سرویس تجسمی هنرآنلاین: محمد مهدی رحیمیان مدرس عکاسی و عضو شورای هنری هشتمین دوره از جشنواره بین‏‌المللی تجسمی فجر درباره این دوره از جشنواره به خبرنگار تجسمی هنرآنلاین گفت: به نظر می‏‌رسد آثاری که به این دوره از فجر راه پیدا کرده است با توقع ما در نوع ارائه کیفی آثار فاصله دارد. رویکرد این دوره از فجر توجه به هنر جدید بوده است اما در آثار ارسال شده این رویکرد را نمی‌بینیم. هنوز آن ساختارهای قبلی آثار در این دوره نیز مشاهده می‌شود. شاید دلیل این موضوع آن است که شورای هنری مواضع نظری این دوره از جشنواره فجر را که تبیین کرده به هنرمندان ارائه نکرده است. به علاوه اگر زمان کافی داشتیم کیفیت و تنوع آثار نیز با آنچه اکنون به دست ما رسیده است فاصله پیدا می‏‌کرد.

وی ادامه داد: امسال جشنواره تغییر رویکردی داشته است اما این تغییر تنها در دیدگاه شورای هنری به وجود آمده است و فرصت اینکه در آثار هنری نیز تمام و کمال وجود داشته باشد وجود نداشته؛ اگر هنرمندان از رویکرد نظری شورای سیاست‌گذاری آگاهی دقیق داشتند می‎توانستند آثاری را تولید کنند که در چارچوب تعاریف امسال فجر باشد.

این مدرس عکاسی با اشاره به اینکه امسال به نتیجه رسیدیم تمی برای جشنواره نداشته باشیم اظهار کرد: امسال همه اعضای شورای هنری، همه آثار را دیدند و از آنجا که همه آثار را ارزیابی کردند، توانسته‌اند نظر خود را درباره آنها بیان کنند. ما امسال اولویت را به ژانر یا مدیا نمی‏‌دهیم و بر اساس چارچوب‎های تعریف شده برای شورا به سمت انتخاب اثر می‏‌رویم. به این ترتیب اگر داوری پیشینه مدیای خاصی را داشته باشد چون در فضای هنرهای تجسمی فعالیت دارد می‎تواند درباره اشکال دیگر هنرهای تجسمی نظر دهد و آثار متناسب با چارچوب‌های جشنواره را انتخاب کنند.

رحیمیان درباره این موضوع که آیا جشنواره تجسمی فجر با رویکرد جدید خود می‎تواند به بی‎ینال تهران تبدیل شود نیز توضیح داد: سال‎هاست که سابقه برگزاری بی‎ینال را در آن چارچوبی که می‏‌شناسیم نداریم، فجر می‏‌تواند یک نقطه آغاز و تجربه‏‎ای برای رسیدن به هدف ما یعنی برگزاری بی‎ینال تهران باشد. اما اینکه باقی بی‎ینال‎ها را تعطیل کنیم نیاز به بررسی دارد. باید دید تجربه جهانی در این مورد چیست شاید بی‌ینال‌ها بتوانند به مسیر خود ادامه دهند و بی‎ینال تهران هم بتواند به کار ویژه خود بپردازد. برای آنکه ما بتوانیم به شکلی که امروز درباره بی‎ینال تهران به عنوان یک رویداد فراگیر تجسمی صحبت کنیم باید اساسنامه‎ای طرح‎ریزی و بررسی‎های متعددی انجام شود تا دو سالانه یا بی‎ینال تهران برگزار شود. بی‎ینال ما قطعا باید به لحاظ ساختاری و نظری برگرفته از بی‎ینال‎های جهانی باشد و به علاوه به ملاک و معیارهای خودمان برای برگزاری آن نیز برسیم. باید شکل این کار به صورتی باشد که بتوانیم به هدف چنین بی‎ینالی که عبور از مرزهای هنری و مرزهای میان مدیاهاست عبور کنیم.

انتهای پیام/