهمین جایزه مطبوعاتی ˝امید˝ را دریافت کرد

به گزارش هنرآنلاین؛ در ابتدای این مراسم، گیتی الهی (همسر دکتر سمسار) ضمن خوش آمدگویی به حضار، گفت: خوشحالیم که امروز در جمع کوچک‌مان، دوستان و روزنامه نگاران جوان و استادان قدیمی این حرفه حضور دارند و نهمین دوره جایزه دکتر مهدی سمسار با عنوان "امید" اهدا می شود. 13 سال از پیوستن او به نور می‌گذرد و یاد و خاطره همیشگی‌اش همواره با ما و دوستان یکدل و جوان او است. امروز در این جلسه جای زنده یادها دکتر کاظم معتمد نژاد، استاد دکتر باستانی پاریزی، دکتر ظریفی و دکتر احسان نراقی خالی است. آنها در این سال ها همواره در این جلسات حضور داشتند و یاد و خاطره دوست قدیمی خود را با سخنرانی هایشان گرامی داشتند. یاد و خاطره شان گرامی باد!

گیتی الهی در ادامه گزارشی از کارهای انجام شده در 13 سال اخیر ارائه کرد و اظهار داشت: در سال 1384 یادنامه دکتر مهدی سمسار به کوشش آقای علی دهباشی منتشر شد. در سال 1385 کتاب "دنیای تئو"(چاپ سوم) توسط انتشارات نقش جهان و کتاب "ایران در اسپانیا" توسط انتشارات گستره هر دو به مدیریت آقای مجید طالقانی منتشر گردید. در سال 1387 کتاب های "عطر"(چاپ دوم)، "پرستار فرانسوی"(چاپ دوم) توسط انتشارات نشر نو منتشر شد. همچنین در سال 1387، 60 جلد از کتاب های همسرم به کتابخانه انجمن ایرانشناسی فرانسه در ایران اهدا شد. در سال 1388 از سه سال مراسم اهدای جایزه امید و شرح حال دریافت کنندگان این جایزه در زمینه نشریه کوریه انترنسیونال با عنوان خبرنگاران امید چاپ شد. امیدوارم که با این کار بتوانیم جایزه روزنامه نگاری امید را جهانی کنیم.

وی افزود: در سال 1390 با محبت، همت و یاری زنده یاد دکتر معتمدنژاد کتابخانه دکتر مهدی سمسار که شامل 800جلد کتاب های فرانسه و فارسی بود به دانشکده مطالعات جهان تهران واگذار شد. در سال 1393 کتاب "از کوروش تا اسکندر" (چاپ ششم) توسط نشر علم با مدیریت آقای مهدی حلمی منتشر گردید. در سال 1393 چاپ پنجم "دنیای تئو"" توسط نشر نقش جهان وارد بازار شد.

گیتی الهی در پایان سخنانش گفت: در اسفند 1393 چاپ دوم کتاب دوجلدی "هیتلر" نوشته یوآخیم فست و ترجمه دکتر مهدی سمسار توسط نشر چشمه به مدیریت آقای حسن کیائیان منتشر گردید. در ضمن کتاب "هنر جنگ" نوشته سون تزو ترجمه دکتر مهدی سمسار برای چاپ به انتشارات نقش جهان واگذار گردید.

پس از این سخنان، حجت الاسلام و المسلمین سید محمود دعایی(سرپرست موسسه و روزنامه اطلاعات) در سخنانی گفت: این مراسم برای من بسیار خاطره انگیز است چون توفیق داشتم دوبار در این جلسه شرکت کنم. برگزار کنندگان این مراسم به قدری با احساس و حسن نیت برخورد کرده اند که مارا شیفته کردند و این برای من بسیار ارزشمند است. مدتی برای یکی از دوستانی که افتخار دریافت این جایزه را داشتند یک گرفتاری پیش آمد و ایشان [گیتی الهی] به مثابه یک مادر و غمخوار تماس می گرفتند و پشت تلفن چنان غمگینانه درباره این موضوع صحبت می کردند و می دانم که اشک می ریختند. زیرا نگران فرزند نازنین این دوست بودند که خوشبختانه الان اینجا نشسته اند. آزادی این دوست برای ایشان جشنی بود که به من زنگ زدند و این مساله را به هم تبریک می گفتیم.

نقش منتخبان جایزه "امید"، فرهنگسازی و آزادگی است

دعایی با اشاره به زنده شدن نام و یاد بزرگان فرهنگ در مراسم جایزه "امید"، اظهار داشت: از خاطرات زیبایی که من از این جلسات دارم این است که تجدید عهدی که نسبت به بزرگان و شخصیت هایی می شود که رهین دانش و معرفت آنها هستیم. پیشاپیش همه آنها هم مرحوم استاد باستانی پاریزی است که یادگارشان امروز در میان ماست و جایشان در مراسم متعدد که برگزار می شد بسیار خالی بود.

سرپرست روزنامه اطلاعات و نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی با اشاره به همکاری با سرگه بارسقیان گفت: وقتی مژده دادند که منتخب امروز آقای سرگه بارسقیان هستند، من بسیار خوشحال شدم چون با ایشان همکاری داشتم و همه اش لطف و صفا بود. وقتی نام ایشان آمد من یاد خاطراتی افتادم که در مجلس داشتیم. من چند دوره افتخار داشتم که نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی بودم. صندلی های مجلس را به قید قرعه انتخاب می کنند و هر شش ماه قرعه کشی می شود و هر کسی برای شش ماه صندلی اش مشخص می شود که تبعیضی نباشد که همیشه جلو باشند یا عده ای عقب بنشینند. در یک دوره شش ماهه اتفاقا خدمت یکی از هم کیشان آقای سرگه بارسقیان بودم . از روز اول با ایشان شوخی می کردم . برای اینکه صمیمیت بیشتری با ایشان داشته باشم هر وقت به ایشان می رسیدم صلیب می کشیدم و او هم پاسخ می داد.

دعایی در پایان سخنانش انتخاب برگزیدگان جایزه "امید" را جهت دار توصیف کرد و گفت: این وفا و این ادبی که این خاندان سمسار دارند و خاطره بزرگ خاندانشان را همیشه با یک مراسم شکوهمند فرهنگی و مطبوعاتی گرامی می دارند برای من الگو و درس است. خوشحالم توفیق حضور در اینجا دارم و به عنوان یک خدمتگذار جامعه مطبوعاتی افتخار می کنم که در جمع صمیمی کسانی هستم که انتخابشان، انتخاب جهت دار است، یعنی کسانی را انتخاب می کنند که در جهت آزادی، ارتقای فکری و فرهنگی جامعه ما قدم بر می دارند و نقش شان فرهنگسازی و آزادگی است.

نسل جوان روزنامه نگاران ایران "امید" را انتخاب کرده اند

در ادامه داود احمدی مونس "آروین"، (کارتونیست و برنده یکی از دوره های جایزه "امید") پیام دکتر شیرین سمسار را قرائت کرد. در این پیام آمده بود: وقتی تصمیم گرفتیم که جایزه روزنامه نگاری بدهیم، به دلم افتاد که علاوه بر اسم پدرم یک اسم نمادین به آن بدهیم که هم به پدرم مربوط باشد و هم به روزنامه نگاری، به دنبال این اسم به یادنامه پدرم نگاه کردم که شاید دوستان و همکاران پدرم بتوانند مرا کمک کنند. دیدم همگی آنها از عشق او به روزنامه خوانی که او را به روزنامه نگاری کشاند نقل می کنند. از طریق مقاله یکی از دوستان فهمیدم که پدرم در ۱۸ سالگی، قبل از این که حتی دانشجویی در تهران باشد، در یک مسابقه نظرخواهی شرکت کرده بود، موضوع مسابقه این بود که به نظر شما ایران باید به صورت فدرال اداره شود؟ خبر که به پدرم رسید بلافاصله تا دکه روزنامه فروشی دوید، نه تنها دید که یکی از برندگان است بلکه مطلبش در صفحه اول آن نشریه چاپ شده بود.

در این پیام آمده است: بدون تردید این جایزه به پدرم جرات طی کردن راه آینده اش را داد. اولین مقاله او چاپ شده بود و آن نشریه امید نام داشت. او جایزه امید را ربوده بود و من آنچه را که باید، پیدا کردم. وقتی چندی بعد در برنامه تلویزیونی فرانسه سردبیر جوان یک روزنامه ایرانی گفت فقط امید برای ما باقی مانده است، انگار این بود که نسل جوان روزنامه نگاران ایران نام امید را انتخاب کرده بودند. بی شک امید است که می تواند شمع های خاموش شده عشق دوستی و ایمان و معنویت را روشن نگاه دارد. پدرم طی زندگی روزنامه نگاری اش با مشکلات فراوان روبرو شده بود اما با ایمان و اعتقاد به راه خود که همانا حقیقت جویی بود زندگی را ادامه داد. او با ترجمه کتاب هایی که پیام آور امید و آینده بودند به نسل جوان راه زندگی و مبارزه با نادرستی ها و گژ اندیشی ها را نشان داد. به همین دلیل بود که او در زمانى که حس شکست ناشى از کودتاى ۲۸ مرداد ۳۲ جامعه را فراگرفته بود کتاب "چه باید کرد؟" تولستوى را منتشر کرد. چه باید کرد؟؛ به این سوال پدرم نیم قرن پیش پاسخ داد. خواهش دارم توجه داشته باشیم آنچه که من در نوشته پدرم در نیم قرن پیش تا امروز خواندم فشرده اش را در کلمه "امید" تصور می کنم و شما چه فکر می کنید؟

در اتنهای پیام دختر زنده یاد مهدی سمسار آمده بود: امروز در جمع شما عزیزان آرزو دارم جایزه امید را که به یاد پدرم می دهیم، بتواند وسیله ای باشد که روزنامه نگاران جوان و آینده ایران شمع امید را در دل فروزان نگاه دارند و در راهی که انتخاب کرده اند چون پدرم مصمم، حقیقت جو، عدالت خواه و پیروز باشند.

در ادامه مراسم، مژگان جمشیدی، روزنامه نگار و برنده دوره سوم جایزه امید، رزومه سرگه بارسقیان(برنده نهمین دوره جایزه امید) را برای حضار قرائت کرد. جمشیدی گفت: آقای سرگه بارسقیان کار مطبوعاتی را از سال 1379 با روزنامه حیات نو آن هم با یادداشت سیاسی آغاز کرد. سپس با روزنامه اعتماد در سال 82 و همزمان با روزنامه یاس نو همکاری داشت. در سال 83 با روزنامه وقایع اتفاقیه و جمهوریت مجددا در همان سال خبرنگار سیاسی روزنامه اعتماد نیز بودند. تا سال 84 این همکاری با روزنامه اعتماد ادامه داشت و نهایتا با گروه جهان روزنامه ایران نیز وارد همکاری شدند.

وی افزود: در سال 84 چند ماهی هم به خبرگزاری آفتاب رفتند و چون از یک سال قبل از آن با طرح شدن پرونده هسته ای ایران ایشان حساسیت خاصی به این موضوع پیدا کرده بودند، بطور خاص حوزه کاری شان را در پرونده هسته ای ایران متمرکز کردند. در بهمن 84 به روزنامه اعتماد ملی رفتند و تا سال 88 که این روزنامه توقیف شد در سرویس سیاسی این روزنامه مشغول بکار بودند. در همین حین از سال 86 تا 87 هم در هفته نامه شهورند امروز به طور مستمر گزارش های تاریخی می نوشتند و از سال 88 تا 89 مشغول نگارش روزشمار پرونده هسته ایران بودند. در سال 88 با گروه تاریخ ماهنامه مهرنامه نیز همکاری داشتند و در سال 89 سایت تاریخ ایرانی با مدیریت سید صادق خرازی راه اندازی می کنند که همچنان نیز فعالیت دارد و ایشان سردبیر این سایت هستند.

جمشیدی با اشاره به دیگر فعالیت های برنده این دوره جایزه"امید" تصریح کرد: آقای بارسقیان در سال 90 دبیر گروه تاریخ مجله شهروند امروز شدند و از آن سال تا سال 92 دبیر گروه تاریخ مجله اندیشه پویا نیز بودند. در سال 91 معاون سردبیر روزنامه اعتماد شدند، در سال 93 معاون سردبیر هفته نامه تجارت فردا و در آبان 93 نیز سردبیر سایت دیپلماسی ایرانی شدند که تا به امروز نیز این مسئولیت را دارند. در سال 92 تا 94 با روزنامه های نشاط(که هیچ وقت منتشر نشد)، آسمان و مردم امروز همکاری کردند از سال 94 دبیر گروه جامعه شناسی ماهنامه مهرنامه هستند. طی این 16 سالی که ایشان فعالیت مطبوعاتی دارند با بسیاری از مطبوعات همکاری داشتند که در اینجا به آن ها اشاره ای نشد.

مژگان جمشیدی در پایان گفت: در حال حاضر سرگه بارسقیان سردبیر سایت های تاریخ ایرانی، دیپلماسی ایرانی هستند و بزودی قرار است که سردبیر سایت خبری جدیدالتاسیسی به نام وقت ایران بشوند و همچنین دبیر گروه جامعه شناسی ماهنامه مهرنامه هستند. ایشان روزنامه نگاری را به گفته خودشان مدیون دوستان فراوانی هستند از جمله امید معماریان، حسین باستانی، روزبه ابراهیمی و تا امروز که سالهاست در کنار آقای محمد قوچانی در حال فعالیت هستند و خود را کار آموز ایشان می دانند. در حال حاضر هم ایشان مشغول نگارش تحقیقی درباره جوانب نظامی کودتای 28 مرداد32 هستند.

در ادامه برنامه لوح تقدیر نهمین جایزه مطبوعاتی "امید" با حضور جمعی از حضار و خانواده زنده یاد مهدی سمسار به سرگه بارسقیان اهدا شد.

در ادامه مریم شبانی(از برنده های دوره قبل جایزه "امید") لوح تقدیر را قرائت نمود. در این لوح تقدیر آمده است: "به نام آفریننده زیبایی ها؛ جناب آقای سرگه بارسقیان با یاد و خاطره دکتر مهدی سمسار که همواره مشوق نوآوری و حمایت در همه زمینه ها روزنامه نگاری برای جوانان بوده است و عمری در راه اعتلای فرهنگ و مطبوعات کشورش کوشیده است، نهمین جایزه امید روزنامه نگاری را به نام ایشان به شما تقدیم می کنیم. شما یکی از روزنامه نگاران جوان امروز ایران زمین هستید و ما معتقدیم شما مطالبی را که در حوزه تاریخ معاصر منتشر می کنید، آرمان های انسانی، حقیقت جویی و تعامل و آشتی را درنظر داشته اید. گام های ارزنده شما برای آگاهی مردمان امروز و نسل های آینده سرزمین ایران که با ایمان، عشق حقیقت و امید همراه است قابل تقدیر و تشویق است/ گیتی سمسار، شیرین سمسار، شهرزاد سمسار"

از راز های موفقیت دکتر سمسار تسلط بر زبان های خارجی بود

سپس علی دهباشی(روزنامه‌نگار، نویسنده و سردبیر مجله بخارا) در جایگاه حاضر شد و گفت: این افتخار را داشتم که از اولین جایزه تا الان جزو دوستانی باشم که ناظر کوشش های خانواده دکتر سمسار بودم. گرچه در ابتدا گرامی داشت، یاد و خاطره دکتر سمسار بود ولی در درون این یاد و خاطره، توجه به روزنامه نگاری موثر ایران یک امر بسیار مهم است. در هر جلسه طی صحبت هایی که شد علاوه بر آنچه در یادنامه توسط نسل همکاران دکتر سمسار بیان شد، وجه دیگری از زندگی زنده یاد مهدی سمسار را بیان کردیم. ممکن است که خیلی ها دکتر سمسار را ندیده باشند، صدایش را نشنیده باشند ولی از طریق نوشته هایش با او آشنا باشند.

دهباشی با اشاره به ویژگی های منحصر به فرد زنده یاد مهدی سمسار گفت: اما آنچه که در ارتباط با آقای بارسقیان و در زندگی دکتر سمسار مهم است، این است که نسلی در آن دوره روزنامه نگاری را آغاز می کردند از جهاتی بسیار جدی تر از روزنامه نگاران اکنون بودند. آنها حتما بر یک یا دو زبان خارجی تسلط داشتند و این تسلط به آنها امکان را می داد که با جهان معاصر خودشان ارتباط جدی تری برقرار کنند. یکی از رازهای موفقیت دکتر سمسار علاوه بر شور، اشتیاق، استمرار و پشتکار، این بود که از سنین نوجوانی موفق شد یک زبان خارجی را و بعد دو زبان خارجی را به تسلط کامل صحبت کند، بنویسد.

سردبیر مجله بخارا افزود: در آن زمان نه اینترنت بود نه رادیو ها به این صورت بودند و تنها راه کسب اطلاعات، خواندن روزنامه های جدی بود. دکتر سمسار مسلط به زبان فرانسه بودند و اصولا روزنامه نگاری آن زمان در دنیای فرانسه زبان جایگاه خاصی داشت و هنوز هم دارد. این ویژگی به دکتر سمسار امکانی داد تا بتواند با اتکا به دانش جهانی روزنامه نگاری مقالات عمیقی را بنویسد. کاری که در نسل ما با کاهلی و بی اعتنایی آن را ادامه می دهیم، این درسی است که باید از دکتر سمسار بیاموزیم. امروزه تسلط به زبان خارجی برای یک روزنامه نگار یک امر بدیهی و مانند اکسیژن است و این امکان را به روزنامه نگار می دهد که با دنیای بزرگی که در اطرافش هست ارتباط داشته باشد.

مستند بودن و تسلط به زبان خارجی دو ویژگی اصلی سرگه بارسقیان است

دهباشی به ویژگی های حرفه ای سرگه بارسقیان اشاره کرد و اظهار داشت: آقای سرگه بارسقیان از جهت تسلط به زبان خارجی نمونه هستند و راه دکتر سمسار را طی کرده اند. از روزهایی که من مقالات ایشان را می خواندم ایشان را می شناسم ولی هرگز ایشان را ندیده بودم و بر حسب اتفاق با ایشان آشنا شدم. به ایشان تبریک گفتم که مقالاتشان در زمینه مسائل سیاسی و اجتماعی با اتکا به دانش سیاسی جهانی بود. ایشان در بیشتر مقالات شان منابعی داشتند که دست اول بود و در دنیای امروز مطرح می شد و ایشان به علت درک نیاز دانستن یک زبان خارجی آن هم در عرصه کار مطبوعاتی موفق شدند مقالاتی را بنویسند که قالب آنها تاریخ مصرفی ندارد.

دهباشی در ادامه سخنانش افزود: اگر مقالات ایشان را جمع کنیم و بخوانیم، خواهیم دید که ایشان دو ویژگی دارند، یکی اینکه مساله جهانی را به دلیل ممارست و درک نیاز دانستن یک زبان خارجی برای روزنامه نگار از نوجوانی در خودشان حفظ کردند. ویژگی دومشان مستند بودن کار های ایشان است. هیچ مصاحبه و مقاله ای را از ایشان نداریم که یک تکذیب یا حتی توضیحی به دنبال داشته باشد. این به دلیل دقت کاری ایشان است.آنچه بصورت شفاهی و چه به صورت رفرنس از منابع گوناگون نقل می کنند همه مستند هستند. حتی نقل از گفتگوی شفاهی در فلان تاریخ را نیز قید می کنند که این امانت داری در کار ایشان بسیار مهم است.

بارسقیان از سرمایه های ارزشمند و آبروی روزنامه نگاری ماست

این نویسنده و ادیب پیشکسوت با اشاره به ویژگی شخصیتی سرگه بارسقیان گفت: ویژگی شخصیتی ایشان هم فروتنی است که باعث شده که کمتر شناخته شوند و بیشتر اهل فن ایشان را بشناسند. ایشان اهل ویترین و مطرح کردن خودشان نبوده و نیستند. من فکر می کنم ایشان الان در جایگاه خیلی خوبی در عرصه روزنامه نگاری با توجه به سن شان هستند. آینده درخشانی دارند و یکی از سرمایه های ارزشمند و آبروی روزنامه نگاری ما در شرایط فعلی هستند. خوشبختانه ادبیات مطبوعاتی ما به دلیل حضور یک نسل پویا که همه مدیران و سردبیران جوان هستند که تجربیات خودشان را در این بیست سی سال اخیر کسب کردند و توانسته اند نشریات قابل اعتنایی در سطح جهانی ارائه کنند و از منابع مهم مسائلی باشند که هر کسی در دنیا می خواهد درباره ایران، فرهنگ، اجتماع و سیاست تحقیق کند به این نشریات مراجعه می کند. من به ایشان تبریک می گویم.

جوهر قلم دکتر سمسار شرافت و کاغذش صداقت بود

در ادامه سرگه بارسقیان (برنده نهمین جایزه مطبوعاتی "امید") با تشکر از دست اندر کاران این برنامه و سخنرانان مراسم گفت: من در حد و اندازه ای که دوستان گفتند نیستم. از روز اول هم که خانم سمسار وقتی گفتند چنین جایزه ای قرار است برای من در نظر گرفته شود من گفتم که در شهرستان ها کسانی هستند که لایق تر هستند و کار بهتری هم انجام می دهند. چون وقتی آدم جایزه ای را دریافت می کند کارش سخت تر می شود. وقتی جایزه یک فرد نیکنام در عرصه مطبوعات را به شخصی می دهند، آن شخص سعی می کند خود را لایق آن جایزه نشان دهد.

بارسقیان به ویژگی های دکتر مهدی سمسار اشاره کرد و اظهار داشت: آقای دکتر سمسار یکی از روزنامه نگارانی بود که جوهر قلمش شرافت و صفحه کاغذی که بر آن می نوشت صداقت بود. این برای روزنامه نگارانی مثل دکتر سمسار در آن زمان بسیار سخت و یک ویژگی بسیار بزرگی است. کسی که مفتخر به دریافت این جایزه می شود کارش خیلی سخت تر می شود. بعد از این جایزه باید سعی کند که یک نما، رنگ و بویی از دکتر سمسار بگیرد.

برنده نهمین جایزه "امید" گفت: روز اول که به من گفتند قرار است این جایزه را دریافت کنم، ترسیدم. وقتی جوایز سال های پیش را می دیدم، متوجه شدم هر کدم از دوستان در حوزه خودشان سرآمد بودند.

او با اشاره به شروع کار خود در مطبوعات گفت: اولین بار که به روزنامه رفتم و مطلبم را دادم 18 سالم بود، به من گفتند چرا پدر شما همراهتان نیستند و فکر می کردند من مطلب پدرم را به روزنامه می آورم. بار اول که مطلبم چاپ شد نامم را اشتباه چاپ کردند، ولی کم کم راه افتادم و جا افتادم.

بارسقیان گفت: حتی اینکه از اقلیت مذهبی هستم بنظرم خیلی خوب بود، مثلا یک بار یکی از مسئولین در باره جامعه اسلامی و مسلمانان در حال سخنرانی بود وقتی چشمش به من افتاد در باره حقوق اقلیت مذهبی هم صحبت کرد که خوشحالم همین قدر تاثیر گذاشتم. حتی جالب است بگویم در سال 86 جایزه حج در جشنواره مطبوعات برنده شدم که آن را هنوز هم دارم. روزنامه نگار غیر مسلمان بودن برای من در ایران امتیاز مهم بود. هیچ تبعیضی حسن نکردم و همیشه لطف و دوستی و رفاقت حس کرده ام. می تونم بگویم خودم را جزوی از خانواده این دوستان می دانم در همه مراسم مذهبی شام غریبان یا سفره های مذهبی همیشه دعوت هستم و می روم.

همکاران مطبوعاتی ام برایم مثل خانواده هستند

بارسقیان با اشاره به مشکلات خود در کار روزنامه نگاری گفت: این کار برای من کارزار بود. تمام خانواده من با این کار مخالف بودند. من با معدل 19.38 از دبیرستان فاغ التحصیل شدم و همه فکر می کردند پزشک می شوم و آینده ای دارم. یکبار در یک جمع فامیلی این مساله که مطلبی می نویسم لو رفت و از آن به بعد دیگر هر کسی به من می رسید می گفت این کار را انجام نده و مرا منع می کردند. هنوز هم امیدوارند که یک روز سرم به سنگ بخورد و سر کار دیگری بروم. خانواده من همکاران من هستند و همه رفت و آمد های خانوادگی و دوستی ها باعث شده که من همکارانم را در سایت ها، مجلات و روزنامه ها خانواده خودم بدانم. خوشحالم که خانواده ای دارم که مرا به این کار تشویق می کنند.

این روزنامه نگار با اشاره به فعالیت هایش در سایت تاریخ ایرانی گفت: نمی توانستیم این را به انجام برسانیم مگر با حمایت آقای خرازی که واقعا ایستادگی کرد و من می دانم که در شدید ترین تهدیدات بودند که ایشان مردانه ایستادند. چیزی که الان وجود دارد بیشتر یک تلاش است که به این نقطه رسیده و سعی کردیم که ادبیاتی را داشته باشیم که محترم باشد. هر بار که ما از تاریخ و گذشتگانمان یاد می کنیم، پر از طعن و نفرین است ولی ما سعی کردیم که حد اقلی جلوه واقعی تری را بتوانیم نشان دهیم. ما در گذشته هم چهره های فرهیخته بسیاری در حوزه های مختلف داشتیم و آنها بودند که ما امروز به این نقطه رسیدیم. ایستادگی سمسارها، باستانی ها، هاتفی ها، شمس الواعضین ها بوده که امروز توانسته ایم امروز اینجا باستیم و روی شانه های آنها، مارا در این حد ببینید.

بارسقیان با تاکید بر تبدیل شدل مجلات به یک مکتب گفت : امیدوارم به سمتی برویم که مجلات ما تبدیل به یک مکتب شوند. آنچیزی که امروز مجله بخارا دارد، مکتب تکریم بزرگان ادب و فرهنگ این کشور است که بسیار ارزشمند است. من هم سعی می کنم که وقتی در مورد تاریخ صحبت می کنم حداقل کارم این باشد که یکسری زوائد، حواشی، دروغ ها و تهمت ها را کنار بگذارم و تصویر واقعی تری از مردمان خودم در سال های پیشین را ارائه دهم که اینها با چه مشقت هایی ایستادند و کار کردند. یکی از صحبت هایی که در مورد آقای دکتر سمسار می شود این است که ایشان با پول دولتی یک روزنامه ملتی ساخت و این کار بسیار بزرگ است. این است که امروز یاد ایشان را زنده نگه می دارند چون این سلامت و صداقت بود که ایشان را نگه داشت وگرنه به راحتی می توانستند سناتور، وکیل و وزیر شوند. مثل بسیاری که از روزنامه نگاری رفتند و به همه این جاها رسیدند.

او درباره زنده یاد دکتر سمسار گفت: ایشان قلم را ترجیح داد و در جایی که نشد کار مطبوعاتی انجام دهد با ترجمه های درخشان کار را ادامه دادند. من "دنیای سوفی" با ترجمه ایشان را با ولع بیشتری خواندم و این مزه تسلط بر زبان را انسان در این ترجمه حس می کند و فردی که به فارسی این را برگردانده است رنگی به آن پاشیده که مخاطب ایرانی را بتواند جذب کند. این مدل و الگویی است که آیا می توانیم مثل ایشان باشیم و این راه را برویم و وقتی به ما امکانات دولتی را بدهند آیا می توانیم روزنامه ای دولتی بسازیم؟ من نامه های ساواک را می خواندم که تمام نگرانی اش از روزنامه ای بود که قرار بود چیزی بشود ولی چیز دیگری شد.

خوشحالم در لیست "امید" جایزه مطبوعاتی حضور دارم

برنده نهمین جایزه مطبوعاتی "امید" گفت: امروز روزنامه هایی هستند با پول بیت المال اداره می شوند ولی دارند علیه ملت مطلب می دهند. خوشبختانه در اینجا روزنامه اطلاعات یک استثنا است و آن هم بواسطه آقای دعایی که این روزنامه را نگه داشته اند و در صفحهات اول اش همیشه بزرگان فرهنگ و ادب این کشور حضور دارند و این یک بزرگی و مردانگی و سلامت را می خواهد. امیدوارم ما هم تا آخر عمر بتوانیم سلامت خودمان را حفظ کنیم و از امروز سعی می کنم. امیدوارم سال آینده که برای جایزه بعدی اینجا می آیم بتوانم پیش وجدان خودم راضی باشم که تا حدی به آن کار نزدیک شده ام.

سرگه بارسقیان در پایان سخنانش گفت: خیلی خوشحالم که مرا در لیست "امید" آوردید. این لیست امید برای من مهمتر از لیست امید بهارستان است. یاد دکتر سمسار را گرامی می دارم و ایشان الگوی مبرز جامعه مطبوعاتی و جامعه فرهنگی ایران هستند. کتاب های ایشان و تحقیقات در حوزه تاریخ مطبوعات، نه فقط برای اهالی مطبوعات، بلکه برای تمامی افرادی که می خواهند تاریخ این کشور را بخوانند یکی از ضروریات است.
پس از این سخنان شهره چلیپا یاد و خاطره دکتر مهدی سمسار را گرامی داشت و اشعاری از حافظ را قرائت کرده و به تفسیر آن پرداخت.

در ادامه نیز مهندس باستانی پاریزی(فرزند زنده یاد دکتر ابراهیم باستانی پاریزی) گفت: در جایزه امید، هنرمندان و نویسنده هایی که در یک طیف سنی هستند و بعدا به یک پختگی می رسند، در این مراحل لازم است کسی مشوق آنها باشد. خانم دکتر سمسار چنین جایزه ای را شکل دادند و یک امید برای خیلی ها ایجاد کرد.

باستانی پاریزی در پایان مراسم به معرفی یک کتاب "آئینه‌دار دوران" پرداخت و گفت: آقای عباس دعایی فرزند حاج آقا دعایی از حدود 8 ماه پیش طرحی را مطرح کردند و کاری مثل امید دادن و زمینه سازی برای جوان هاست. طرحی بود که تعدادی جوان نگارگر و نقاش که در حال فعالیت هستند، بیایند کتاب های یک نفر را بخوانند و هر برداشتی را که از این کتاب دارند در قالب یک تصویر بیاورند و آن تصویر انعکاس آنها از این کتاب است. در این کتاب 24 نگارگرجوان تابلو هایی تهیه کردند و الان منتشر شده است.