سرویس مد و لباس هنرآنلاین: غزاله حبیبی که رشته گرافیک را در هنرستان گذرنده و سپس در رشته بازیگری تئاتر تحصیل کرده است، هم اکنون به طراحی و تولید زیورآلات دست ساز مشغول است. او در گفت و گو با خبرنگار هنرآنلاین گفت: یادگیری ساخت زیورآلات کلاسیک را ابتدا در واحد فرهنگی دانشگاه تهران آغاز کردم و سپس در کارگاه طلافنون، دوره‌های مقدماتی و پیشرفته جواهرسازی را گذراندم.
حبیبی ادامه داد: از کودکی به سرهم کردن اشیای گوناگون و ساخت چیزهایی مانند گردنبند و دستبند علاقه داشتم و این کار را انجام می‌دادم. به شکل کاملا اتفاقی تصمیم گرفتم کار با نقره را یاد بگیرم تا به جای چیزهای بی استفاده از آن در ساخت زیورآلات استفاده کنم. با توجه به اینکه نقاشی هم می‌کنم و چند سال معلم نقاشی کودکان بودم، طراحی من خوب بود و زمانی که آموزش ساخت زیورآلات را شروع کردم توانستم ایده‌هایم را به خوبی روی کاغذ بیاورم.
او با اشاره به گفته استادش در مورد اهمیت کپی نبودن کارها گفت: مهم‌ترین بخش در ساخت زیورآلات داشتن ایده و سبک شخصی است. با توجه به اینکه تئاتر یک فضای گروهی دارد و کار در آن کمی سخت است، به سمت ساخت زیورآلات که کاری با تمرکز و دقت روی جزییات است کشیده شدم و بیشتر وقتم به این کار می‌گذرد. ساخت زیورآلات با دنیای فانتزی ذهنی من کاملا همسو است و علاقه‌ای که به جزییات دارم باعث شد در این کار موفق شوم.
حبیبی ادامه داد: کار با فلز ساده نیست چون هم باید استعداد داشته باشی و هم از پس کار با آتش و لحیم بربیایید. این کارها قبلا مردانه بود اما امروزه بیشتر توسط خانم‌ها انجام می‌شود.
این طراح زیورآلات ادامه داد: یکی از منایع اصلی طرح کارهای من طبیعت است. همیشه به جزییات طبیعت توجه زیادی داشتم و با دقت به درخت، بافت برگها و... نگاه می‌کردم و این کار برایم هیجان زیادی دارد. از وقتی کار زیورآلات را شروع کردم توجهم به این جزییات بیشتر شد و طرح‌های فانتزی از طبیعت به کارم وارد شد.
حبیبی افزود: جواهرات به شکل کلاسیک آن طرفداران زیادی دارد اما من در کارهایم به سمت ساده‌گرایی رفتم و خواستم سمت و سوی طراحی زیورآلات را تغییر دهم. به نظر من حتی با استفاده از یک سنگ نیمه قیمتی در یک کار می‌توان ارزشی مساوی با زیوری که سنگ قیمتی دارد به آن بخشید. به همین دلیل من در کارهایم از سنگ‌های نیمه قیمتی استفاده می‌کنم که قشر متوسط اهل هنر و کتابخوان مخاطب من باشند.
او با بیان اینکه قصد دارد توجه افراد را به طبیعت جلب کند افزود: معمولا برای عکاسی از زیورآلات آنها را روی بدن قرار می‌دهند که بهتر دیده شود اما من فکر می‌کنم کارهایم مانند یک مجسمه کوچک است و به همین دلیل مانند مجسمه از آنها عکاسی می‌کنم. شاید یک نفر بعد از چند بار استفاده، آن قطعه را روی میزی بگذارد و به آن نگاه کند. در این کارها از نقره و طلا استفاده می‌کنم اما در بیشتر آنها تلفیقی از مس و برنج هم وجود دارد.
حبیبی ادامه داد: کارهای من معمولا قصه دارند و پشت هر کدام از آنها داستان یا شعری وجود دارد. شاید خریداران اول متوجه آن داستان نشوند اما از ابتدا می‌فهمند که قصه‌ای پشت کار است و زمانی که برایشان توضیح می‌دهم، کار به نظر آنها جذاب‌تر می‌شود.
او در مورد داشتن موضوع برای یک مجموعه زیورآلات گفت: با وجود اینکه قبلا تک‌تک کارهایم داستان داشتند تصمیم گرفتم از این پس فقط به صورت موضوعی کار کنم چون فکر می‌کنم ساخت یک مجموعه با موضوع خاص جذاب‌تر است و تکلیف هم برای ساخت آنها مشخص است.
حبیبی ادامه داد: به شیوه‌های سنتی جواهرسازی علاقه زیادی دارم و سعی می‌کنم از اصولی که در این سالها بسیار کمرنگ شده استفاده کنم. البته این استفاده نباید آنقدر زیاد باشد که برای مردم تکراری شده و چشم آنها عادت کند. من به میناکاری علاقه زیادی دارم اما شیوه میناکاری که در کارم استفاده می‌کنم با حالت سنتی تفاوت دارد. از مینای سرد بدون پخت در کوره در کارهای ساده‌گرا استفاده می‌کنم و بر خلاف میناهای سنتی که بسیار رنگارنگ هستند آنها را تک رنگ به کار می‌برم.
انتهای پیام/