به گزارش هنرآنلاین ، در ابتدای این نشست جواد بختیاری با بیان این مطلب که اگر فضای نقد واقعی در جامعه هنری ما به وجود آید بسیاری از مناسبات تغییر میکند و بسیاری از هنرمندان میتوانند به جایگاه واقعی خود در عرصه هنر دست یابند گفت: در شرایط فعلی برخی از هنرمندان دچار توهم خودبزرگبینی هستند و برخی نیز خود و آثارشان را جدی نمیگیرند.
او با بیان این مطلب که نقاشیخط یکی از جنبشهای نوین هنری در ایران محسوب میشود گفت: متأسفانه در ایران متر و معیار درستی برای نقد نداریم؛ هنرهای تجسمی ما هم از این قاعده مستثنا نیست و تعداد منتقدان این حوزه بسیار انگشتشمار هستند. حتی ما نمیتوانیم در مواجهه با هنرهای سنتی مثل نقاشی ایرانی نقد درستی داشته باشیم و زمانی که مثلاً میخواهیم از آثار یک هنرمند در این حوزه صحبت کنیم تمام صحبتمان معطوف به تعریف و تمجید میشود.
این خوشنویس ادامه داد: نقاشیخط ایران پیشینهای حداقل ۱۵۰۰ ساله دارد. خوشنویسی ما عرصههای مختلفی برای بروز و ظهور داشته است. در دورهای بیشتر کتابت میکردند و مرقعاتی را با قلم نی و مرکب روی کاغذ مینوشتند و گاه روی کاشی، گچبری و سنگ نوشته میشده، اما آن وجه از هنر خوشنویسی ما که بیشتر مکتوب بوده و اغلب با قلم نی و مرکب انجام میشده، بیشتر شناخته شده است.
او افزود: در دوره معاصر بعد از دهه ۳۰ که جامعه ما رویکرد مدرنیستی یافت، آثار هنری از خانهها به روی دیوار گالریها آمد و این اتفاقی که در اروپا بیش از ۲۰۰ سال قدمت دارد، در ایران از دهه ۴۰ و با تأسیس اولین گالریها رواج یافت. در این زمان نقاشان دیگر تابع سفارشدهندگان نبودند و آثارشان را بر اساس احساسات خودشان خلق میکردند و به نمایش عمومی میگذاشتند. خوشنویسان هم به دنبال این رویداد به فکر خلق آثار بزرگی افتادند که چون ابعاد کاغذها محدود بود، آثارشان را روی بوم و با استفاده از رنگ نوشتند.
به گفته این هنرمند یک هنرمند باید کار خودش را بکند و خودش را درگیر بازیهای بازار تجسمی نکند. مثلاً وقتی اثر یک هنرمند نقاشیخط به حراجی راه پیدا میکند و با رقم بالایی به فروش میرود، از فردا بسیاری به تقلید از شیوه او روی میآوردند و با تغییر بازار و با عدم اقبال آثار آن هنرمند در حراجی بعدی تغییر رویه میدهند.
بختیاری در ادامه صحبتهایش با بیان این مطلب که ذهن هنرهای تجسمی ما شناور است و هر چیزی میتواند روی آن تأثیر بگذارد گفت: در شرایط فعلی نقد یک منتقد و برخورد خریداران آثار هنری همه میتواند روی بازار هنرهای تجسمی تأثیر بگذارد.
سهیل محمودی نیز در ادامه این نشست گفت: هنرمند دغدغهای جز نوآوری نباید داشته باشد. یکی از راههای گریز از تکرار تلفیق است و نقاشیخط نوعی تلفیق نقاشی و خط است که هنرمندانی چون پیلارام، رضا مافی، نصرالله افجهای و احصایی در نسلهای نخست و هنرمندانی چون اسرافیل شیرچی، محمد پور و آریامنش به این هنر اعتبار بخشیدهاند.
او در ادامه با اشاره به نیما یوشیج که یکی از بزرگترین شاعرانی است که به هنر تلفیق توجه داشته، گفت: نیما با پذیرفتن وزن فارسی و با تغییری که در فرم مصراعها به وجود آورد، بنیان سبک جدیدی را در شعر معاصر ما رقم زد. بعدها شاعرانی چون هوشنگ ابتهاج، اخوان و سیمین بهبهانی از تکنیک تلفیق در آثارشان بهره گرفتهاند.
این شاعر افزود: در عرصه موسیقی آثار کلنل وزیری، تجویدی، همایون خرم و فخرالدینی نیز در حوزه تلفیق قرار میگیرد و در حوزه ادبیات داستانی نیز رمان کلیدر نوشته محمود دولتآبادی یکی از آثار مهم در حوزه تلفیق به شمار میرود. او در این رمان با تکیه بر گذشته تلاش کرده حال را روایت کند. سهراب سپهری نیز نمونه عالی تلفیق نقاشی و شعر است.
محمودی در ادامه با اشاره به آثار احمد آریامنش گفت: آریامنش یکی از هنرمندان صاحب سبک در عرصه نقاشیخط به شمار میرود و آثارش برای من بسیار دلنشین است. او در آثارش لحظات گوناگونی را روایت کرده است و در مجموعه اخیر نیز او از عشقی سخن میگوید که آزادی و شادی را برای ما به ارمغان میآورد.
در ادامه سیاوش فرخاک گفت: برای این که بتوانیم تعریف نقاشیخط را ارائه کنیم به نظر من بهتر است که در ابتدا جایگاه هنرمندی را که نقاشیخط تولید میکند برای خودمان مشخص کنیم و بعد در پی این باشیم که اثر هنری در کجای دنیای هنر تعریف میشود. او افزود: وقتی ما بتوانیم به دنیای هنرمند راه پیدا کنیم، بهخوبی میتوانیم با آثارش مواجه و آنها را نقد کنیم. مثلاً در مواجهه با آثار احمد آریامنش وقتی جهانبینی او را بشناسیم درک آثارش راحت خواهد بود.
در ادامه احمد فلسفی گفت: احمد آریامنش را از سالهای بسیار دور میشناسم؛ او هنرمند جستوجوگری است و در عرصه خوشنویسی نیز هنرمند موفقی بوده است. آریامنش سالها است که با روحیه جستوجوگری که از او سراغ دارم تصمیم گرفته تمرکزش را روی نقاشیخط بگذارد و در این عرصه نیز با ابداع خطوط کرشمه و سفیر و تنوعی که در ساختار خط به وجود آورده، همچنین با استفاده از فرم و رنگ توانسته آثار ارزشمندی خلق کند.
در ادامه احمد آریامنش گفت:: "عشق شادی است" عنوان جدیدترین مجموعه نقاشیخط من است که در ماههای جاری برای نمایش در گالری والی خلق شدهاند. در این مجموعه تلاش کردهام متاثراز روابط اجتماعی و فرهنگی که این روزها در جامعه ما حاکم است و دیگر کمتر به عشق و مهربانی بهایی داده میشود و انسانها به شیوههای مختلف در پی این هستند که یکدیگر را مصرف کنند، عشق را فریاد بزنم.
او افزود: در شرایط کنونی هر یک از ما باید به شیوهای عشق را فریاد بزنیم تا شاید انسانها به خودشان بیایند. من چون من با کلمه و حروف سروکار دارم و بر اساس دغدغههای انسانیام، این مجموعه را در این مقطع زمانی خلق کردهام تا ضمن تأثیرگذاری بر روی مخاطبان، در تاریخ نیز بماند.
آریامنش افزود: در این نمایشگاه بهجای اینکه ابیات پراکندهای از یک شاعر را دستمایه خلق آثارم کنم؛ یکی از شعرهای هوشنگ ابتهاج که در تمام سطرهایش عشق را فریاد زده را با خط کرشمه بر روی بومهایم نوشتهام. این مجموعه دربرگیرنده ۱۱ نقاشیخط است که تمام آثار بر روی ورقه طلا و با رنگ اکرولیک سفید بر روی زمینه طلایی خلق شدهاند.
این هنرمند درباره استفاده از ورق طلا و رنگ طلایی در این مجموعه گفت: وقتی قرار است عشق را فریاد بزنیم، به نظر من بهترین رنگی که میتواند این حس را به مخاطب برساند رنگ طلا است، چون این رنگ ساختنی نیست و باید با تلاش طلا را کشف کنید و به دست بیاورید.
او درباره چرایی استفاده خط کرشمه؛ یکی از خطوط ابداعیاش برای خلق این مجموعه گفت: در خط کرشمه شاهد اوج طنازی حروف و رهایی آنها هستیم و به نظر من چون عشق رهاییبخش است باید شاهد این حس هنگام تماشای حروف هم باشیم از اینرو از این خط برای خلق این مجموعه بهره گرفتهام.
احمد آریامنش با بیان این مطلب که آثار این مجموعه را در یک سال اخیر خلق کرده است؛ گفت: متأسفانه اتفاقی که این روزها در نقاشیخط شاهد آن هستیم عدم توجه به مفهوم و کانسپت است و بیشتر هنرمندان این عرصه تنها به خلق آثار تزئینی روی آوردهاند و در این آثار بیشتر تکنیک خودنمایی میکند؛ از اینرو تصمیم گرفتم در این مجموعه دغدغههای شخصی خودم را به نمایش بگذارم.
نمایشگاه "عشق شادی است" به مدت یک ماه ادامه دارد. علاقهمندان میتوانند برای بازدید از این آثار به گالری والی واقع در میدان ونک، خیابان خدامی، پلاک ۷۲ مراجعه کنند.
انتهای پیام/