سرویس تئاتر هنرآنلاین : تماشاخانه ارغنون از 22 فروردین ماه میزبان نمایش "سالی بیداری" است که نویسندگی و کارگردانی آن به عهده امیر حسین دیانتی است. او درباره روند نگارش و شکل‌گیری این اثر نمایشی به خبرنگار تئاتر هنرآنلاین گفت: اول از همه باید بگویم اساسا دلیل انتخاب عنوان "سالی بیداری" برای این نمایش این بود که پروسه نوشتن آن یک سال به طول انجامید. هرچند که این موضوع را به نوعی در متن هم داریم به این معنی که یک روایت خواب آلودگی در نمایش دیده می‌شود. ایده اولیه این نمایش هم به دلیل ساختار و قدرتی که دارد از نمایشنامه "هملت" گرفته شده اما من یک نگاه جدیدی به "هملت" داشتم و این در بازخوانی که انجام می‌گرفت تبدیل شد به اینکه هویت هملت از آن چیزی که هست در جاهایی دچار اشکال است به این معنی که خیلی نمی‌تواند از خودش چیزی داشته باشد بلکه گرفتار ماجرایی می‌شود که در تمام این اتفاقات و روند داستان در نهایت به مرگ و تراژدی می‌انجامد. بعد از اینکه هویت را از "هملت" گرفتم به سراغ داستان "کالیگولا" و اتفاقاتی که برای این شخصیت رخ می‌دهد رفتم و با ترکیب این دو می‌توان گفت یک کلاژی از متن "مکبث"، "هملت" و "کالیگولا" ساختم.
دیانتی با اشاره به موضوع نمایش ادامه داد: ما در این نمایش با شخصیتی با نام "دگو" مواجه هستیم که نام اصلی آن در اصل دردگو بوده آنچنانکه که دیالوگ‌های او هم سراسر درباره درد و جنگ با جهل است. این شخصیت دقیقا نقطه مقابل و آئینه تمام آدم‌هایی می‌تواند باشد که در زندگی خود خواسته‌ها و نیازهایی دارند اما زمانی که می‌خواهند به دنبال برآوردن آنها بروند توسط یک سری از قدرت‌ها جابجایی صورت می‌گیرد و مناسبت‌ها و در واقع شکل روابط تغییر می‌کند و این تغییر همان چیزی است که ما در جامعه خود به وفور با آن مواجه هستیم. اینکه ما به دنبال برآوردن خواسته‌ها و رسیدن به اهدافی هستیم اما در این مسیر به موانع قدرتمندی برخورد می‌کنیم که ما را به مسیری هدایت می‌کند که اساسا متعلق به ما نیست؛ این موضوع را حتی در طراحی لباس دگو می‌توان دید چون حتی لباسی هم که به تن دارد لباس دخترانه است. این اتفاقی که ما در این شخصیت می‌بینیم جوری خود را نشان می‌دهد که همان بازی آئینه را نشان می‌دهد.
این کارگردان تئاتر درباره شیوه اجرای نمایش نیز بیان کرد: واقعیت این است که این کار به گونه‌ای در حال قلمرو زدایی است و تنها چیزی که از تاریخ می‌گیرد جنایت، قدرت، خیانت و عشق است و هیچ قلمرویی را در این نمایشنامه پایه‌گذاری نمی‌کند. چون مسئله او مسئله هویت است و به همین دلیل پایبند هیچ سبک خاصی نیست، درحالی که شیوه نگارش به این سمت می‌رود که شاید رئال و یا کلاسیک باشد اما دقیقا اینچنین نیست چون ما سبک ابزورد و حتی در شیوه اجرایی اکسپرسیونیزم را می‌بینیم.
کارگردان نمایش "سالی بیداری" همچنین متذکر شد: شاید بتوان گفت این نمایش یک کار پست مدرن است و ما با یک قلمروزدایی مواجه می‌شویم و اینکه هیچ قلمرویی را نمی‌خواهیم نهادینه کنیم چرا که این نمایش یک فضای تقریبا ذهنی را تشکیل می‌دهد که مخاطب تصور می‌کند این اتفاقات در هر زمان و هر مکانی ممکن است اتفاق بیافتد و این اتفاقی است که ما روی صحنه با کلاژهای مختلف از سبک‌های مختلف می‌بینیم.
او با تاکید بر اینکه حتی در شیوه اجرایی و نوشتن متن هم دست به یک کار پست مدرن زده است، افزود: این موضوع از اینجا ناشی می‌شود که ما هیچ شاخصه ارزشیابی را نمی‌توانیم به مخاطب خود بدهیم که ارزیابی کند که این کار می‌تواند در ردیف کدام یک از سبک‌ها قرار بگیرد.
نمایش "سالی بیداری" به نویسندگی و کارگردانی امیرحسین دیانتی تا 7 اردیبهشت ماه هر روز به جز شنبه‌ها ساعت 17:45 در تماشاخانه ارغنون روی صحنه می رود.
داریوش علیزاده، پگاه محمودوند، مهیار پوربابایی، مطهره امیر رودباری در این نمایش ایفای نقش می‌کنند.
محل اجرای نمایش: حافظ، نوفل لوشاتو، بعد چهارراه رازی، نرسیده به خیابان ولیعصر، کوچه زیبا، پلاک ۱، سالن ارغنون