سرویس تجسمی هنرآنلاین: نشست نقد و بررسی نمایشگاه گروهی "جبرووکی" عصر یکشنبه ۴ مرداد ماه با حضور غزاله آورزمانی کیوریتور نمایشگاه، جاره داس نویسنده و منتقد و علی بختیاری کیوریتور در گالری آبانبار برگزار شد.
در این نشست غزاله آورزمانی درباره اینکه ایده نخست نمایشگاه چگونه شکل گرفته است گفت: نخستین ایده این نمایشگاه یک سال و نیم قبل و براساس چالشهای شخصی که برایم وجود داشت شکل گرفت؛ دو زبانه بودن و ارتباط برقرار کردن با دیگران در این شرایط مسئله مهمی برای من بود زیرا در هیچ کدام از زبانهای انگلیسی یا فارسی نمیتوانستم دید شفافی داشته باشم.
وی ادامه داد: همان زمان تجربه دیگری برایم پدید آمد، مجبور بودم مدتی در چین زندگی کنم و این فضای جدید که کمتر کسی در آن حتی انگلیسی می‌داند و در فضای عمومی نیز کمتر می‌شد این زبان را دید باعث شد کوچکترین المان انگلیسی برای من جذاب باشد. به علاوه این که المان‌ها بیشتر از آنکه نماینده یک زبان باشند به عنوان یک فرم بصری برایم مورد توجه قرار می‌گرفتند. در این فضا دیدن نوشته‌های بی‌معنای انگلیسی روی لباس‌ها و تی‌شرت‌ها از این جهت برایم جالب بود که آدمها با استفاده از یک المان زبانی میخواستند هویت غربی کسب کنند. همه این نکات در شکل دادن ایده نخست این نمایشگاه در ذهن من تاثیر داشت.
وی درباره انتخاب هنرمندان این نمایشگاه نیز توضیح داد: هنرمندانی که برای چنین ایدهای انتخاب کردم کسانی بودند که با این موضوع همراه بودند و من در واقع کاری را به آنها سفارش ندادم بلکه با آنها زندگی کردم. من آدمهایی را انتخاب کردم که یا از قبل میشناختم یا با تحقیق و بررسی به آنها رسیدم. انتخاب افراد البته کار سادهای بود و آنچه برای من دشوار محسوب می‌شد انتخاب آثاری بود که باید به نمایشگاه میآمد. از میان این هنرمندان نیز کار با کریستین کتانه به این دلیل که او نیز در فضای زبان کار می‌کرد آسان بود. اما با سایر هنرمندان بسیار دست و پنجه نرم کردم تا کارها برای خودم ترجمه شد و معنا پیدا کرد.
آورزمانی درباره موضوع مورد نظر خود یعنی زبان نیز اظهار کرد: ارتباط، فهمیدن و انتقال اطلاعات با ابزار زبان نکاتی بود که من به آنها توجه داشتم. به علاوه این سوال نیز برای من مطرح بود که این پروسه تا چه اندازه می‌تواند وجه بصری زبان باشد.
او همچنین در پاسخ به علی بختیاری درباره این موضوع که چه اندازه تعلق به یک بستر اجتماعی سیاسی خاص می‌تواند درک آثار این نمایشگاه را متفاوت کند گفت: با اینکه بعضی هنرمندان را از نگاه فرهنگ ایران دیدم اما خودم را به این نگاه خاص محدود نکردم تا مثلا کارم قابل فهمتر باشد. برای من بیشتر فرم مهم بود و فکر نمیکنم در بسترهای متفاوت دریافتهای متفاوتی از آثار وجود داشته باشد.
کیوریتور نمایشگاه "جبروکی" با اشاره به اثر کریستین کتانه که با استفاده از نان لبنانی ساخته شده است افزود: نانی که در این اثر استفاده شده است به این دلیل که عنصری متعلق به بیروت است انتخاب نشده است بلکه متریال خاص آن هنرمند را به سمت استفاده از آن برده است. به نظر من مخاطبان تا امروز به راحتی با آثار ارتباط برقرار کردهاند و اینجا نه یک تعریف خاص بلکه روایت در شکل‌های مختلف جریان دارد.
آورزمانی درباره این نمایشگاه و کارهایی که او به عنوان کیوریتور برای آن انجام داده است گفت: به لحاظ فیزیکی و اینکه کارها چه ابعادی داشته باشند تا با فضای گالری هماهنگ باشند یا آثار در نهایت به چه شکل در کنار هم قرار گیرند کار دشواری پیش رو داشتم چون در ایران نبودم و باید از روی نقشه همه این کارها را انجام میدادم. از سوی دیگر به لحاظ مفهومی مدام همه کارهای هنرمندان را در نظر داشتم تا بدانم که هر یک از آثار باید در کنار کدام یک قرار گیرد و هر اثر باید چگونه به آثار دیگر پاسخ دهد.
علی بختیاری نیز در این نشست اظهار کرد: به اعتقاد من پیام این نمایشگاه پیام واحدی نیست و بافتار مختلف اجتماعی، تاریخی و حتی طبقاتی می‌تواند پیام میان اثر هنری و مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد. به عنوان مثال در کشوری که فضای باز وجود دارد و میتوان درباره همه مسائل به راحتی صحبت کرد با چنین مجموعه احتمالا بیشتر برخورد زبان‌شناسانه خواهد شد در حالی که در اینجا ممکن است از این آثار بیشتر از هرچیز دریافتهای اجتماعی و سیاسی وجود داشته باشد.
وی افزود: من میتوانم با این کارها برخوردی دادائیستی داشته باشم و آنها را تنها فرمهایی بی‌معنا بدانم یا از سوی دیگری به آنها نگاه کرده و عمق و معنایی خاص به آنها ببخشم. نکته دیگری که برای من جذاب است و با دیدن این آثار نیز به آن فکر کرده‌ام این است که زمانی که اثر هنری از دست هنرمند خارج میشود و مخاطب با آن مواجه میشود مفهوم هنرمند نیز از بین میرود.
جاره داس کیوریتور و نویسنده اهل انگلیس نیز در این نشست ضمن اشاره به اینکه نوع هنری که در این نمایشگاه ارائه شده است بیشتر درباره خوانش اثر هنری است درباره نمایشگاه "جبرووکی" اظهار کرد: در دنیای امروز ناتوانی زبان در انتقال یک مفهوم موضوعی فراگیر است. آنچه قطعات این نمایشگاه را با هم متحد می‌کند نگاه به ویژوآلیزه کردن نارسایی زبان است.
وی افزود: درست است که گالریهایی جدا از هم آثار این مجموعه را در خود جای دادهاند اما وجود صداها و متن‌هایی که مخاطب می‌تواند آنها را بخواند، همه چیز را به هم ربط داده و جنبه دیگری به نمایشگاه داده است و این به لحاظ کیوریت کردن می‌تواند جالب توجه باشد.
نمایشگاه "جبروکی" با آثاری از متیو همفریز، کریستین کتانه، میرا آورزمانی، پاتریشیا پیزانلی، نوشین فرهید، جیکوب رولینسن و ئی دای تا ۲۸ مرداد ماه در گالری آب انبار میدان هفت تیر، مقتح جنوبی، بعد از تقاطع سمیه، خیابان بوربور، خیابان خاقانی، بن بست روشن منش، شماره ۲ ادامه دارد.
انتهای پیام/