به گزارش هنرآنلاین به نقل از ایسنا، مهدی شفیعی که پس از اعتراض‌های وارد شده نسبت به وضعیت تئاتر، در آخرین ماه سال گذشته بر مسند مدیریت تئاتر کشور نشست، با حضور در خبرگزاری ایسنا برنامه‌ها و دغدغه‌های تئاتری خود را تشریح کرد.
او علاوه بر توضیح درباره برنامه‌های حمایتی و نظارتی اداره کل هنرهای نمایشی که مثل بسیاری دیگر از اهالی تئاتر بیشتر با عنوان «مرکز» از آن یاد می‌کند، درباره وضعیت تئاترشهر و اینکه اگر خودش بود، در مواردی به نحو دیگر عمل می‌کرد و نیز وضعیت نگران کننده «تئاتر آزاد» که بیشتر در سینماها اجرا می‌شود، سخن گفت.
مهدی شفیعی پیش از هر چیز با یادآوری اینکه شرایط تئاتر در اسفندماه سال گذشته به گونه‌ای پیش رفت که مدیریت اداره کل هنرهای نمایشی به او واگذار شد، درباره برنامه‌ها و اولویت‌های خود گفت: واقعیت این است که شرایط اجتماعی تئاتر در حال حاضر با توجه به آمار فعالان، فارغ‌التحصیلان و پیشکسوتان این رشته در سراسر کشور، باعث شده است، تنها بازیگر عرصه تئاتر، اداره کل هنرهای نمایشی نباشد؛ به همین دلیل با توجه به جمیع نکات موجود، ضرورت دارد مرکز، این توان را در جامعه تئاتری باور و کشف کند و در جهت حمایت و تقویت این جریان برآید.
او ادامه داد: اگر این مسیر پیش برود می‌توان کارهایی برای حوزه تئاتر انجام داد، اما اگر باز هم مثل گذشته مرکز، تنها متولی باشد و عامل اجرایی حوزه تئاتر محسوب شود، با خیلی از نقصان‌هایی که قبلا هم مواجه بودیم روبرو خواهیم بود. کار فوری دولت باید جبران کمبودهای سخت‌افزاری باشد
وی با تأکید بر اینکه طبق قانون سه وظیفه سیاست‌گذاری، حمایت و نظارت بر عهده اداره کل هنرهای نمایشی گذاشته شده است، اظهار کرد: واقعیت مهم دیگر این است که متأسفانه با افزایش گروه‌های نمایشی سخت‌افزار ایجاد نشده است و در حال حاضر تئاتری‌های زیادی در سراسر کشور حضور دارند، اما دست‌مان به لحاظ فضاهایی که هنرمندان می‌توانند برای اجرا در اختیار داشته باشند، خالی است. بنابراین کاری که دولت در این باره به شکل فوری باید انجام دهد جبران کمبودهای سخت‌افزاری است که معاونت هنری هم برنامه‌هایی را برای این موضوع دارد.
شفیعی پیش از توضیح درباره جزئیات این برنامه‌ها درباره نامگذاری امسال به نام تئاتر گفت: وقتی سال 94 به عنوان سال توجه به تئاتر عنوان می‌شود، قطعا به لحاظ بودجه‌ای و امکاناتی که باید در اختیار این حوزه قرار گیرد به صورت ویژه اقدام خواهد شد. در این بخش می‌شود خیلی راحت و به صورت موردی بودجه را در اختیار گروه‌ها قرار داد تا پایان سال 94 به یک رضایت‌مندی کوتاه مدت ختم شود، اما سال 95 دوباره با همان وضعی که سال 93 داشتیم مجبوریم آغاز به کار کنیم؛ به همین دلیل از همین ابتدای سال باید به سراغ برنامه‌هایی می‌رفتیم که اتفاقات زیربنایی را در تئاتر بهبود بخشد.
او ادامه داد: به طور مثال برای حمایت از ایجاد فضاهای نمایشی و تالار مرکز هنرهای نمایشی در چند زمینه وارد عمل شدیم و مسئله دیگری هم که دنبال می‌شود حمایت از تبلیغات در حوزه اطلاع‌رسانی برای جذب بیشتر مخاطب است. ضمن اینکه طرحی هم در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با عنوان ایجاد "تئاترشهر"های استان‌ها مصوب شد تا طرح ایجاد مجموعه‌های تئاترشهر را که پیش از این شروع شده بود به سرانجام برسانیم و تعداد آن‌ها افزایش یابد.
مدیرکل هنرهای نمایشی با اشاره به همگرایی خوبی که این اداره کل با برخی نهادها از جمله شهرداری داشته است، بیان کرد: در این نهادها مانند فرمانداری‌ها و استانداری‌ها رقم‌هایی مصوب شده تا پلاتوهایی که شهرداری‌ها و استانداری‌ها در استان‌های مختلف ایجاد می‌کنند تجهیز شود و شاهد شبکه‌ای از تالارهای نمایشی در سراسر کشور باشیم که بتوان برای آن‌ها برنامه‌ریزی کرد. اولین نمونه این موضوع هم تفاهم‌نامه استان کرمان بود که خبر آن منتشر شد.
او یادآور شد: متأسفانه تماشاگران ما در استان‌ها معمولا خود تئاتری‌ها هستند و به همین دلیل باید علاوه بر ایجاد ظرفیت اقتصادی مخاطبان را نیز افزایش دهیم، چون وقتی آثاری که تولید می‌شوند برای مخاطب باشند، تئاتر هم به جایگاهی که باید برای تأثیرگذاری داشته باشد می‌رسد.
وی درباره دیگر برنامه‌های این اداره کل در حوزه سخت‌افزاری به مصوبه پیشنهادی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اشاره و اظهار کرد: بیش از 10 مجموعه از تالارهای بزرگ فرهنگی در 10 استان کشور داریم که در شرف بهره‌برداری هستند، یعنی در سال‌های 94 و 95 قابل استفاده خواهند بود. به دستور وزیر قرار شده قبل از بهره‌برداری، پلاتوهایی با هماهنگی لازم به این مجموعه‌ها اضافه شوند تا پس از استاندارسازی، از آن‌ها برای اجرای نمایش استفاده شود. بنابراین تا پایان سال 94 می‌توانیم شاهد افزایش حجم قابل قبولی تالار در سراسر کشور باشیم.
شفیعی یکی از آفت‌هایی را که در تئاتر به ویژه در خارج از پایتخت وجود دارد را جشنواره‌زدگی نامید و گفت: عدم وجود فضاهایی که اجراهای مستمر و مداوم در آن‌ها وجود داشته باشد یکی دیگر از مشکلات است، چون معمولا گروه‌ها در یک بازه زمانی کمتر از 15 روزه آثار خود را به صحنه می‌برند و بعد برای مدتی آن تالار دیگر اجرا ندارد؛ به همین دلیل در بسیاری از استان‌ها مخاطب ثابت تئاتر نداریم و این موضوعی است که باید آن را پیگیری کرد.
وی درباره استفاده از ابزار تبلیغاتی نیز به برگزاری جلساتی با رئیس سازمان زیباسازی شهر تهران اشاره کرد و افزود: قرار شده پایگاه‌های ثابتی را برای تبلیغ تئاتر در سطح شهر تهران و نیز آماده‌سازی فضاهای اطراف تالارها برای نصب بیلبوردها در یک تفاهم‌نامه مشترک پیگیری شود و این‌ها جزو حمایت‌هایی است که می‌شود از گروه‌های نمایشی انجام شود. ایده‌آل ما مواجه شدن با گروهای با هویت است
شفیعی با اشاره به سرمایه‌گذاری زیادی که در حوزه آموزش عالی برای تربیت دانشجویان این رشته صورت گرفته است، گفت: فارغ‌التحصیلان زیادی در این سال‌ها به تئاتر اضافه شده که برای آن‌ها سرمایه‌گذاری شده و باید فضایی ایجاد شود تا آن‌ها ماحصل داشته‌های خود را ارائه کنند و وارد عرصه تولید تئاتر شوند. از این منظر ایجاد تالار و بستر لازم برای کار از سوی ما ضروری است.
وی با این حال اظهار کرد: ایده‌آل ما این است که بعد از ایجاد این بسترها دیگر با افراد مواجه نباشیم، یعنی گروه‌های تئاتری ساماندهی شوند تا مدیریت تئاتر با گروه‌های نمایشی با هویت روبرو شود و بعد پلاتوهای ارزان قیمت ایجاد شود و برای استقرار این گروه‌ها در اختیارشان قرار گیرد. ظرفیتی که استفاده نشده است
مهدی شفیعی در بخش دیگری از گفت‌وگویش در ایسنا گفت: در قوانین الحاقی بودجه، ماده‌ای داریم که هر کسی بخواهد از اماکن فرهنگی هنری در اختیار سازمانها و نهادها حتی به صورت اجاره استفاده کند، می‌تواند این کار را انجام دهد، اما متأسفانه گروه‌ها از این ظرفیت استفاده نکرده‌اند. دراین باره علاوه بر تاکید بر استفاده از این ظرفیت، هماهنگی‌هایی با وزیر ارشاد و وزیر بهداشت مبنی بر واگذاری تالارهای سایر سازمانها و ادارات به گروه‌های نمایشی و مؤسسات فرهنگی و هنری صورت گرفته که آئین نامه آن در حال آماده شدن جهت پیشنهاد به دولت است.
او پس از پایان اظهارات خود در این بخش به حوزه ارزیابی و نظارت تئاتر اشاره و مطالبی را درباره لزوم تغییر و اصلاح برخی موارد نظارتی و نحوه صدور مجوز مطرح کرد. آیین‌نامه شورای نظارت اصلاح می‌شود
شفیعی گفت: طبق مصوبه شورای انقلاب فرهنگی وظیفه نظارت بر اجراها به نوعی برعهده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، یعنی پروانه اجراهای پایتخت توسط شورای مرکزی صادر می‌شود و مجوز در سایر استان‌ها و شهرها به صورت مستقل توسط شوراهای نظارت خود آن شهرستان‌ها صادر می‌شود. البته این اتفاق فقط در هنر نمایش به این شکل سازماندهی شده است.
وی دراین‌باره توضیح داد: آخرین اصلاحیه این قانون به سال 1379 برمی‌گردد و ما امروز می‌بینیم که این قانون کفاف رسیدگی به امور را نمی‌دهد، به همین دلیل برای اینکه در حوزه نظارت کمتر با تفسیرهای شخصی مواجه و بیشتر با مسوولیت دادن و پاسخ گرفتن روبرو باشیم، اصلاح این آیین‌نامه را به طور جدی در دستور کار قرار گرفته تا آیین‌نامه شورای نظارت متناسب با شرایط روز اصلاح و تقدیم شورای عالی انقلاب فرهنگی شود.
شفیعی ادامه داد: نکته‌ای که گاهی رسانه‌ها به آن توجه نمی‌کنند این است که مرکز هنرهای نمایشی به عنوان متولی تئاتر تنها مجوزهای تهران را صادر می‌کند و مجوزهای سایر نقاط کشور به صورت مستقل بر عهده شوراهای نظارت همان شهر است. در واقع طبق نظر شورای عالی انقلاب فرهنگی، در هر شهرستانی که اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی تأسیس شده باید یک شورای نظارت بر نمایش شکل گرفته که یک عضو به تأیید سازمان تبلیغات اسلامی، دو عضو آگاه به مسائل سیاسی، دینی و اجتماعی و آشنا به تئاتر و دو کارشناس تئاتر دارد و این شورا مسئولیت صدور مجوز تمام اجراهای صحنه‌ای آن شهر را برعهده می‌گیرد.
او درباره اینکه در صورت اعتراض بر نظر این شورا روند پیگیری به چه شکل خواهد بود؟ پاسخ داد: اگر اعتراضی به نظر شورا وجود داشت می‌توان به شورای عالی نظارت استان‌ها مراجعه کرد و اگر کسی نسبت به نظر شورای عالی استان هم اعتراض داشته باشد، باید در شورای عالی نظارت کشور مطرح شود که شورایی غیر از شورای مرکزی ارزشیابی و نظارت بر نمایش است.
وی با اشاره به اینکه در سال‌های 92 و 93 سالانه پنج هزار پروانه در شورای نظارت صادر شده است، اضافه کرد: نظارت بر تمام این آثار سختی‌های خود را دارد و در این بین ممکن است با یکی دو تخلف هم مواجه شویم، اما نکته اینجاست که جنس نظارت بر تئاتر با حوزه‌های دیگر فرق دارد؛ مثلا در سینما یک فیلم ضبط شده وجود دارد، اما در تئاتر با یک هنر زنده روبرو هستیم و گاهی عدم تناسب اجراها با پروانه‌ای که صادر شده جزء خصوصیات اجرای زنده هنر نمایش است. ابراز نگرانی از وضعیت تئاتر آزاد
او ادامه داد: یکی از نگرانی‌های ما در حوزه نظارت، نمایش‌های کمدی است که عمدتا در سینماها با عنوان «تئاتر آزاد» اجرا می‌شوند و معمولاً کیفیت بالایی ندارند. این یک واقعیت است و متاسفانه این آثار باعث تنزل سطح سلیقه مخاطب می‌شود و گاهی برای گیشه هم سراغ جذابیت‌هایی می‌روند که در شأن تئاتر نیست.
شفیعی تاکید کرد: برای این بخش قطعا برنامه وجود دارد و با کمک صنف تئاتر آزاد دست به اقداماتی زده خواهد شد تا این گونه‌ی هنری افت سلیقه را در میان تماشاگران تئاتر موجب نشود و این صنف به یک سازماندهی مجدد برسد. نمایش‌های ایرانی، خط قرمز، تفسیرهای شخصی...
مدیرکل هنرهای نمایشی در ادامه این گفتوگو درباره تاکید مقام معظم رهبری بر تولید آثار ایرانی متناسب با فرهنگ و آیین‌ها و مناسک ایرانی اسلامی در پاسخ به وضعیت نمایشنامه‌های ایرانی و سانسور زیادی که هنرمندان را به سمت اجرای آثار خارجی سوق می‌دهد و نیز اینکه آیا فقط نویسندگان خاصی امکان کار در این حوزه را خواهند داشت؟ گفت: دراین باره با دو موضوع طرف هستیم؛ یکی حمایت از چنین آثاری و دیگری رویدادهای جریان‌ساز (مانند جشنواره تئاتر فجر) که وقتی به سمت نمایش‌های ایرانی جهت‌گیری داشته باشند، خود بخود شاهد تولیدات مناسب خواهیم بود.
وی با بیان اینکه تغییرات بخش نظارتی بیشتر به سمت شفاف‌سازی و جلوگیری از نگاه سلیقه‌ای می‌رود، ادامه داد: مصداق‌ها و خط قرمزهای ما در مباحث نظارتی کاملا مشخص است و قرار نیست تفسیرهای شخصی صورت بگیرد، البته در بخش‌هایی ضرورت دارد که قانون اصلاح شود و موارد شفاف‌تر شوند . نمایش‌هایی که توقیف شدند
او درباره اینکه گاهی پیش آمده نمایشی که مجوز داشته، روی صحنه رفته ولی بعد با مشکل مواجه و از اجرای آن جلوگیری شده است، اظهار کرد: معتقدم برخی نمایش‌هایی که برای‌شان مشکلی پیش آمد می‌توانستند اجرای خود را با اصلاح چند مورد ادامه دهند. در حالی که وقتی این اتفاق رخ نمی‌دهد، قضایا به سمت و سوی دیگری می‌رود و تئاتر را در موضع ضعف قرار می‌دهد.
شفیعی یادآوری کرد: اگر قرار نبود از مجوزی که صادر می‌کنیم دفاع کنیم، کار بهروز غریب‌پور (اپرای عروسکی سعدی) نباید اجرا می‌شد. فرایند صدور پروانه اجرای ایشان با گفتگو پیش رفت. معتقدم چنانچه گفتوگو با طرفین در زمان مناسب خودش اتفاق بیفتد از وقوع بحران‌های احتمالی جلوگیری می‌کند.
او با اشاره به اینکه در میان پنج هزار مجوزی که در طول سال صادر می‌شود، اگر یک درصد هم مشکل داشته باشند حجم عظیمی می‌شود، درباره مجوزهایی که صادر و گروه‌ها موظف به اجرا براساس آن می‌شوند و نقش نخبگان تئاتر در این میان گفت: هر چه جریان تئاتر عمیق‌تر و نبخگان به تولید اثر دست بزنند، خودبه خود مشکلات کمتر می‌شود، چون آن‌ها مراقبت بهتری می‌توانند انجام دهند. خروجی نامشخص خانه تئاتر دانشگاه آزاد
وی در بخش دیگری از این مصاحبه درباره آموزش تئاتر در دانشگاه‌ها و مدارس نیز اظهار کرد: دانشگاه آزاد اسلامی یک خانه کوچک تئاتر دارد که هیچ کاری در آنجا انجام نمی‌دهند و مشخص نیست خروجی آنجا چیست و فعالیت‌های پژوهشی که انجام می‌شود در نهایت به چه نتیجه‌ای می‌رسد.
شفیعی ادامه داد: با این حال معتقدم اگر بخواهیم تئاتر را به عنوان یک هنر تأثیرگذار در جامعه بپذیریم باید از مهدکودک‌ها شروع و خردسالان را با تئاتر آشنا کنیم. در این باره برنامه‌هایی هم با بهزیستی داریم، چون این کار منافع زیادی دارد و حتی اگر به تربیت هنرمند هم نینجامد، حداقل نتیجه آن این است که برای تئاتر مخاطب خوب تربیت می‌شود.
او با اشاره به اهمیت قائل شدن یونسکو نسبت به تئاتر و تأثیر آن در ارتقاء فرهنگ، افزود: در شورای عالی فرهنگی نیز از تئاتر با اهمیت زیادی یاد شده است، اما متأسفانه در حوزه آموزش و پرورش خیلی ارتباط درستی شکل نگرفته است.
مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه نشست خود با خبرنگاران ایسنا، درباره وضعیت تئاترشهر و تعمیرات آن که تأخیر در آماده‌سازی سالن‌ها باعث نگرانی و انتقادهای بسیاری شده است، با اشاره به تأکید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به تئاتر در سال جدید ابتدا گفت: نکته‌ای که خیلی باید به آن توجه کرد این است که سال به سرعت می‌گذرد و باید هنرمندان تئاتری و دست‌اندرکاران این حوزه از چنین ظرفیتی (نامگذاری امسال به نام تئاتر) استفاده کنند. در این راستا اگر ایده‌ها و برنامه‌هایی هست باید اجرایی شود تا زمان از دست نرود.
او سپس بیان کرد: درباره تئاترشهر نیز باید بگویم وزارت ارشاد با وجود تمام مشکلات بودجه‌ای و بحران‌های مالی که دارد، بخش عمده‌ای از اعتبارات خود را برای بازسازی این مجموعه در نظر گرفته است که این ناشی از نگاه و توجه به تئاتر بود، اما واقعیت این است که وقتی من با این نحوه بازسازی، به ماجرای تئاترشهر ورود می‌کنم با مسائلی روبرو می‌شوم که جای تامل دارند.
وی گفت: یکی از آفت‌ها در بازسازی سالن‌های قشقایی و سایه این بود که با عجله و بدون مطالعه وارد مرحله تعمیر شدیم، انگار که اعتباری وجود داشته و ما باید زود آن را به هزینه می‌گرفتیم. البته اتفاقی که در سالن سایه افتاده خوب است، اما اگر من بودم آن را به نحو دیگری شکل می‌دادم.
شفیعی دراین‌باره توضیح داد: الان ماهیت سالن (سایه) تحت تأثیر قرار گرفته و سالن سایه‌ای که ظرفیت خوبی برای اجرای تئاتر داشت، بخشی از ظرفیت‌های خود را نسبت به گذشته از دست داده است که جای بحث دارد. در تالار قشقایی شرایطی پیش آمده بود که خوشبختانه با ورود دوستان طراح صحنه اقداماتی انجام شد که اگر این اتفاق نمی‌افتاد شاید بعدا اصلاح آن‌ها امکان‌پذیر نبود. به این ترتیب ورود این همکاران به ماجرا موثر بود و آقای مرادخانی هم علیرغم هزینه‌ای که صورت گرفته بود گوش شنوایی داشتند و آنچه را به مصلحت بود پیگیری کردند. وقفه‌ای که دلچسب نیست
او خاطرنشان کرد: وقفه‌ای که در حال حاضر وجود دارد و خیلی هم دلچسب نیست، به سالن قشقایی مربوط می‌شود، چرا که باید مطالعاتی در آنجا صورت می‌گرفت که انجام نشده بود.
وی ادامه داد: براین اساس از آنجا که قرار بود اسفندماه، در ادامه پروژه سالن اصلی تئاترشهر تخلیه و تخریب شود، خواهش کردم با دوستان جلسه‌ای داشته باشیم که در آنجا متوجه شدیم اصلا هیچ طرحی برای سالن اصلی در کار نیست و تازه مشاور می‌خواهد مطالعات خود را شروع کند؛ درواقع مشخص نبود با چه تضمینی باید صندلی‌های سالن اصلی را جمع و آن را از چرخه اجرا خارج کرد؟ به همین دلیل سالن اصلی به تعویق افتاد تا طرح آن نهایی و به مشورت گذاشته شود و بعد از اینکه تجهیزات آن خریداری شد بازسازی آغاز شود. صلاح دیدم بدبین نباشم
شفیعی در توضیح اینکه گفته‌هایش حاکی از نوعی نارضایتی در تئاترشهر است در حالی که به نظر می‌رسد هم موضوع بازسازی و هم موضوع شوراهای هنری این مجموعه و تعریف جدید سالن‌ها با حمایت شخص او انجام می‌شود، گفت: من اسفندماه وارد مرکز شدم و تشکیل شوراها خیلی پیش از آن صورت گرفته بود. البته در همان زمان هم این موضوع را بعضی از اعضای شورا و صاحب‌نظران مطرح کردم و در نهایت متوجه شدم نسبت به این اتفاق خوش‌بینی وجود دارد. من هم صلاح دیدم حالا که اتفاقی در حال شکل‌گیری است بدبین نباشم تا خروجی کار دیده شود.
او ادامه داد: از طرفی دیگر معتقدم هویت‌سازی برای سالن‌ها به شرطی که آمار سالن‌ها به جایی برسد که گروه‌ها با کمبود سخت‌افزار و سالن مواجه نباشند، می‌تواند اتفاق خوبی باشد، چون حتی برای مخاطب هم سرگردانی ایجاد نمی‌شود و می‌تواند براساس نوع تئاتری که دوست دارد سالن را انتخاب کند، اما اینکه هویت‌سازی را چه زمانی مطرح کنیم اهمیت زیادی دارد. اعضای شورای هنری تئاترشهر صاحب ایده هستند و حتی خودشان گاهی نقدهایی را به سیستم شوراها مطرح می‌کنند. البته این نقد کردن‌ها خوب است به شرطی که ابزار مدیریتی نشود.
وی درباره ابراز نگرانی‌های که از سوی اهالی تئاتر نسبت به وضعیت تئاترشهر مطرح می‌شود هم با تاکید براینکه خوشبختانه خوب زمانی اصلاحات لازم در تالار قشقایی انجام شد و هنوز هزینه آن چنانی نشده است، چون عمده هزینه‌ها به سالن اصلی مربوط می‌شود، گفت: برای تئاترشهر برنامه‌هایی دارم و سیستم عمرانی آن نگران‌کننده نیست، به شرط اینکه در مسیر خودش قرار گیرد. درباره سالن قشقایی با مهندس معمار - سرپرست دفتر طرح‌های عمرانی- صحبت کردم و اگر اصلاحات لازم صورت بگیرد، سالن بسیار مطلوب‌تر از گذشته می‌تواند باشد. آخرین وضعیت ساختمان اداره تئاتر
شفیعی همچنین درباره وضعیت اداره تئاتر هم توضیح داد: خوشبختانه تیم مدیریتی وزارتخانه، به ویژه جناب آقای کاراندیش معاون توسعه مدیریت و منابع و دیگر دوستان بسیار همراه هستند. موضوع اداره تئاتر این بود که سند آن متعلق به یک موسسه دیگری بود که الان خوشبختانه سند این اداره متعلق به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. جلسه ای هم با شهرداری منطقه داشتیم و عوارض را تعیین کرده‌اند که پرداخت می‌کنیم تا ساختمان تخریب شود.
وی افزود: ردیف ساخت و ساز اداره تئاتر هم از دفتر طرح‌های عمرانی وزارت ارشاد تأمین می‌شود و برای ساخت این اداره با شرایط ویژه برای استقرار گروه‌ها، تا پایان سال 94 به نتیجه می‌رسیم که توسط دفتر طرح‌های عمرانی وزارت ارشاد احداث آن انجام گردد. گرفتن سهم 20درصدی سالن‌ها از گیشه ادامه دارد؟
او درباره یکی دیگر از مواردی که بسیار مورد اعتراض تئاتری‌هاست، یعنی اختصاص بخشی از درآمد گیشه به سالن‌ها گفت: آن 20 درصدی که مجموعه‌های دولتی مثل تئاترشهر از گروه‌ها دریافت می‌کنند، مربوط به تأمین کمتر از 25 درصد هزینه‌های پشتیبانی تالارهاست. در نظام بودجه‌ریزی عملیاتی که نقشه راه سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی است تمام این موارد جزئی از فرایند تولید محاسبه می‌شود. البته همه کارهایی که اجرا شده‌اند به نحوی از حمایت‌های حداقلی برخوردار بوده‌اند، جز سالن اصلی که آن هم چنانچه محاسبه تعداد روزهای اجرا، صندلی‌ها و قیمت بلیت در نظر گرفته شود با توجه به کیفیت اثار هزینه‌های تولید را تأمین و برای گروه‌ها سودآوری در پی خواهد داشت.
شفیعی اضافه کرد: در چنین وضعیتی ضرورت دارد که از نمایشی که در چهارسو یا قشقایی اجرا می‌رود و محاسبه تعداد اجراها، تعداد صندلی‌ها و قیمت بلیت نشان می‌دهد هزینه‌های تمام شده تولید را تأمین نمی‌کند حمایت شود. با همه این‌ها برای حمایت از آثار، مثل آنچه در سال 93 بود، تعریف درستی نداشتیم و قطعا باید بازنگری کنیم و حمایت را فقط در پرداخت ارقام مشخص به گروه‌ها ندانست چون شیوه‌های دیگری نیز برای حمایت از آثار وحود دارد. برنامه برای دعوت از نخبگان تئاتری
او در بخش پایانی این گفتوگو درباره اینکه آیا همانند آنچه که در سینما اتفاق افتاده، برنامه‌ای برای دعوت از نخبگان تئاتری و اجرای نمایش توسط آن‌ها دارد یا خیر؟ اظهار کرد: تمام مواردی که در بحث تولید وجود دارد را باید تعریف کنیم چون زمانی مدیریت در تئاتر به معنی ورود به تمام ابعاد تئاتری بود و مدیریت علاقه داشت در همه جزئیات نقش داشته باشد، اما شرایط امروز تئاتر ما چنین چیزی را نمی‌پسندد.
وی افزود: در بخش تولید اثر دو موضوع داریم. یکی مدیران تالارهای خصوصی و دولتی که از یک هنرمند یا اثر مشخص دعوت به کار می‌کنند و دیگری رویدادهای بزرگ و جریان‌سازی است که به تولید اثر ختم می‌شوند.
شفیعی با بیان اینکه در مجموعه‌های دولتی قطعا ساز و کاری در نظر گرفته می‌شود که آثار جریان‌ساز باشند، گفت: در رویدادهایی مثل جشنواره تئاتر فجر، پروسه‌ی انتخاب، تصمیم‌گیری و اجرا بر وضعیت تئاتر سال آْینده تاثیر دارد و اگر در یک سال جدول مناسبی نداشته باشیم، برنامه سال آینده تالارها نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرد، به همین دلیل با حساسیت به پروسه انتخاب آثار جشنواره نگاه می‌کنیم، چه آن‌هایی که دعوت می‌شوند و چه آن‌هایی که براساس فراخوان حضور می‌یابند؛ ضمن اینکه برنامه مشخصی هم برای دعوت از یکسری افراد خاص همانند آنچه در سینما رخ داده نداریم و در جشنواره امسال تصمیم بر این است که کیفی‌گرایی و حرفه‌ای‌گری در اولویت باشد.
انتهای پیام/