سرویس تئاتر هنرآنلاین: امشب فرصت دیدار "صندلی‌ها" اثر برجسته اوژن یونسکو نصیبم شد. با طراحی، کارگردانی و دراماتورژی حسین رحیمی این اثر را چند سال پیش از این هم دیده بودم، در آن نوبت بانو شنو قادری ایفاگر نقش زن بود و چقدر شایسته و توانا در این دیدار برخی حکایت‌ها تغییرکرده بود، از جمله حضور بانوی توانمند، رؤیا حاجی حسینلو و جناب امین جهانگیری، طراحی صحنه از جمله تغییرات دیگر و انتخاب موسیقی که در این اجرای تازه، خودنمایی می‌کرد.
ابتدا سپاس بیکران خودم را ابراز میدارم از کمپانی تئاتر باران،که تهیه‌کنندگی این نمایش را برعهده داشت، بسیار انتخاب شایسته‌ای برای کمپانی تئاتر باران بود، اساسا بارانی‌ها همچنان، گهگاه بکار غافلگیر کردن دیگران هستند و این بار جا دارد، نکویی انتخاب ایشان را سپاس گوییم،آن هم زمانی که هیچ کس در پی حمایت و تشویق اینگونه نمایش‌ها قدمی از قدم بر نمی‌دارد، باری،باران بر احترام اندیشه و کردار خود افزود.
و اما خود نمایش، اجرای بازیگران و تلاش هنرمندانه ایشان، آنقدر جدی بود و آنقدر ماهرانه که تماشاچی بعد از گذشت حداکثر ده دقیقه از کار، ساختار اینگونه اجراها را فراموش کرده و با همان جدیت و توانایی که اثر خود را می‌نمایاند به ادامه آن می‌پرداخت و همین امر شاید باعث شود، این اجرا، بسان اجراهای معمول نمایشی مورد نقد و بررسی قرارگیرد،صرفا نظر شخصی‌ام را عرض می‌کنم، شاید بهتر باشد از تکرار بی‌اندازه برخی خطاب‌ها و حرکات پرهیز شود،تا مبادا این پندار تداعی شود که گروه اجرایی، در پی بدست آوردن خنده و تفرج تماشاچی به هر قیمتی است، این عمده موردی بود که در کار آنچنان برجسته خود را می‌نمایاند،که اجرای بسیار روان و حرفه‌ای این اثر را دچار لغزش می‌کرد.
امیدوارم حسین رحیمی برای اجرای عموم این اثر بسیار تاثیرگذار، قدری بر این مورد تامل بیشتری داشته باشند، برای جامعه ما که به بهانه‌های گاه کاذب و گاه تکراری و نخ‌نما، دچار تکرار و تقلید و بی‌تاملی گشته، و با تعیین نرخ نان، روز خود را رقم می‌زند، وجود کارگردانی نظیر حسین رحیمی بسان یک گوهر ناب و پاک است، جوانی که می‌تواند با صبوری و تحمل مصائب بسیار، زمانی طولانی را صرف آفرینش چنین اثری بنماید و آن هم با چنیبن کبفیت ویژه‌ای نمایشنامه‌ای را اجرایی کند،به مصابه یک گنج است.... .هرچند محیط و جامعه نمایشی ما، فرصت و حوصله اینگونه رفتارها را ندارد، اما تماشاچی تئاتر ما، علی الخصوص جوان‌های ما، چنین زحماتی را قدر می‌دانند و احترام بسیار بر آن قائلند....
و نکته آخر، سخنرانی پایانی کار، با احرای زیبای جناب امین جهانگیری، چنان شگفت‌آور و عمیق بود که حالا، بعد گذشت چند ساعت از دیدن نمایش و هضم کامل آن، هنوز نتوانستم از چنبره آن خود را نجات دهم، اجرای این نمایش، نقاط قوت بسیاری داشت، اما از نظر من، تم پایانی و بازی بسیار عمیق و تاثیرگذار هنرمند جوان امین جهانگیری، سرآمد همه نقاط مثبت بود.......سر تعظیم فرود می‌آورم، در برابر ایشان و صداقت و فهم کامل این هنرمند، در ایفای این نقش و فراموش نمی‌کنم،تا حافظه‌ام یاری کند......
امشب برای بار دیگر، بر ایمان خود راسخ شدم، که صداقت، پاسخ خود را دریافت می‌کند......به سهم خود، از صمیم قلب سپاسگذار گروه نمایش "پاپیون" و کمپانی تئاتر باران هستم، و برای ایشان آرزوهای بزرگ و نیکو دارم.
لازم به یادآوری است نمایش "صندلی‌ها" نوشته اوژن یونسکو به کارگردانی حسین رحیمی، اثر منتخب جشنواره تئاتر "کوفار" بلاروس و لهستان است که با بازی هنرمندان استثنایی در بخش به علاوه جشنواره سی و چهارم تئاتر فجر اجرا شد و قرار است این نمایش پس از اجرا در جشنواره در تماشاخانه باران به اجرای عمومی درآید.