سرویس سینمایی هنرآنلاین: نانی مورتی کارگردان ایتالیایی روز شنبه با تازه‌ترین ساخته خود "مادرم" (Madre Mia)، کروازت را به گریه انداخت. این فیلم مرگ یک مادر را مورد کندوکاو قرار می‌دهد و در عین با تلفیقی از خنده و گریه، یادآور تمام فیلم‌های قبلی مورتی است.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، مورتی پس از نمایش "مادرم" که با تحسین اهالی رسانه روبرو شد، به خبرنگاران گفت: فیلم‌های من همیشه این دو جنبه را داشته‌اند، در لحظه‌هایی دردناک هستند و در لحظه‌هایی مفرح، اما این یک استراتژی نیست. این راهی برای گفتن داستان زندگی آدم‌هاست.
مورتی یکی از فیلمسازان محبوب کن است. او در سال 2001 برای فیلم ویرانگر "اتاق پسر" جایزه نخل طلای جشنواره را برد. مورتی در 1993 نیز برای "خاطرات عزیز" برنده جایزه بهترین کارگردان شد. او تاکنون با شش فیلم خود در کن حضور داشته است و در سال 2012 رئیس داوران بخش مسابقه اصلی جشنواره بود.
کارگردان 61 ساله رمی می‌گوید موضوع "مادرم" بحرانی است که مارگریتا فیلمساز (با بازی مارگریتا بویی بازیگر مورد علاقه مورتی) به دنبال بیماری مادرش تجربه می‌کند.
"مادرم" بیانگر رنج‌های یک فیلمساز است که باید زندگی خصوصی و حرفه‌ای خود را تطبیق دهد. او جدا از بیماری مادرش مشکلات دیگری هم دارد. مارگریتا از همسرش جدا شده و به تازگی معشوقه خود را هم ترک کرده است و دختری دارد که با بحران نوجوانی روبرو است.
جان تورتورو بازیگر فیلم "مادرم"
جان تورتورو بازیگر آمریکایی دیگر ستاره فیلم جدید مورتی است. دیدن تورتورو در این فیلم تماشاگر را بی‌اختیار به یاد فیلم "بارتن فینک" به کارگردانی جوئن و ایتن کوئن - رئیس داوران بخش مسابقه این دوره جشنواره کن - می‌اندازد. "بارتن فینک" سال 2001 در کن برنده جایزه نخل طلا شد و تورتورو هم آن سال جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره را برد.
مورتی هنگام ساخت فیلم قبلی‌اش "ما یک پاپ داریم!" مادر خودش را که استاد ادبیات کلاسیک بود، از دست داد. آیا "مادرم" برای مورتی راهی است که بر غم از دست دادن مادرش غلبه کند؟ او به شوخی پاسخ داد: سینما برای کارگردان‌ها و بازیگر یک شیوه درمانی نیست، شاید برای بعضی از تماشاگران این‌طور باشد.
مورتی در کنار پائولو سورنتینو و ماتیو گارونه، یکی از سه کارگردان ایتالیایی است که امسال با تازه‌ترین ساخته‌های خود بخت دریافت جایزه نخل طلای کن را دارند.
یک ملودرام خیلی بد
روز شنبه فیلم "دریای درختان (The Sea of Trees) ساخته گاس ون سنت کارگردان آمریکایی نیز برای اولین بار در دنیا در بخش مسابقه کن نمایش داده شد.
این فیلم روی کاغذ، فریبنده به نظر می‌رسد: یک درام پرخطر درباره عشق و از دست دادن با بازی متیو مکاناهی بازیگر برنده اسکار و نائومی واتس که داستان آن در ژاپن روی می‌دهد، اما این رقیب جایزه نخل طلا، روز پنجشنبه در اولین نمایش خود برای اهالی رسانه به مشکل برخورد و اولین فیلمی شد که در این دوره جشنواره کن هو شده است.
تماشاگران "دریای درختان" با سوت و خنده از آن استقبال کردند و منتقدان نیز به شدت به آن تاختند. نشریه فرانسوی پره‌می‌یر آن را "بدون تردید بدترین فیلم کارنامه گاس ون سنت"، "یک ملودرام خیلی بد" و "بسیار طولانی" نامید. منتقد نشریه بریتانیایی گاردین نیز به "دریای درختان" یک ستاره داد و از آن به عنوان "یک فیلم بسیار آزارنده و یک اثر سوزناکِ فریبکارانه" یاد کرد.
متیو مکاناهی بازیگر فیلم "دریای درختان"
مکاناهی شنبه در نشست مطبوعاتی "دریای درختان" در واکنش به هو شدن این فیلم در نمایش رسانه‌ای گفت: مردم همان اندازه که حق دارند تشویق کنند، حق دارند هو کنند.
موقعیت کاری مکاناهی پس از آنکه دو سال پیش با فیلم "باشگاه خریداران دالاس" برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد و بعد از بازی در در سریال تحسین‌شده "کارآگاه واقعی" اوج گرفت، اما این طور به نظر می‌رسد "دریای درختان" یک گام رو به عقب در کارنامه اوست.
بازیگر 45 ساله تگزاسی در این فیلم نقش آرتور، یک ریاضی‌دان آمریکایی عینکی را بازی می‌کند که برای خودکشی به ژاپن سفر می‌کند. او در گوگول سرچ می‌کند تا "بهترین جا را برای مردن" را پیدا کند و در نهایت از یک جنگل اسرارآمیز پایین کوه فوجی در ژاپن سر درمی‌آورد، جایی که هر سال میزبان ده‌ها آدم افسرده است، اما پیش از آنکه آرتور بتواند در جایی که انتخاب کرده خودش را بکشد، با تاکومی (با بازی کن واتانابه بازیگر ژاپنی) یک ژاپنی مجروح و اسرارآمیز برخورد می‌کند که او هم افسرده است و راه خود را گم کرده است.
ون سنت از طریق حرف‌هایی که این دو درباره زندگی خود (بیشتر آرتور) می‌زنند و استفاده از فلاش‌بک، گذشته آرتور در ماساچوستس، همسر دائم الخمر او (با بازی نائومی واتس) و مسیر کاری متوقف‌شده او را نشان می‌دهد. تاکومی، آرتور را در سفری معنوی هدایت می‌کند تا مشخص شود کجای کار غلط بوده است.
گاس ون سنت کارگردان فیلم "دریای درختان"
ون سنت در سال 2003 برای فیلم "فیل" برنده جایزه نخل طلا همین طور جایزه بهترین کارگردان جشنواره کن شد و در سال 2007 نیز برای فیلم "پارک پارانویایی" جایزه شصت سالگی جشنواره را دریافت کرد. او برای فیلم‌های "ویل هانتینگ خوب" و "میلک" نامزد اسکار بهترین کارگردان بوده است. "آیداهو خصوصی من"، "روانی" و "در جستجوی فورستر" از دیگر فیلم‌های این کارگردان 63 ساله متولد کنتاکی است. ون سنت قبل از "دریای درختان" آخرین بار سال 2011 با فیلم "بی‌قرار" در جشنواره کن حضور داشت.
روز شنبه همچنین مستند بریتانیایی "ایمی" (Amy) به کارگردانی آصف کاپادیا در بخش نمایش‌های نیمه‌شب روی پرده رفت. این فیلم به زندگی و دوران کاری ایمی واینهاوس خواننده بریتانیایی می‌پردازد که به یک ستاره بین‌المللی موسیقی سول تبدیل شد و پنج جایزه گرمی دریافت کرد، اما بعدا در الکل و مواد مخدر فرو رفت و سال 2011 در 27 سالگی درگذشت. کاپادیا در "ایمی" با استفاده از مجموعه‌ای وسیع از تصاویر آرشیوی و مصاحبه‌ها به شخصیت واینهاوس، فراتر از جایگاه او به عنوان یک ستاره پرداخته است.
شصت و هشتمین جشنواره فیلم کن چهارشنبه 13 مه (23 اردیبهشت) با اولین نمایش جهانی فیلم فرانسوی "سر بالا" (Standing Tall) به کارگردانی امانوئل برکوت آغاز شد و تا 24 مه (3 خرداد) ادامه دارد.
علی افتخاری