سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: شمس آقاجانی گفت: امروز فاصله زمانی بین تولید یک متن و انتشار آن، به مدت زمانِ لازم برای یک کلیک‌کردن تقلیل یافته است. نمی‌خواهم بگویم آن بهتر بود یا این. ولی این مسلم است که در شرایط گذشته، خود به خود یک نوع تامل، پالایش و غربال‌گری اولیه وجود داشت و البته اعمال سلیقه و احتمالا تحمیل عقیده کسانی که کارها را در دست داشتند.
او توضیح داد: وقتی با رشد غیرقابل کنترل امکانات ارتباطی و فضاهای تازه رسانه‌ای، امکان انتشار در چنین ابعاد محیرالعقولی تسهیل شده است و همچنان ساده‌تر می‌شود، خوب این امر تبعات خاص خودش را دارد و این هم اجتناب ناپذیر است. آنچه که در ذهن و مخیله یک تازه از راه رسیده‌ای جرقه می‌زند، همان چیزی است که لحظه بعد پیش روی شماست.
او گفت: هر وقت گوشی موبایل را روشن می‌کنم می‌بینم که چقدر متن (ادبی و غیرادبی و بی ادبی و...) در این شبکه‌ها و گروه‌های مجازی مثل فیسبوک و وایبر و واتس‌اپ و تلگرام و گوگل و.... به نمایش گذاشته شده است و لحظه به لحظه هم به صورت سرسام‌آوری بر آن افزوده می‌شود. دلخوش کردن به گذشته و در سودای بازگشت به سر بردن، دیگر بسیار بیهوده و خنده‌دار است.
شاعر "مخاطب اجباری" ادامه داد: برخوردهای سلبی نه نتیجه‌بخش است و نه امکان‌پذیر، و نه اصولا صحیح. همه‌ی این‌ها یک سرمایه و ظرفیت است و باید تلاش کرد که اگر گاهی به صورت تهدید ظاهر می‌شوند، تبدیل به فرصت شوند. آدم‌های جدی و نهادهای متولی باید سعی در جهت دهی کنند تا از این شرایط بهترین نتیجه عاید ادبیات و فرهنگ شود.
آقاجانی درباب پیشنهادی مبنی بر رونق شعر امروز معاصر ایران گفت: هر کسی در هر جایی که هست و با همان توانایی و امکاناتی که در اختیار دارد می‌تواند بسیار موثر باشد: یک ناشر، یک شاعر و نویسنده، یک منتقد، یک مدرس و استاد، یک مسئول فرهنگی، یک کتاب فروش، یک داور جایزه‌ادبی و... خیلی پیچیده نیست، هر کسی در جایگاه خودش و کاری که می‌کند جدی باشد و مسئولیت بپذیرد.
او گفت: تشکیل هیئت‌ها و جمع‌های تخصصی و کارشناسی در حوزه‌های مختلف، فارغ از زدوبندهای اقتصادی، ایدئولوژیک و باندبازی‌ها، می‌تواند به بهبود اوضاع کمک زیادی بکند.