به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی خانه عکاسان جوان؛ مجموعه‌ای از عکس‌های آنالوگ ف.ر صدیقی (نورنویس) با موضوع طبیعت عصر روز پنجشنبه ١٥ بهمن با حضور اساتید، هنرمندان و علاقه‌مندان به هنر عکاسی در گالری خانه عکاسان جوان افتتاح شد.
علی آذرنیا، داود صادق سا، احمد نصیرپور، قاسم محمدی، محمد بابایی، رسول اولیازاده و... از جمله هنرمندانی بودند که در افتتاح این نمایشگاه حضور داشتند.
صدیقی درباره این مجموعه آثارش نوشته: سخن از گلهای قالی کرمان است؛ حدیث سنت و صبر و صلابت است؛ داستان طلای ویژه‌ایی است که از دل نقره متولد می‌شود! صحبت از عکس آنالوگ است. همان شاهد نقره‌گون که با پرتویی از نور متولد می‌شود و با کیمیاگری هنرمندانه در اتاقی تاریک به طلا گیسویی ملیح و مایه‌دار و ماندگار بدل می‌گردد. بله؛ داستان؛ داستان نور و نقره است و به دید کشیدن فرازهایی از عشقبازی آن‌ها. فرازهایی که در بزنگاه سرعت و تسامح که از مشخصه‌های بارز زندگی قرن حاضر است می‌رود تا به محاق فراموشی در افتد.
من همیشه ستایشگر نور بوده‌ام و سر ارادت بر آستان رازآلود و سکرآورش سوده‌ام. نمایشگاه حاضر برآیند نجوا و راز و نیاز من و نور در گذر زمان است. عکاسی برای من نوعی مکاشفه ؛ خودکاوی و عینیت بخشیدن فروتنانه به پرتوهای ناپیدای اندرونم بوده و هست. وقتی حاصل کارم را ( اگرخود بتوانم بدان نمره قبولی دهم) پیش رو می‌نهم انگار به زوایای پنهان روان خویش می‌نگرم. اینکه کیم؟ در کجای هستی ایستاده‌ام؟ و بین من و جهان پیرامونم چه و چها می‌گذرد؟! هم از این روست که تاکنون تلاشی درخور؛ برای به معرض دید عموم گذاشتن کارهایم ننموده‌ام و مخاطبان من بیشتر دوستان نزدیک بوده‌اند.
لذا برپایی این نمایشگاه حاصل دو انگیزه بوده است. اول لزوم شناساندن عکاسی آنالوگ به عنوان رویکردی اصیل؛آرام و تمرکز مدار به هنر سره و خالص عکاسی در برابر شتاب زدگی‌ها و پیرایش‌های دیجیتال و آشنایی مخاطبان و عکاسان جوان به ظرافت‌ها و زیبایی‌های طبیعی آن و دوم اجابت درخواست و اصرار دوستان عزیزم مبنی براینکه بالاخره زمان در معرض دید عموم گذاشتن نگاه اینجانب فرا رسیده است.
در خصوص سبک کارم باید بگویم که استفاده از عناصر طبیعی بعنوان زبانی سمبلیک جهت بیان زوایای گوناگون هستی و زندگی انسان در ادبیات و بخصوص شعر ما سابقه ای‌ای بس عمیق دارد. شاعر شب را سمبل روی سیاه نامردمان؛ صبح را لبخند نیکان؛ گل را رخسار معشوق و... می‌انگارد و اینهمه را دستمایه بیان ناگفته‌ها می‌نماید. برآن بوده‌ام که حتی المقدور چنین کنم لیکن با نور نه با کلام. اما بسیار پیش آمده که تنها رسالتم از گرفتن یک عکس هدیه یک زیبایی (یا حتی زشتی) باکره به مخاطب بوده است با پاسداشت مصرانه د وشیزه گی اش. عموماً عکاسی جزء گرا هستم و بیشتر از لنزهای تله استفاده می‌نمایم و براین اساس سبک کارم را می‌توانم "بودنگاری طبیعت مدارانه " یا "Nature-oriented ideography " بنامم. اهمیت زیادی برای عنوان عکس قائلم و می‌اندیشم که عنوان صحیح به مخاطب کمک می‌کند بتواند بیشتر از دریچه دید عکاس به عکس بنگرد و آنرا با برداشت شخصی‌اش قیاس کند و از این رهگذر؛ دیگر جهان‌های پنهان و تو در توی اثر را کشف و بازنمایاند. از آنجا که کاسه ما ایرانیان آسانخواه همیشه از آش گرم‌تر است و در وسعت استفاده از تکنولوژی‌های نوظهور گوی سبقت را حتی از صاحبان آن‌ها می‌رباییم؛ علی رغم روندی که در کشورهای دیگر برقرار است؛ با ورود تکنولوژی دیجیتال؛ لابراتوارهای چاپ آنالوگ عکس در ایران؛ بسرعت از عرصه فعالیت خارج و جای خود را به پرینترهای دیجیتال دادند. لذا اینجانب نیز؛ علیرغم میل باطنی؛ ناگزیر از اسکن آثار و چاپ دیجیتال آن‌ها بودم؛ لیکن برای اینکه حس واقعی عکس آنالوگ را به مخاطبان منتقل کرده باشم در حاشیه نمایشگاه محلی فراهم شده که علاقه مندان بتوانند اسلایدها را روی جعبه نور (Light Box) تماشا نمایند.
در کنار هر عکس نام اثر؛ محل عکاسی ؛ نام تجهیزات بکار برده شده (دوربین؛ لنز؛ فیلم نگاتیو یا اسلاید..) و داده‌های نوردهی (Exposure Data) ؛ در صورت وجود؛ آورده شده‌اند.
این نمایشگاه تا عصر روز چهارشنبه 28 بهمن در خانه عکاسان جوان واقع در کوچه چهارم خیابان یوسف آباد پلاک ٣ واحد ٣ دایر است.