سرویس تجسمی هنرآنلاین: شواهد امر، این روز‌ها حکایت از آتش بس نانوشته میان هنرمندان خیابانی و شهرداری‌ها دارند؛ اگرچه نه در تمام نقاط جهان اما در غالب کشورهای توسعه یافته دیگر خبری از گرفت و گیر‌ها و تعقیب و گریزهای معمول این دو طرف غالبا درگیر با یکدیگر نیست و هنر خیابانی از دریچه توسعه شهری به عنوان بخشی از زیبایی‌شناسی و هویت شهر‌ها پذیرفته شده‌ است. در رویکردی دیگر هم این روز‌ها شاهد برگزاری نمایشگاه‌های متعدد گرافیتی در گالری‌ها هستیم که بازهم می‌تواند به عنوان نشانه ای از به رسمیت شناختن آن در مجامع هنری تعبیر شود.

این اتفاق به خودی خود و در نگاه اول می‌تواند خیال هنرمندان این عرصه و دوست‌داران هنرهای شهری را تا اندازه‌ای راحت کند؛ اما می‌دانیم که هر تغییر رویکردی عوارض خودش را هم به دنبال خواهد داشت. بی‌بی سی به تازگی گزارشی در همین زمینه تهیه و بازخوردهای این تحولات را بررسی کرده است؛ در پرسش از هنرمندان، شهروندان و صاحب‌نظران این عرصه در مواجهه با تصمیمی نه چندان رسمی که می‌رود به رویه جاری تبدیل شود.

پرسش اول گمانه‌هایی را در نظر می‌گیرد که احتمالا منجر به دگرگون شدن گرافیتی‌ها و تغییر شکل دادن آن‌ها خواهد شد چرا که در شرایط آتش بسی که به وجود آمده، هنرمندان فارغ‌البال و بدون استرس‌های ناشی از تعقیب مسئولین شهری دست به خلق آثاری خواهند زد که دیگر از آن روح هیجان و برانگیختگی فوق‌العاده نشانی نخواهند داشت؛ اما از سوی دیگر عده‌ای معتقدند همین فراغ بال به هنرمندان فرصت خواهد داد تا آثار گرافیتی را از روی صبر و حوصله و به روش‌های متنوع تری خلق کنند.

نکته قابل تامل دیگر در خصوص فضایی که به وجود آمده ورود گرافیتی‌ها به گالری‌های هنری است که به وضوح روندی پرشتاب به خود می‌گیرد و جدای از چند جشنواره گرافیتی که در همین یکی دو ماه گذشته در نقاط مختلف جهان از جمله مالزی، لندن و برلین برگزار شد، گالری‌ها هم در‌های خود را به روی این آثار گشوده‌اند و استقبالی بی‌سابقه در این خصوص از خود نشان می‌دهند.

همینجا باید اشاره کنیم که هنرمندان گرافیتی ایران هم از این رویه بی‌نصیب نبوده‌اند و افزون بر حضور پررنگشان در جشنواره‌های گرافیتی، در نمایش‌های رسمی این هنر نیز سهم قابل توجهی داشته‌اند که از آن جمله می‌توان به نمایشگاه اختصاصی در یک گالری محیطی در شهر لندن در فروردین امسال اشاره کرد. نمایش رسمی گرافیتی‌ها حتی در داخل ایران که هنوز هم گرافیتی را هنری تحت تعقیب محسوب می‌کند کم و بیش دارد شکل می‌گیرد. اواخر خرداد ماه سال گذشته بود که مجموعه‌ای از آثار هنرمندان "استریت آرت" از کشورهای مختلف جهان در گالری سیحون به نمایش درآمد و همزمان با این نمایشگاه تعدادی از استریت آرتیست‌های ایرانی نیز آثارشان را گالری سیحون شعبه نیویورک به نمایش درآوردند.

در هر صورت این روندی است که به نظر می‌رسد باید جدی‌اش گرفت و امید به توفیق‌اش داشت؛ اما در این میان پرسشی اساسی‌تر باقی می‌ماند که پاسخش را باید در آینده جست و آن اینکه با تبدیل شدن گالری‌ها به مناطق آزاد و امن گرافیتی، این هنر همچنان می‌تواند لحن گزنده و اعتراض آمیز و ارتباط زنده و رودرویش را با شهروندان آنطور که تا حالا داشته حفظ کند؟

انتهای پیام/

بهروز فایقیان